این یک قاعده کلی است که حکمرانان هر کشوری در اجرای وظایفی که به عهده گرفته اند با اتکاء بر قوانین و مقررات موجود ، به برنامه ریزی های کلان جهت حل مشکلات جامعه بپردازند، اما ممکن است در عمل و بدون توجه به مشکلات کوچک و به ظاهر بی اهمیت ، نه تنها باری از دوش جامعه برداشته نشود ، بلکه موچب خدشه دار شدن قوانین هم بشود .
مثال روشن در این خصوص را می توان به وظیفه یک پزشک اشاره کرد که با تشخیص صحیح از یک بیماری خاص برای مریض خود نسخه می نویسد و دارو تجویز می کند ، ولیکن ممکن است مریض بخت برگشته در راه تهیه داروی مورد نیاز خود به موانع متعدد از جمله ، بی پولی یا نایاب بودن دارو و یا صدور اشتباهی دارو توسط متصدی داروخانه ، به نتیجه لازم نرسد و تشخیص صحیح پزشک مربوطه در نهایت به شکست بیانجامد . امروزه برای واقعیت های اجتناب ناپذیری که دور از چشم مدیران ، حکیمان و مسئولان قضا ، مسئولان نظم و امنیت و صدها عالم و حاکم در جامعه اتفاق می افتد مصداق های فراوان وجود دارد اما واقعیت تلخ تر اینکه، انعکاس و بازگو کردن چنین مشکلات ریز نتیجه بخش نخواهد بود و به این معضلات فزاینده پایان نخواهد داد ، چون واقعیت های که در خفا اتفاق می افتد و مدرک و سندی هم بران نیست ، هرگز محکمه پسند نمی‌باشد .
یکی از مصداق های عینی و تازه این است که خانمی به یک پزشک متخصص در یکی از دهها ساختمان پزشکان واقع در پیاده راه بوعلی مراجعه می کند و برای پرداخت حق ویزیت کارت بانکی خود را روی میز منشی دکتر قرار می دهد اما خانم منشی کارت را به او باز گردانده و می گوید ، کارت خوان ما خراب است ، زحمت بکشید از همین عابر بانک ساختمان بغلی پول نقد تهیه کنید ! . بیمار نگون بخت قصد عبور از پیاده راه و دسترسی به عابربانک داشته است که یکی از همین دوچرخه سوارهای نوجوان و قانون گریز که در ( به اصطلاح پیاده راه ) جولان می داده است با او برخورد کرده و موجب مصدومیت شدید خانم می شود . در این مقوله شاید هیچ تقصیری را نتوان متوجه آقای دکتر و خانم منشی وی که به بهانه خرابی کارت خوان و در واقع برای فرار از مالیات بیماران را در معرض مشکلات احتمالی قرار می دهند ، دانست ، اما به( مصداق پیدا کنید پرتقال فروش را ) ، اتفاقی ناشی از خود محوری ها ، قانون گریزی ها و ناچیز دانستن هزاران و بلکه میلیون ها مسایل بظاهر کم اهمیت است که اساس یک جامعه را بی اعتبار می سازد و به بی‌نظمی می کشاند ، در حالیکه بقول معروف ، مملکت قانون دارد ، محکمه دارد و میلیون انسان با شرف هم در راس کارهای بزرگ و کوچک جامعه خود به تلاش و خدمت اهتمام دارند ، ولیکن امواج برآمده از تلاطم دریای بی کرانی که از قطره ، قطره جرایم کوچک و بی تفاوتی ها و منفعت طلبی بسیار افراد از خدا بی خبر تشکیل می شود ، ارکان جامعه را سست می سازد و رشته های سازندگی و آبادانی و هزاران چشمه علم و ایمان و عشق به دین و وطن را پنبه می کند .
