یک داروخانه برای یک استان!

بیماران صعب‌العلاج معطل یک برگ دارو

 ملایر-سحر یوسفی-خبرنگار همدان پیام: سرطان؛ واژه‌ایی هولناک و ناشناسی که همیشه فکر می‌کردم فقط افراد خاصی به آن مبتلا می‌شوند، اما به طرز ناباورانه‌ایی با آنکه سابقه خانوادگی نداشتم و از تمام عادت‌های غلط اجتناب می‌کردم به آن دچار شدم.
پس از سپری کردن روزهایی سخت و دردناک بلاخره آن را پذیرفتم و تسلیم تقدیر و سرنوشت شدم، مصمم شدم با بیماریم بجنگم و پیروز این نبرد شوم.
اما این تازه ابتدای راه سخت و طاقت‌فرسایی بود که ناخواسته در آن قدم گذاشته بودم، تحمل سختی و تلخی شیمی‌درمانی جزءلاینفک این بیماری است، اما از آنجایی که در شهرم امکانات درمان بیماری‌های خاص وجود ندارد مجبورم به  مرکز استان بیایم.
درد و رنج بیماری، پروسه سخت شیمی‌درمانی، رفت‌وآمد و طی کردن مسافت‌های طولانی یک طرف، اما مشکل تهیه دارو طرف دیگر قضیه است که هضمش برایم سخت است و دردم را مضاعف می‌کند.
داروخانه علوم‌پزشکی که  به بهزیست مشهور است، مکانی نام آشنا برای بیماران خاص و صعب‌العلاج استان همدان است؛ داروخانه‌ایی شلوغ و با صف طولانی از بیماران و خانواده‌های کلافه و منتظر برای دریافت دارویی که به لحاظ خاص بودن فقط در این داروخانه یافت می‌شود.
داخل داروخانه برای جلوگیری از ازدحام خالی از صندلی است و ۴ردیف صندلی فلزی بیرون داروخانه گذاشته‌اند، اما در گرمای تابستان و زیر برق آفتاب، نشستن در این وضعیت برای یک فرد عادی  سخت است چه برسد به یک بیمار خاص و صعب‌العلاج! این بیماران با دریافت شیمی‌درمانی یا داروها و بیماری‌های خاص از لحاظ جسمانی ضعیف هستند و دیگر توان ایستادن طولانی‌مدت پشت پیشخوان داروخانه را ندارند، اما معطلی چند ساعته و کلافگی به کابوس تکراریشان مبدل شده است که دردش کمتر از پروسه سخت درمانشان نیست، تازه این در حالیست که بخت با مریض یار باشد و داروهای تجویز شده در این داروخانه یافت شود فارغ از اینکه به مدد نسخه الکترونیک پس از تحمل  چند ساعت با کد اشتباه دارو یا مشکل دیگری مواجه نشود.
روزهای پر از التهابی را سپری می‌کنم و استرس دریافت دارو برایم کمتر از استرس پروسه سخت درمانم نیست، زیرا هر بار که به داروخانه بهزیست مراجعه می‌کنم یکی از داروهای اصلی درمانم موجود نیست و مجبورم از شهرهای دیگر تهیه کنم حتی یکی از آمپول‌هایم را با اینکه داروخانه داشت، اما به دلیل اینکه تعداد روزهای مصرف در سیستم تأمین اجتماعی به اشتباه ثبت شده بود را نتوانستم بگیرم و دست خالی به شهرم بازگشتم و مجبور شدم چند روز بعد از روی ناچاری راهی مسیری شوم که می‌بایست به خاطر اشتباه تأمین‌اجتماعی طی می‌کردم  تا در آنجا تاریخش را اصلاح کنند، یا اینکه پس از مدت‌ها انتظار برای دریافت دارو با کد اشتباه دارو مواجه و مجبور شدم چند روز بعد به پزشک آنکولوژم مراجعه کنم تا آن را اصلاح کند.
برای گذران وقت با بیمارانی که دست برقضا سروکارشان با داروخانه بهزیست افتاده است معاشرت می‌کنم و پای درد دلشان می‌نشینم.
نرگس دختری نحیف و محجوب که در صف دریافت دارو ساعت‌هاست منتظر است گفت: از سن ۱۰سالگی پیوند کبد شده‌ام که این قسمت خوب داستان زندگی من است، من باید تا آخر عمرم دارو مصرف کنم و مجبورم هر 3 هفته یک‌بار برای گرفتن دارو به این داروخانه بیایم و بخش عمده‌ایی از عمرم را در این داروخانه برای گرفتن دارو تلف کنم وی که اکنون ۲۳سال سن دارد بیان کرد: اگر می‌دانستم باید تا آخر عمرم دارو بخورم و اینطور دارو بگیرم هرگز برای پیوند اقدام نمی‌کردم تا خودم و خانواده‌ام  این همه سختی را متحمل نشویم.
مرد مسن و رنجوری که از رزن آمده بود می‌گفت سرطان دارد و هزینه درمانش را با کمک آشنایانش تأمین می‌کند. وی که مشغول صحبت و گلایه از ساعت‌های طولانی انتظار برای دارو بود که ناگهان صدای بلندگو آمد و اسم او را خواند با اینکه پیر بود مانند غزال تیزپایی پرید و به سمت صندوق داروخانه رفت، از دور او را نظاره می‌کردم زمانی که از داروخانه با پلاستیک بزرگ پر از دارو خارج می‌شد از خوشحالی مثل کسی بود که جام یا مدال طلایی برنده شده باشد. با دیدن این صحنه در خودم آرام شکستم، زیرا می‌دانستم این همه خوشحالی برای گرفتن دارویی است که با تزریقش دست‌کم  ۴-۵ روزی حالش خراب و در غلیان است.
آن طرف‌تر مرد جوانی که از ملایر آمده بود گفت: همسرم تومور مغزی دارد روند دریافت داروی همسرم به قدری به طول انجامید که فلج شد، هر وقت می‌آیم می‌گویند داروهایت تأیید نشده و گاهی دارو در موجودی‌های این داروخانه نیست، این معطلی‌ها سبب پیشرفت بیماری همسرم و خانه‌نشینی او شد در این حین مرد دیگری که از ایستادن طولانی‌مدت عصبی شده بود بین صحبت‌های ما پرید و گفت:یک هفته منتظر قرصم  که برای دفع پروتین کلیه است مانده‌ام، نامه‌نگاری‌های اداری بیخود و سیستم غلط موجب شده تا دارو به مریض برسد مرده باشد. وی که از وضع ظاهری چهره‌اش فشارهای روحی را با تمام وجود می‌شد درک کرد با گلایه‌مندی بیان کرد:وقت مردم برای اداره‌ها ارزش ندارد، 3 روز است برای گرفتن دارو گرفتار شدم، گفتند باید جواب آزمایش بیاوری و ایرادات بیخود گرفته‌اند زمانی که کاغذی دارو می‌نوشتند خیلی بهتر بود.
معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم‌پزشکی همدان در این‌باره گفت:داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج به صورت سهمیه‌ایی در کل کشور توزیع می‌شود و براساس سیاست دولت و قوانین بالادستی، داروهای سهمیه‌ایی فقط به داروخانه‌های دولتی تعلق می‌گیرد و به غیر از داروخانه دانشگاه علوم‌پزشکی اجازه توزیع به سایر داروخانه‌ها را نداریم.
ایرج خدادادی با بیان اینکه در استان یک داروخانه علوم پزشکی وجود دارد، افزود:برخی از استان‌ها حتی این یک داروخانه را ندارند، ما بارها درخواست تأسیس داروخانه دوم را داده‌ایم، اما وزارتخانه موافقت نکرده است با این استدلال که دولت نباید رقیب بخش خصوصی شود.
وی با تأکید بر اینکه حق مسلم هر بیمار است در حداقل زمان ممکن خدمات دارویی موردنیاز خود را دریافت کند، میزان معطلی ۴ الی ۵ ساعته در داروخانه را منطقی ندانست و گفت: بخشی از مشکلات ناشی از تعداد زیاد بیماران است، اما بخش عمده معطلی مربوط به نقص سامانه بیمه‌ها و مشکلات ناشی از سرعت اینترنت است .
خدادادی با بیان اینکه ما قبول داریم بیماران اذیت می‌شوند، افزود: این اتلاف‌وقت تقصیر داروخانه نیست از آنجایی که بیمه‌های مختلف هر کدام نرم‌افزار و سامانه جداگانه‌ایی دارند مسؤل داروخانه برای تحویل هر نسخه مجبور است از سامانه نرم‌افزاری داروخانه خارج شود و به سامانه بیمه مدنظر وارد شود و با کندی سرعت اینترنت مواجه می‌شود تا سامانه بیمه لوود ‌شود و داروها را در نرم‌افزار مربوطه انتخاب و سپس قیمت انتخاب شود زمان‌بر است و زمان زیادی از بیمار تلف می‌شود.  
وی با تأکید بر اینکه  بارها گفته‌ایم بیمه‌ها باید تجمیع شود و سامانه یکپارچه‌ایی داشته باشند گفت: هیچ سازمانی حاضر نیست در مقابل دیگری کوتاه بیاید، این وسط داروخانه دانشگاه جایی شده است که مشکلات در آنجا دیده می‌شود در صورتی که مشکلات مربوط به آنجا نیست.
خدادادی بیان کرد: بارها اتفاق می‌افتد قیمت دارو در نرم‌افزار بیمه‌ایی با قیمت واقعی مطابقت ندارد حتی گاهی بیمه‌های مختلف قیمت‌های مختلفی دارند یا پیش می‌آید سامانه بیمه‌ایی قطع است و چون دارو باید در سامانه ثبت شود بیمار مجبور می‌شود نسخه را به صورت حضوری به سازمان بیمه‌ای برده و ثبت کند.
وی درباره نبود دارو در داروخانه گفت: چون داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج توزیع کشوری دارند و به صورت سهمیه‌ایی توزیع می‌شوند تعدادشان کم است و تمام می‌شود و بیمار می‌بایست دارو را از داروخانه‌های شهرهای دیگر که موجودی دارند تهیه کنند یا منتظر توزیع دوباره دارو شوند.
خدادادی درباره اینکه تعداد پرسنل داروخانه کم است افزود: تعداد پرسنل داروخانه براساس تعداد نسخ آزاد و بیمه‌ای تعیین می‌شود، تعداد پرسنل داروخانه دانشگاه کاملاً استاندارد است و کم نیست.
معاون غذا و داروی دانشگاه در مورد داروهای خارجی گفت: طبق قانون رسمی کشور به منظور  حمایت از تولیدات داخلی، دانشگاه‌ها و ارگان‌های دولتی حق ندارند کالاهایی که مشابه تولید داخلی  است را بخرند و مکلفند داروهای تولید داخل بخرند، اما  زمانی که کمبود وجود دارد، دولت داروهای موردنیاز را وارد می‌کند و به صورت سهمیه‌ایی در کل کشور  توزیع می‌کند.