37 سال پیش در کشور انقلابی روی داد که شاکله تفکری‌اش تغییر فرهنگ و بنیان‌های منحرف شده جامعه از جمله رفع فقر، بی‌عدالتی و تبعیض و خوی اشرافی‌گری در بین مسئولان و جامعه بود. بی‌شک نبود فاصله طبقاتی بین مسئولان و مدیران بلند پایه با کارکنان و کارگران پایین دست یکی از اهداف منشعب شده از اسلام رحمانی و عادلی بود که انقلاب اسلامي به دنبال اجرای آن بود.
ازاین رو این سیره مبارک از همان سال‌های ابتدایی انقلاب ملاک نظر مدیران و مسئولان ارشد کشور قرار گرفت که از مردم و زیردستان فاصله نگیرند و اگر فقر و فشاری روی جامعه هست ابتدا این بالانشینان باشند که درگیر آن شوند تا بیشتر دردهای پنهان و پیدای طبقات فقیر و کم‌دست را حس کرده و برای رفع آن تلاش کنند.
این شیوه برخاسته از اسلوب فکری پیشوایان معصوم(علیهم‌السلام) بوده که در دوران حکومت خود لحظه‌ای از حس مسئولیت نسبت به زیردستان و طبقات ضعیف غافل نبودند و با وجود در اختیار داشتن خزانه و انواع امکانات «نان خشک شب مانده به دهان می‌گذاشتند» تا بر این تأکید کنند که «اِنّ الله فرض علی اَئمة العدل اَن یقدّروا اَنفسهم بضعفة الناس كیلا یتبیّع بالفقیر فقره... خداوند بر پیشوایان عدل واجب گرداند بر خود سخت گیرند و همچون طبقه ضعیف مردم باشند، تا ناملایمات فقر، به فقیر فشار نیاورد و او را هلاك نكند».1
تأکید ائمه معصومین و رهبران انقلاب اسلامی روی اصل ساده زیستی و همزاد پنداری با فقرا و زیردستان اگر چه بیشتر در پیامدهای اخروی نگریسته شده اما علم نوین حکومت‌داری در دنیای امروز نیز ثابت کرده که توسعه منهای عدالت تحقق پیدا نمي‌کند و این نشانه دوراندیشی و ژرف‌نگری اولیاي الهی در قرن‌ها پیش از دنیای مدرن بوده است. این داستان‌ها البته مکرر گفته شده اما امروز 37 سال پس از انقلاب رفتارهایی از مدیران منصب گرفته از نظام منادی احیای اسلام دیده و شنیده می‌شود که چرخشی نگران‌کننده را از اصل ساده زیستی، دوری از تبعیض و درک حداکثری طبقات فرودست و زیردستان حکایت می‌کند. آنهم در قبال مردمان و خادمانی که نجیبانه، صبورانه و غیورانه گوش بفرمان ولی زمان خود سخت‌ترین دوران‌ها به مانند جنگ تحمیلی، فشار اقتصادی و تحریم‌های کمرشکن- درسالهای گذشته- را تحمل کردند. این در حالی بود که در این دوران دریافتی‌های مدیران نه تنها تغییری نکرد بلکه حتی روند طبیعی و افزایشی خود را طی کرد.
در روزگاری که تأکید رهبر معظم انقلاب به درستی و هوشمندانه روی اقتصاد مقاومتی متمرکز شد اما روند اجرای این مهم بارها مورد نارضایتی ایشان قرار گرفت. بیراه نیست اگر گفته شود، یکی از دلایل ضعف اجرای اقتصاد مقاومتی در برخی ادارات و نهادها را فاصله‌گیری مدیران از مردم و مخصوصاً طبقاتی که بیشترین آسیب را از تحریم‌هارا دیده اند بوده است.
درک نشدن درد و آلام توده‌ها و خوش‌نشینی و بی‌توجهی به پایین دستان آنچنان که در کلام امیر مؤمنان نیز آمده موجب افزایش نارضایتی، کاهش اعتماد و همراهی اجتماعی با سیستم و سرباز کردن اعتراض می‌شود. از این دست فاصله‌گیری‌ها در استان ما نیز وجود دارد. نشان به آن نشان که چندی پیش به دنبال شنیده شدن زمزمه‌هایی از یک بی‌مهری، جمعی از کارگران زحمتکش اداره آب‌وفاضلاب استان با نگارش نامه‌ای به «همدان‌پیام» پرده از آن برداشتند که در عصر حکومت اسلامی و در دیار دارالمؤمنین رخ داده است. زمزمه‌ها و نامه مذکور حکایت از این دارد؛ در حالی که میزان قابل توجهی از کارگران شرکت در کسب حق و حقوق خود وا مانده‌اند برخی از مدیران ارشد این نهاد با دریافت حقوقهای میلیونی رسیدگی به امور زیردستان کم گذاشته‌اند وحتی واریز حقوق ماهیانه که حداقل دستمزد کارگری بوده نیز نصف و نیمه بوده است؛ کارگرانی که به هزار امید و با غیرت با دریافتی اندک خود یک خانواده را امیدداری می‌کنند.
این حکایت آنجایی تلخ‌تر می‌شود که تصویر فیش حقوقی یکی از مدیران شرکت آب‌وفاضلاب استان رؤیت شد. در این فیش، رقم دریافتی (جمع درآمد) معادل 145187446ریال! درج شده و یک کارشناس این اداره هم رقمی معادل 35040718 ریال دریافت کرده است. آنهم با سطور و بندهایی همچون اضافه کاری 120 ساعته، شب کاری 120 ساعته و با کارکرد کامل30 روزه ماه مجموعاً نشان می‌دهد مدیر مربوطه تمام وقت در حال مأموریت و بر سر خدمت بوده! و جمع این ساعات این سؤال را پیش می‌آورد که این مدیر پس چه زمانی به خانه و خانواده رسیدگی داشته است. این سطح از دریافتی‌های مدیر مذکور اگرچه- بنا بر اصل برائت- روی مفاد و بندهای قانونی بوده اما آنجایی تألم‌برانگیز و تأسف‌آور است که کارگران شرکت آنگونه که خود در نامه ارسالی آورده‌اند در سخت‌ترین شرایط اقتصادی و هزینه‌های گزاف زندگی سرافکنده خانواده‌های خود بوده‌اند؛حقوقهای حداقلی- ماهی 800 تا یک میلیونی- که آخرین آن با نزدیک به 2 هفته تأخیر به کارگران پرداخت شده است.
تصور این سخت است که در حکومت اسلامی و منادی سیره ائمه ساده زیست، کارگری برای 15 هزار تومان- فقط 15 هزار تومان- هزینه درمان نتواند معالجه پزشکی شود اما در آنسو یک مدیر و یک کارشناس، حقوقی چند میلیونی و با بالاترین دریافت مزایا در اداره از حال آن کارگر خبر نداشته باشد. محرز و مبرهن است که چنین مدیران بی‌توجهی به سطوح زیردست خود در دوران تحریم و فشار اقتصادی کمترین آسیب‌ها را می‌بینند و این کارگران و کسانی که لغزان‌ترین پایه‌های شغلی را دارند، بوده‌اند که زیر بار فشار اقتصادی و بی‌تدبیری برخی مدیران باید هزینه تعدیل نیرو و یا بیکاری را بدهند. البته در بخش دوم فیش حقوقی این مدیر توجه به اقساط 4 وام مدیریتی پی در پی که مبلغ مانده آنها حدود 45 میلیون تومان میباشد یک علامت سوال بزرگ دیگری را در ذهن متبادر می‌سازد که چگونه است وقتی یک خانواده مستضعف توانایی دریافت تسهیلات یک میلیون تومانی از بانک را ندارد یک شرکت از اموال عمومی چندین وام با مبالغ درشت را پرداخت کرده است؟
این وضعیت و فریاد رنجوری کارگران در مدیریت شرکت آب‌وفاضلاب استان بر حجم انتقادات از عملکرد این نهاد می افزاید. انتقاداتی که برخی از آنها نیز از زبان کارگران مطرح شده که از جمله آن نحوه مدیریت و نحوه اداره مجموعه آبیاران است که متعلق به این شرکت میباشد. درآمد بالای این شرکت از خدمات مجموعه آبیاران و نحوه هزینه کرد آن یکی از شائبه‌ها و موارد سؤال‌برانگیزی است که تاکنون گزارشی از آن به عموم داده نشده است و نیازمند ورود نهادهای نظارتی برای حسابرسی و رؤیت صورت حساب‌های مالی کلانی است که از این مجموعه حاصل می‌شود.
با وجود چنین درآمدهایی که برای مدیران شرکت آب‌وفاضلاب پرموهبت بوده جای سؤال و انتقاد است که چرا میزان قابل توجهی از کارگران به عنوان قشر ضعیف این شرکت حتی در دریافت حقوق حقه خود هم محروم بمانند و چشم به راه وعده‌های ریز و درشت و تکراری مدیرارشد این شرکت باشند.
انقلاب ما برای نان و آب نبود؛ ملت ما فرزندان رمضان و روزگار سخت بوده‌اند اما آنچیزی که موجب محرومیت از رحمت الهی و دور ماندن از اصل اعتماد اجتماعی است کم‌اهمیتی و درک نکردن آلام و دردهای اقشار فقیر و فرودست جامعه است که مردانه راه درستی و پاکی را برای کسب روزی برگزیده‌اند اما این چنین از حقوق حقه خود دور مانده‌اند. نیاز است که مسئولان ارشد استان در بررسی و واکاوی مسأله چاره کار کرده و مانع ادامه این بی‌مهری عمیق و رسوخ کرده در نهادی خدمات‌رسان شوند و با مروری بر بندهای به اصطلاح قانونی پرداخت حقوق و مزایای شرکت‌ها و برخی نهادهای دولتی و عمومی به طور شفاف به مردم بگویند که فاصله حقوق کارگران یک شرکت دولتی با مدیرانش چند برابر است؟
1- کلام امیرالمؤمنین(ع)
در خطبه 209 نهج البلاغه
