این روزها و هفته ها شاهد اتحاد بیشتر نمایندگان استان در مجلس هستیم. اتفاق نظری که اگر چه به شکلی تردید برانگیز - با توجه به تفاوت گرایشات و فاصله منافع با هم- روی داده و جای شکاف را باید همچنان محفوظ داشت.
این وحدت در اظهارات تریبونی اعضای مجمع به ویژه رئیس آن بسیار مورد تاکید قرار دارد و در نشست روز گذشته این اعضا با شورای پنجم شهر همدان نیز مورد اصرار قرار گرفته است. در اینکه پس از سالها و گذشت ادوار متعدد نمایندگان دور یک میز به اتفاق رسیده اند علی القاعده نباید کسی نگران یا ناراحت باشد.
وحدت از بایسته های رفتاری است که همواره بر اثرات و مواهب آن تاکید شده و یکی از گمشده های استان همدان در سالهای گذشته بوده است. حال رسیدن نمایندگان به پراکنده ترین اعضا در میان مسئولان استان جای امیدواری و تحسین باید داشته باشد.
آنچه اما از رفتارها و تحرکات عیان ونهان نمایندگان به گوش می رسد نگرانی از هدف گیری این وحدت و غایت آن را بر می انگیزد. فی الواقع نمایندگان استان با در پیش گرفتن رویه یک صدایی راه جدیدی برای رسیدن به خواسته های گروهی و منافع خود در پیش گرفته اند.
به نظر می رسد این تاکتیک با استفاده از تجربه سالهای گذشته و ناکامی هایی بوده که در مسیر رسیدن به خواسته های نمایندگان روی داده است. به عبارت دیگر نمایندگان استان در مجلس به خوبی در یافته اند که برای رسیدن به خواسته های منطقه ای به ویژه در عزل و نصب ها از قدرت جمعی خود باید بهره برده تا با قدرت بیشتری در معادله قدرت ظاهر شوند.
از این رو شنیده می شود که در این تاکتیک ، برخی نمایندگان از گرایشات روشن سیاسی و حزبی خود نیز عبور کرده و رفتاری فراکسیونی را در قبال برخی تغییرات در پیش گرفته اند. طبیعی است که در چنین شرایطی عناصر صاحب حکم و امضا در استان بجای یک نماینده با جمعی از نمایندگان در برخی عزل و نصب ها روبرو خواهند بود که کار را سخت خواهد کرد.
این نوع وحدت برای ادامه رفتارهای خارج از عرف واختیارات نمایندگی، در واقع قدرت چانه زنی نمایندگان در مصاف با مدیران اجرایی افزایش داده است. این در حالی است که اصل وحدت اگر چه امری سفارش شده است اما روش و تاکتیکی برای رسیدن به یک هدف بالاتر است و نمی تواند بخودی خود هدف باشد.
نمایندگان اگر که به وحدت سفارش می شوند وحدتی است که در آن دستی جمعی برای پیگیری منافع استان در برهه های مختلف همچون رای اعتماد به وزرا یا استیفای حقوق گرفته نشده استان از مرکز نشینان هدف است نه توافق برای پیگیری مسیر به خطا رفته از گذشته.
چه اینکه ادامه رفتارهای مداخله جویانه نمایندگان در کشور در امورات اجرایی به ویژه انتصابات آفتی است که این روزها صدای دولتی ها را بیشتر از هر زمانی درآورده است. از این رو وحدت نمایندگان هنگامی به نفع استان خواهد بود که برای پیگیری وظایف واختیارات قانونی خود همچون نظارت بر عملکرد مسئولان باشد.
سخنی دیگر با مدیران دولتی استان است که عقب نشینی هایی از خود در قبال خواسته های خارج ازاختیار برخی نمایندگان نشان داده اند. تجربه نشان داده که عقب نشینی از خطوط اختیار آغازگر عقب نشینی های متعدد و از دست دادن عنان اختیار است. چنین رفتاری نه به نفع مسئولان دولتی تمام می شود و نه انتظاری است که مردم در رای به دولت داشته اند.
