مسابقات کشتی آزاد انتخابی تیم ملی نوجوانان درحالی به میزبانی رامسر به پایان رسید که تیم همدان با 2 عنوان سومی و یک عنوان پنجمی کار خود را به سرانجام رساند.
در اینجا تحلیلی کوتاه و کلی بر عملکرد کشتیگیران مطرح استان در این مسابقات داریم.
از ناکامی امید نخست کسب مدال کشتی استان یعنی امیر سیف فیضاللهی آغاز میکنیم؛ این کشتیگیر خوشآتیه که از جمله کشتیگیرانیاست که نسبت به دیگر هم سنهای خود خیلی کمتر دچار اشتباه میشود و قدرت تصمیمگیری خوبی را در مسابقات دارد ولی چه شد که در آسمان مسابقات رامسر همچون شهابسنگی گذری کوتاه داشت و خیلی زود کنار رفت؟!
وقتی که به پیشینه تمرینی وی پس از قهرمانی بیچونوچرا در مسابقات روز جهانی کودک مینگریم، میبینیم سال خوبی را پشتسر نگذاشته است و با عمل آپاندیس و آسیبدیدگی تا از دست دادن مادربزرگش گرفته همه و همه دستبهدست هم دادند تا امیر کشتی همدان از این مسابقات ناکام برگردد.
علی ابوالفتحی دیگر استعداد سنگینوزن استان که با تجربه کسب مدال برنز نونهالان کشور پا به این میدان گذاشت با قرعهای مناسب بالا آمده بو، شاید اهالی کشتی در مقابل مازندران شانسی را برایش قائل نبودند ولی توانست با جسارت و غیرت با نتیجه یکطرفه این مازنی را شکست دهد تا معادلات را به هم بزند و بیرکورد بودن این ورزش را به نمایش بگذارد ولی چه میشود که بازنده کشتیگیر استان البرز میشود، چیزی جز نداشتن خودباوری نیست، اگر به این خود باوری برسد که میتواند در سطح نخست ایران با شرایط وزنی عالی خودش عرض اندام کند قطعا در آینده میتواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
امیرحسین عظیمیجم در 71 کیلوگرم که خیلی خوب پیش رفته بود، متأسفانه در مقابل مازندران متوقف شد که اگر دست از بزرگبینی در مقابل نام مازندران برمیداشت و کنار میآمد، میتوانست حتی ملیپوش شده و قطعا میتوانست فینالیست شود.
عباس زندیه در 80 کیلوگرم نامی موفق در کشتی نونهالان که بهتازگی به رده نوجوانان قدم گذاشته است خیلی خوب پیش رفت و توانست حتی یک مازندرانی را شکست دهد ولی در گام بعد مغلوب یک مازنی دیگر شد، زندی باید پیش از هر چیزی فقط و فقط قهرمانی را هدف و نقطه رضایت از خود قرار دهد و دیگر به نقره و برنز راضی نباشد، وگرنه هیچ چیز از رقبای خود کمتر ندارد.
در پایان وقتی تیمی را که دیدم همگی پرانگیزه وارد میدان شدند از بیتجربهای همچون ابوالفضل کمروند جسور تا با تجربگان تیم، ولی ناکام شدند. نخستین و محکمترین دلیل ناکامیشان را در نگاه نخست خودباوری و در ادامه نداشتن تاکتیک و تصمیمگیری و برنامهریزی بهموقع در لحظات حساس میبینم، وگرنه تیم اعزامی میتوانست حداقل ۴ فینالیست داشته باشد و دیدیم که عمده باختهای خود را در مقابل مازندران و بعد هم بهصورت تککشتیهایی از تهران، خراسان، کرمانشاه و لرستان که همگی از سنین پایه خوبی برخوردار بودند، داشتند که شرایط کرونا و نبود سالنهای تمرینی و نداشتن تمرینات منظم بیتأثیر نبود. اما تحلیل دقیقتر قطعا از زبان تورج ظفری سرپرست تیم شنیدنی است.
همگی باید به این نقطه برسند برای یک استان با پیشینه درخشش قهرمانان بزرگ پیش از هر چیزی برای این قهرمانان سنگین است که استعدادها نتوانند از تجربیاتشان استفاده کنند و به نظرم در هیأت رئیسه جای انتقال تجربیات نیست، خدمت یعنی سازندگی روی تشکها که تقاضا داریم اگر قهرمانان و بزرگان کشتی استان دلشان بهحال کشتی استان می سوزد، همگی یاعلی گفته و به روی تشک بروند و از سنین پایه آغاز به سازندگی کنند. رئیس هیأت هم که تا امروز گفته در کار فنی به احترام اهل فن و زحمتکشان دخالت نمیکنم و فقط پس از اینکه برنامههای سال را با همفکری بزرگان و قهرمانان تهیه کردیم. کار ما فقط پشتیبانی کردن است تا کشتی استان را به جایگاه واقعیاش برسانیم و همیشه در سالنهای کشتی را به روی بزرگان و زحمتکشان باز اعلام کرده است، پس اگر اهالی گوش شکسته حواشی را کنار بگذارند قطعا کشتی استان به روزهای اوج خود خواهد رسید.
در پایان منتظر حضور دلسوزان کشتی استان بر روی تشکها هستیم و دستشان را میبوسیم و از زحمات مربیان زحمتکش استان که وقت و زندگی خود را وقف استعدادپروری کردند قدردانی میکنیم.
* مصطفی ساجدی