خیلی از پدر و مادرها، بچه‌هایشان را خودشان به مدرسه می‌رسانند. در این حالت یک اتفاق می‌تواند رخ بدهد و حتی بعد از مدتی به یک روال تبدیل شود. کاهلی پدر و مادر و در نتیجه تأخیر فرزند در رسیدن به مدرسه.
وقتی با تأخیر حرکت می‌کنید یا حساب ترافیک را نمی‌کنید و در نتیجه دیر به مدرسه می‌رسید، در تمام این مدت، چشم فرزندتان به ساعت است و تمام طول مسیر را در حالت استرس طی می‌کند. وقتی شما او را مقابل در مدرسه پیاده می‌کنید، کارتان را تمام شده می‌دانید در حالی که فرزندتان در آن لحظات در اوج استرس است؛ زیرا با تأخیر وارد مدرسه شده است. البته دیگر مثل قدیم، خبری از تنبیه بدنی و برخوردهای آنچنانی نیست ولی برای کودکان و نوجوانان چیزی بدتر از تحقیر شدن نیست. شاید این جمله خانم یا آقای معلم که" به به! چه عجب رسیدی!" یا "تو هم که باز دیر کردی"، برای بزرگترها چندان سنگین نباشد ولی برای بچه‌ها، بسیار شکننده است و دانش‌آموز احساس حقارت می‌کند. این حس وقتی تشدید می‌شود که دانش‌آموز همانگونه که دارد حرف معلم را می‌شنود زیر چشمی نگاهی به همکلاسی‌هایش دارد و در دلش غوغاست که آنان اکنون در دل خود چه می‌گویند.
به گزارش سلامت نیوز، بعضی از مدارس هم از سیستم کسر امتیاز برای دانش‌آموزان استفاده می‌کنند و دانش‌آموزی که با تأخیر وارد می‌شود در همان اول صبح احساس می‌کند که چیزی را باخته است.
دانش‌آموزی که از دقایق قبل از حرکت در خانه مدام می‌گوید "دیر شد" و بعد همه مسیر را با استرس طی می‌کند و سپس در همان لحظات اولیه ورود به مدرسه با اضطراب مضاعف مواجه می‌شود، حتماً نمی‌تواند تمام توانمندی‌هایش را برای یادگیری به کار ببندد و در نتیجه آرام آرام دچار افت تحصیلی می‌شود و بدتر از آن، استرس در وجودش نهادینه می‌شود. جالب اینجاست که خیلی از مشاوران و روانشناسان نیز ممکن است در مراجعه‌هاي احتمالی به نزدشان، نتوانند تشخیص دهند که علت استرس دائمی و افت تحصیلی دانش‌آموز چیست. بنابراین، اگر خودتان فرزندتان را به مدرسه می‌برید، تنبلی نکنید و از فردا، ساعت خود را برای نیم ساعت زودتر کوک کنید. اگر هم فرزندتان خودش به مدرسه می‌رود یا با سرویس راهی می‌شود، حتماً کمی زودتر از موعد مقرر آماده‌اش کنید تا او روز خود را با استرس آغاز نکند.
