کتاب «گذری بر خاک نمناک» روایت ده داستان کوتاه به نوشته «مجید شفیعی» است که در هر فصل، ده اثر فرهنگیتاریخی ایران را که در فهرست جهانی یونسکو ثبت شدهاند، معرفی میکند.
به گزارش ایرنا، مجید شفیعی در کتاب گذری بر خاک نمناک به روایت قصههایی از ده بنای میراثجهانی ایران برای گروه سنی نوجوانان میپردازد. شفیعی شاعر و نویسنده کودکونوجوان، متولد ۱۳۵۰ تهران و دانشآموخته رشته موزهداری و عضو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان است؛ او تاکنون بیش از ۵۰ عنوان کتاب اعم از شعر و مجموعه داستان و رمان در نشرهای مختلف به چاپ رسانده است.
کتاب گذری بر خاک نمناک در ده فصل به معرفی ده اثر فرهنگی تاریخی که در فهرست یونسکو ثبت جهانی شده، پرداخته است، هر فصل از این کتاب شامل 2 گفتار است که در گفتار اول داستانی کوتاه برای مخاطب روایت و در گفتار دوم یک اثر فرهنگیتاریخی مادی (ملموس) به نوجوانان معرفی میشود.
راز معبد (زیگورات چغازنبیل)، رویاها (پاسارگاد)، کلمات سنگی (بیستون)، گفتوگوی ارواح (تختجمشید)، خاکنمناک (ارگ بم)، ماهی بزرگ (سازههای آبی شوشتر)، زندان دیو (تخت سلیمان)، خانه مهر (کلیسای سنت استپانوس)، رویای سلطان (گنبد سلطانیه) و باغ فیروزهای (میدان نقش جهان)، عناوین ده فصل کتاب گذری بر خاک نمناک است که شفیعی تألیف کرده است.
تا پیش از انقلاب اسلامی هیچکدام از آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی کشور در فهرست میراثجهانی به ثبت نرسیده بود؛ در سال ۱۳۵۸ سه اثر چغازنبیل، تختجمشید و میدان امام (نقش جهان) اصفهان ثبت شد و در ادامه پس از ۲۴ سال توقف در فرایند ثبت آثار فرهنگی تاریخی مادی (ملموس) در یونسکو، تخت سلیمان در آذربایجانغربی، مجموعه ارگ بم کرمان، مجموعه پاسارگاد در فارس، گنبد سلطانیه در زنجان، محوطه بیستون در کرمانشاه، مجموعه کلیساهای آذربایجان غربی و شرقی، سازههای آبی شوشتر در خوزستان، بازار تبریز در استان آذربایجان شرقی و بقعه شیخ صفیالدین اردبیلی در استان اردبیل، مجموعه باغهای ایرانی، مسجد جامع اصفهان، برج گنبد قابوس در گلستان، مجموعه فرهنگی تاریخی (کاخ) گلستان تهران، شهر سوخته، منظر فرهنگی میمند، محوطه باستانی شوش، بیابان لوت، قناتهای ایرانی، شهر تاریخی یزد، منظر باستانشناسی ساسانی فارس و جنگلهای هیرکانی در فاصله سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۸ (۲۰۰۳ تا ۲۰۱۹)، تعداد آثار ایران در فهرست جهانی یونسکو، به ۲۴ اثر رسید و اکنون ایران در رتبه نهم جهان قرار دارد.
شفیعی در پیشگفتار کتاب خود مختصری درباره معاهده بینالمللی میراث جهانی یونسکو (نوامبر ۱۹۷۲) مربوط به حفظ آثار تاریخی،طبیعی و فرهنگی در کشورها میپردازد؛ براساس این کنوانسیون، کشورهای عضو یونسکو میتوانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت بهعنوان میراثجهانی کنند؛ ایران 3 سال پس از تصویب این کنوانسیون در مجمععمومی یونسکو در سال ۱۹۷۵ به کنواسیون میراثجهانی یونسکو پیوست.
وی در این بخش مأموریتهای کنوانسیون میراث جهانی یونسکو، شرایط انتخاب یک اثر بهعنوان میراث جهانی، شرایط انتخاب، فرایند نامزدی، فهرست آزمایشی، روند تشکیل پرونده برای معرفی اثر و کمیته میراث جهانی و همچنین آثاری غیرمادی (ناملموس) ایران را که در یونسکو ثبت جهانی شده است، شرح میدهد.
