نایب رئیس جامعه اقامتگاه‌های بومگردی ایران با انتقاد از شیوه حمایت از کسب و کارهای به‌ویژه کوچکِ گردشگری و بی‌توجهی به نظرهای مشورتی تشکل‌های خصوصی، گفت: تعداد زیادی از اقامتگاه‌های بومگردی در آستانه تعطیلیِ کامل و فروش قرار گرفته‌اند، اتفاق ناخوشایندی که بعدها صدای آن بلند می‌شود.
اکبر رضوانیان به ایسنا گفت: در چندماه گذشته جلسات مختلفی با مسئولان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی داشتیم. اعضای جامعه اقامتگاه‌های بومگردی در اوج کرونا از کاشان، اصفهان و خراسان رضوی به تهران آمدند تا در این جلسات مشورتی شرکت کنند. چند جلسه درباره نحوه حمایت‌ها از گردشگری در بحران کرونا، معوقات بانکی و امهال قبوض انرژی و تحریک تقاضا برگزار شد. ما هر بار می‌آمدیم که درمانی برای درد اقامتگاه‌های بومگردی پیدا کنیم. مدام هم تأکید می‌کردیم اینقدر با بومگردیها آماری برخورد نکنید، ولی گوش شنوایی وجود ندارد.
وی ادامه داد: این همه به جلسات دعوت می‌شویم نمی‌دانیم چه نقشی داریم؛ طرفِ مشورت هستیم و نظراتمان در تصمیم‌گیری‌ها اثرگذار است یا فقط قرار است در جلسات حضور داشته باشیم. این همه حرف زدیم و به نحوه حمایت‌ها اعتراض کردیم و پیشنهاد دادیم، آخر هم تصمیم خود را اجرا کردند. چندبار درخواست کردیم جلسه مشترک با وزارت کار بگذارند تا سیستم پرداخت تسهیلات جبرانی خسارت کرونا، اصلاح شود، چون معتقدیم بسته حمایتی و تهسیلات فعلی بدون هرگونه اثرگذاری است. با این وضع نمی‌دانیم در جلسات وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شرکت کنیم یا نکنیم، وقتی نتیجه ملموسی را شاهد نبوده‌ایم و نظراتمان لحاظ نشده است.
وی اشاره‌ای به مشکلات ثبت این تشکل کرد و افزود: جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بومگردی با مجوز وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی تشکیل شده است، ولی 2 سال طول کشید تا ثبت شرکت شود، چون تعریف نشده بود! تا پیش از ثبت هم امکان تفویض اختیار وجود نداشت و در مقابل برای اعضای جامعه هم نمی‌توانستیم کاری انجام دهیم. حتی عضوگیری ساده هم نمی‌توانستیم انجام دهیم.
نائب رئیس جامعه اقامتگاه‌های بومگردی در ادامه با اشاره به حمایت‌های جبرانی خسارت کرونا، اظهار کرد: هنوز نمی‌دانم این تسهیلات را یک کمدی تلخ بدانیم یا یک تراژدی. چند جلسه گذاشتیم که این تسهیلات برای بیمه‌محورها شاید مناسب باشد ولی برای اقامتگاه‌های بومگردی چون خانواده‌محور هستند، قابلیت اجرا ندارد. بومگردیها ممکن است برای ده تا ۱۵ نفر شغل ایجاد کنند ولی همه آنها از اعضای یک خانواده باشند.
بارها درباره اینکه زوایای بومگردی در تسهیلات حمایتی کرونا مشخص شود، جلسه داشتیم. در همان جلسات هم مشخص شد 3 گروه بدون کد کارگاهی بیمه وجود دارند؛ اقامتگاه‌های بومگردی، هنرمندان صنایع‌دستی و راهنمایان گردشگری. درباره بومگردیها قرار شد مبنای پرداخت تسهیلات تعداد اتاق‌ها باشد. این پیشنهاد مصوب شد. بین وزارت کار و گردشگری هم تفاهم شد اما موقع اجرا با فاجعه روبه‌رو شدیم.
رضوانیان افزود: هر اقامتگاهی که درخواست تسهیلات می‌کرد، فقط یک نفر حساب می‌شد. قرار بود ۱۲ میلیون تومان وام بدهند که در روز ثبت‌نام در سامانه کارا متوجه شدیم مبلغ وام ۶ میلیون تومان شده است. یعنی هر اقامتگاه بومگردی که ده تا ۱۵ نیروی کار داشت فقط ۶ میلیون تومان می‌توانست وام بگیرد. با کارشناس وزارتخانه‌های کار و گردشگری صحبت کردیم، متأسفانه هدف‌گذاری و مصوبات اولیه به فراموشی سپرده شده بود. قرار بود خسارت‌های کرونا جبران شود، اما چگونه قرار است این کار را انجام دهند وقتی شیوه اجرا به سمت دیگری رفته است. احساس ما این است که این وام داده می‌شود تا یک منتی هم بر سر گردشگری و کسب و کارهای آن گذاشته شود. با این رویه صنعت گردشگری بدهکارتر می‌شود، درحالی‌که هیچ کمکی هم به آن نشده است.
وی ادامه داد: متأسفانه هیچ دستگاه اقتصادی و بانکی در این مدت از صنعت گردشگری حمایت نکرد. هیچ یک از پرداخت‌های وام و مالیات به تعویق نیفتاد و وزارت نیرو هم تمام قبوض را به موقع دریافت کرد، اگر هزینه آب و برق را نمی‌دادیم سریع اخطار قطع می‌فرستاد.
وی افزود: گردشگری با بحران مواجه است اما مهمتر از آن، مشارکت نداشتن و دلسوزی نکردن دستگاه‌های دیگر است. فراکسیون گردشگری یک جلسه با تشکل‌های خصوصی بگذارد تا حرف‌ها و پیشنهادهای ما را بشنود.
خواسته ما به تأخیر انداختن معوقات وام، مالیات و قبوض به مدت یک سال بود، توقع بالایی است؟ نمی‌گوییم اصلا نمی‌دهیم، فقط می‌خواهیم زمان بیشتری به ما داده شود. آن 3 ماهی که برای امهال مالیات و قبوض انرژی درنظر گرفتند اشتباه بود، چون داستان رکود گردشگری با کرونا آغاز نشد، به پیش از آن و زمان گرانی بنزین برمی‌گردد. بخش گردشگری به‌ویژه کسب و کارهای کوچک فرصت نفس کشیدن نداشتند، چطوری مالیات، قبض آب و برق و اقساط وام را بدهند.
