دروغگويي در کودکان شايع است، البته والدين با اين مسأله هم مانند ساير اختلالات رفتاري کودک بايد با علم و بهطور زيربنايي برخورد بکنند و نبايد از کودک سلب اعتماد کنند. کودک گاهي با دروغ خود ميفهماند که با محيط ناسازگار است و والدين بايد اين ناسازگاري را ريشهيابي کنند. در حالحاضر دروغگويي در کودک به علل مختلفي رخ ميدهد.
يکياز آن دلایل ممکن است ناشياز ترس کودک باشد بهویژه اين مشکل در کودکاني که توسط والدين تنبيه و مجازات ميشوند، بيشتر مشاهده ميشود.
همچنين دروغگويي کودک ممکن است بهدلیل توقعات بيجاي والدين از کودک و ناتوانی او در برآوردن اين توقعات رخ دهد؛ کودک براي برآورده کردن اين توقعات به دروغ متوسل ميشود. يکياز مهمترين علل دروغگويي در کودکان نيز يادگيري دروغ از والدين است که اين موضوع بهصورت مختلف در کودک تأثير ميگذارد؛ براي مثال اگر والدين قولي به او دادهاند و عمل نکردهاند، بدين طريق به او دروغگويي را ياد دادهاند. براي پيشگيري از دروغگويي کودکان، نخست نبايد والدين دروغ بگويند، دوم پاسخ سؤالهاي کودکان را بهطور صحيح بدهند. سوم اينکه اگر کودک را از انجام کاري منع ميکنند به او دلیل آن موضوع را روشن و صريح توضيح دهند. چهارم اينکه اگر کودکي مرتکب کار بدي ميشود، کوشش نکنيد تا از او اعتراف بگيريد، بلکه در شناسايي عمل و آگاه کردن او تلاش کنيد. پساز اعتراف او را تنبيه نکنيد زيرا اگر تنبيه کنید، ممکن است بار ديگر حقيقت را نگويد.
