میانگین گلزنی در لیگ برتر فوتبال ایران با چیزی که در فوتبال آسیا، اروپا و جهان میبینیم فاصله محسوسی دارد و این بزرگترین بحران این روزهای فوتبال کشورمان است که موجب شده شاهد رقابتهای جذاب و تماشاگرپسندی نباشیم.
یکپنجم از 21مین دوره رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران گذشته و ابتدای فصل را پشت سر گذاشتیم و به میانه نیمفصل نخست رسیدهایم. این یعنی تیمها باید از لحاظ بدنی به فرم ایدهآل و مسابقهای خود رسیده باشند و از نظر هماهنگی نیز در وضعیت استانداردی قرار گرفته باشند، اما در واقعیت شاهد چیز دیگری هستیم.
رقابتهایی که کیفیت چندانی ندارند و برای مخاطب حوصلهبر هستند. حاشیههایی که فرسنگها از متن پیش افتادهاند و گوی سبقت را ربودهاند. بازیهایی که از فقر گلزنی رنج میبرند و گذر زمان نیز نه تنها نتوانسته بهبودی حاصل کند، بلکه شرایط را بغرنجتر از قبل کرده است.
هفته دوم چه با احتساب و چه بدون احتساب دیدار مس رفسنجان و پدیده مشهد که برگزار نشد، اما تیم رفسنجانی به حکم کمیته انضباطی 3 بر صفر برنده شد پرگلترین هفته لیگ تا به اینجا بوده و ۲۰ گل را به همراه داشته است.
در 5 هفته دیگر، اما شاهد آمار زیر ۲ گل هستیم که برای هر لیگی در هر کشوری یک آمار ضعیف به حساب میآید و وقتی شاهد استمرار این تعداد گل و این معدل باشیم باید بگوییم با یک بحران کمگلی طرف هستیم.
با در نظر گرفتن دیدار برگزار نشده مس و پدیده ۴۸ مسابقه تا به اینجا در لیگ برگزار شده که روی هم ۷۸ گل داشته است. متوسط گلزنی 62/1 است؛ چیزی که به فاجعه شباهت بیشتری دارد. نیمی از مسابقات یا گلی نداشته یا حداکثر یک گل داشته است. نتیجه یک بر صفر با ۱۵تکرار، ترندترین نتیجه ممکن بوده و رتبه دوم از آن نتیجه صفر صفر شده که ۹ مرتبه تکرار شده است. بازی گلگهر سیرجان و تراکتور نیز که در هفته نخست با نتیجه 4 بر یک تمام شد پرگلترین مسابقه لیگ تا به اینجای کار بوده است.
سپاهان و پرسپولیس با 8 گل زده بهترین آمار گلزنی را مال خود کردهاند، اما متوسط گلزنی آنها در ۶ مسابقه 1/33 بوده است که اصلاً عدد قابل اعتنایی نیست. پدیده مشهد نیز با یک گل زده و معدل 0/16 بدترین شرایط را در بین ۱۶ تیم از آن خود کرده است.
باید دید در ادامه مسابقات شاهد افزایش میانگین گلها خواهیم بود یا خیر. در فصول اخیر نیز این بحران به وضوح در فوتبال ما دیده میشد و به زحمت در پایان فصل متوسط گلزنی به عدد ۲ میرسید. نمایش تدافعی اکثر تیمها و فوتبال نه چندان تماشاگرپسندانه به محبوبترین سیستم این روزهای فوتبال ایران تبدیل شده و باید دید مربیان جوان میتوانند نگرش تازهای را تزریق کنند یا همچنان در بر روی همان پاشنه خواهد چرخید.
