1- به دلیل روند صعودی قیمت طلا در سال‌های اخیر و تورم فزاینده، بسیاری از مردم به دنبال راهی برای حفظ ارزش پول خود هستند. طلا به عنوان یک دارایی امن، در برابر نوسانات اقتصادی و تورم شناخته می‌شود. در کنار این، پیش‌بینی افزایش قیمت طلا در سال ۱۴۰۴، نگرانی‌هایی را درباره از دست رفتن ارزش دارایی‌های نقدی در آینده ایجاد کرده است و مردم را وادار به تبدیل نقدینگی خود به طلا کرده است.
2- سیاست فروش طلا توسط بانک مرکزی به‌ویژه در شرایط کنونی، برای کاهش فشار تقاضا در بازار و کنترل نرخ ارز اتخاذ شده است. با این حال، کارشناسان اقتصادی این سیاست را به‌عنوان یک اشتباه استراتژیک می‌بینند که ممکن است در بلندمدت به ضرر کشور باشد.
یکی از مهم‌ترین مشکلات این سیاست، آسیب به ذخایر استراتژیک طلا است. فروش طلا در شرایطی که بازار به شدت داغ است، ممکن است در کوتاه‌مدت تأثیر مثبتی بر نرخ ارز و تورم داشته باشد، اما در بلندمدت، ذخایر طلای کشور کاهش خواهدیافت و این خود سبب ضعف در توان اقتصادی و استراتژیک کشور می‌شود. طلا یکی از مهم‌ترین ذخایر ارزشمند کشورهای مختلف است که می‌تواند در زمان بحران‌های اقتصادی یا تغییرات در بازار جهانی، نقش حیاتی ایفا کند.
علاوه بر آن، سیاست فروش طلا به‌ویژه زمانی که عرضه نسبت به تقاضا بسیار محدود است، منجر به تشکیل صف‌های خرید طولانی و افزایش فشار بر بازار می‌شود. این امر نه تنها سبب بروز مشکلات اجتماعی می‌شود بلکه می‌تواند نوسانات قیمت طلا و دلار را تشدید کند.
3- با فروش طلا به‌عنوان یک کالای ارزشمند، بانک مرکزی ممکن است بتواند مقداری از تقاضای بالا برای ارز و طلا را مهار کند.
4- در کوتاه‌مدت ممکن است با کاهش تقاضا برای طلا، نرخ تورم کمی کاهش یابد.
5- در بلندمدت، این فروش‌ها سبب کاهش ذخایر استراتژیک طلا و ضعیف‌تر شدن موقعیت مالی کشور می‌شود.
6- فروش طلا در این شرایط ممکن است نوسانات غیرقابل پیش‌بینی در بازار طلا و ارز ایجاد کند و این می‌تواند تبعات اقتصادی و اجتماعی زیادی به‌دنبال داشته باشد.
7- این سیاست ممکن است سبب کاهش اعتماد عمومی به بانک مرکزی و نهادهای اقتصادی شود، زیرا مردم به این نتیجه می‌رسند که مسئولان اقتصادی کشور در مواجهه با بحران‌های اقتصادی ناتوان هستند.
8- دلیل اتخاذ این تصمیم بیشتر به‌منظور کاهش فشارهای اقتصادی و کاهش نوسانات نرخ ارز است. در شرایطی که تقاضا برای ارز و طلا بالا است، بانک مرکزی می‌تواند با عرضه طلا به بازار، مقداری از فشار تقاضا را کاهش دهد و به‌طور موقت بر قیمت‌ها اثر بگذارد. این تصمیم به‌ویژه در شرایط تورمی بالا و فشار بر ارز به‌عنوان یک اقدام اضطراری تلقی می‌شود.
9- کارشناسان اقتصادی به شدت مخالف سیاست فروش طلا هستند و آن را به‌عنوان یک بازی با دارایی‌های ملی می‌بینند. به اعتقاد آنها، این سیاست نه تنها مشکلات کوتاه‌مدت را حل نمی‌کند بلکه در بلندمدت به تشدید بحران‌ها منجر می‌شود. یکی از نگرانی‌های بزرگ این است که در شرایط بحرانی جهانی، ایران ممکن است به‌دلیل کاهش ذخایر طلا، توانایی مقابله با بحران‌های اقتصادی و مالی را از دست بدهد.
10- اما اغلب کارشناسان تأکید می‌کنند به‌جای فروش طلا، باید سیاست‌های جایگزین و پایدارتری برای مدیریت بحران‌ها و کنترل اقتصاد اجرا شود.
توسعه بازارهای مالی و سرمایه‌گذاری: بانک مرکزی باید به توسعه و تقویت بازارهای سرمایه و ابزارهای مالی دیگر مانند اوراق قرضه و سهام توجه کند تا مردم بتوانند نقدینگی خود را در این بازارها سرمایه‌گذاری کنند.
تقویت تولید داخلی و صادرات: سرمایه‌گذاری در بخش‌های تولیدی و تقویت صادرات می‌تواند به تقویت ارز کشور و کاهش وابستگی به طلا و ارزهای خارجی کمک کند.
کنترل تورم از طریق سیاست‌های پولی دقیق: بانک مرکزی باید سیاست‌های پولی خود را به‌گونه‌ای تنظیم کند که نرخ تورم کنترل شود و اعتماد عمومی به ثبات اقتصادی کشور بازگردد.
ایجاد صندوق‌های ملی و استراتژیک: ایجاد صندوق‌های ملی و ذخیره‌سازی طلا و ارز به‌عنوان دارایی‌های استراتژیک در شرایط بحرانی می‌تواند برای کشور امنیت اقتصادی بیشتری به همراه داشته باشد.
11- با وجود اینکه سیاست فروش طلا در کوتاه‌مدت ممکن است تأثیراتی بر بازار ارز و کاهش تورم داشته باشد، این تصمیم در بلندمدت می‌تواند آسیب‌های جدی به ذخایر استراتژیک و موقعیت اقتصادی کشور وارد کند. از این رو، سیاست‌های جایگزین مانند تقویت تولید داخلی، توسعه بازارهای مالی، و کنترل دقیق تورم می‌توانند راهکارهایی پایدارتری برای مقابله با بحران‌های اقتصادی و حفظ منابع ملی باشند.
