1- غار علیصدر برای استان همدان داستان عجیبی دارد، مجموعهای که میتوانست با گسترش و توسعه، تمامی استان و فراتر از استان را در حوزه گردشگری پوشش داده و حلال بسیاری از مشکلات در این حوزه باشد و مشکل اشتغال بسیاری از جوانان استان را با توسعه فعالیت حل کند با بیبرنامگی و تبدیل شدن به حیات خلوت به باری بر دوش توسعه استان تبدیل شد.
غاری که در ایام کرونا فشار آن بیشتر مشهود بود و بعد از کرونا باز بیبرنامگی در آن مشهود است.
۲- زمانی در استان اعلام شد که بازنشستگان بر اساس قانون نمی توانند مدیر در شرکتهایی همچون علیصدر باشند.
بر اساس این قانون و اعلام آن بود که در آن زمان مدیر عامل توانمند شرکت نمایشگاههای بینالمللی که بازنشسته بود مجبور به خداحافظی شد و تغییر کرد و این تغییرات دامن مدیرعامل فعلی شرکت سیاحتی علیصدر که آن زمان مدیر داخلی شرکت بود را نیز گرفت.
۳- حال قانون تغییر نکرده اما شرکت سیاحتی علیصدر به محلی برای مدیریت بازنشسته ها تبدیل شده است.
از مدیر عامل که روزی برای بازنشستگی مجبور به خداحافظی از مدیریت داخلی علیصدر شد تا چند مدیر دیگر این شرکت را بازنشستگان تشکیل میدهند که این وضعیت شایسته استانی با نرخ بیکاری نامناسب تحصیلکردگان و جوانانی توانمند نیست.
۴- زمانی دیگر در استان اعلام میشود که شرکت سیاحتی علیصدر نباید مهمانسرا در تهران اجاره و آنرا در اختیار نهادی دیگر برای استفاده قرار دهد و این اقدام قانونی نیست.
حال خبر رسیده که در دوران مدیریت جدید شرکت سیاحتی علیصدر اقدام به تمدید اجاره با مالک محل موسوم به مهمانسرا در تهران با رقمی بالاتر کرده و باز هم همان نهاد البته محدودتر و در رده مدیران اصلی از این مهمانسرا استفاده میکنند و گویی قانون تغییر کرده و دیگر منعی برای ارائه این نوع خدمات ویژه وجود ندارد.
۵- دوران طلایی علیصدر در دوران مدیریت حمید رضا یاری با نگاه توسعه ای که داشته رقم خورده است.
دورانی که علیصدر تنها در غار خلاصه نشده و میرفت تا محوریت گردشگری استان و حتی کشور را با میزبانی برنامهها و تبلیغات مناسب برای معرفی استان به دست آورد اما مانند همیشه افرادی علیصدر را در این حد و اندازه نمیخواستند و آن را در حد حیات خلوت نگه داشته و یاری را هم از مدیریت دور کردند.
۶- شرکت علیصدر میتواند بازوی قوی اجرایی گردشگری استان باشد و در جاهایی همچون ساماندهی سرابها وارد شده و خدماتی ماندگار را به ثبت برساند.
اما شرط آن تغییر نگاه به علیصدر و آن را شرکتی بینالمللی و صاحب فکر و ایده و فعال در سطح گردشگری جهان دانستن، همچون دوران طلایی آن است.
۷- بدترین نوع نظارت این است که نظارت برای اذیت مدیری تعریف شود و در زمان مدیریت او مواردی تخلف و بی قانونی اعلام شود و بعد از وی چشم بر تخلفات دیگران بسته شود.
در حالی که از دستگاه نظارتی انتظار میرود، تخلف از نگاه آنها همیشه تخلف باشد و بسته به حضور یا حضور نداشتن افراد نباشد تمامی اخباری که می رسد یا دقت بررسی و اقدام لازم با اطلاعرسانی شفاف انجام شود.
همچنین انتظار میرود داشتههای استان همچون منابع انسانی توانمند، غار علیصدر و شرکت سیاحتی آن به بهترین شکل صیانت شده و شرایط گسترش و فعالیت سالم در راستای توسعه برای آنها فراهم شود.
