گفت و گو خیلی از یخ ها را ذوب می کند، یخ هایی که به خاطر بی اعتنایی زوج ها در خانواده به وجود می آید و حالا نبود این تعامل‌ها، ریشه دارترین نهاد بشری را مورد هدف قرار داده است.
جامعه ما اکنون با رشد طلاق مواجه است معضلی که هر چند عامل آن به بسیاری از مسائل ربط پیدا می کند اما نبود گفت و گوی همراه با احترام و درک متقابل نیز می تواند به عامل وقوع طلاق اضافه شود.
گفت و گو هنوز در خانواده ها، موضوع کمیابی است مساله ای که اگر مورد توجه قرار نگیرد عاقبت آن افزایش مشاجرات، تنش ها و سرانجام طلاق و جدایی خواهد بود.
سخن این است در خانواده های ما گفت و گو کم است و اگر هم هست، گفت و گو نیست بلکه جنگ روانی و مشاجرات بیهوده است. بخش زیادی از این جنگ و مشاجره نیز به علت غفلت از گفت و گو کردن است یعنی زن و شوهر هر چه با هم کمتر گفت و گو کنند به همین نسبت از هم دورتر می شوند.
پرسش این است چرا زوج ها در ابتدا با عشق و علاقه تشکیل زندگی می دهند ولی پس از مدتی حتی با داشتن فرزند، ساز جدایی را کوک می کنند. ایراد و اشکال کار کجاست؟
خیلی ها می گویند عامل کاهش گفت و گوها در خانواده ها، رسانه های تصویری و فضای مجازی است اما پرسش این است که آیا فقط این فناوری های نوین به ایران آمده که چنین عارضه ای برای جامعه ما به بار آورده است و یا در کشورهای دیگر نیز چنین پیامدی داشته است؟
بطور قطع، کمتر کشوری مثل ایران، فضای مجازی و رسانه های تصویری در زندگی خانوادگی آنان، مثل جامعه ما تاثیر گذاشته است حتی در کشورهای پیشرفته و سازنده این وسایل نیز چنین تاثیری دیده نمی شود.
جدا از اینکه دلیل اقبال ایرانیان به این رسانه ها و فضای مجازی می تواند کمبود سرگرمی ها و تحولات نشاط آور در جامعه باشد، اما نمی توان گفت چون سرگرمی در جامعه نیست، گفت و گو در خانواده و حتی جامعه نیز باید تعطیل شود.
جامعه ما باید برای ورود به دنیای هر یک از این فناوری ها، دارای برنامه و راهکار باشد تا افراد در کنار استفاده بهینه از این وسایل، به کانون خانواده های خود نیز توجه کنند.
به نظر می رسد خلاء و حفره ای بزرگی در جامعه در بحث فناوری های جدید و فرهنگسازی استفاده درست از آن وجود دارد که باید رفع شود زیرا اگر برطرف نشود، جامعه همواره در مقابل این فناوری ها منفعل عمل خواهد کرد.
نکته دیگر این بحث، داشتن مهارت گفت و گو در خانواده ها است. گفت و گو با مجادله تفاوت دارد. گفت و گو بین زوج ها باید به معنی کامل کلمه در فضای کم تنش و درگیری انجام شود هیچ گفت و گویی به خشونت و درگیری کشیده نمی شود و اگر بکشد، خارج از این دایره است زیرا گفت و گو در جو صمیمی برگزار می شود و دو طرف سعی می کنند با تبادل نظرات خود، طرف دیگر را از نظرات و تفکرات خود آگاه کند.
درگفت و گو ذهن های دو طرف به همدیگر نزدیکتر می شود تا بهتر از تفکرات یکدیگر آگاهی یابند و در حد امکان بتوانند نارسایی ها را برطرف کنند.
گفت و گو یعنی خوب صحبت کردن و خوب شنیدن؛ به عبارت ساده‌تر باید منظور خود را به بهترین زبان بیان کنیم و از طرفی این فرصت را به طرف دیگر بدهیم که بتواند نظرات خود را بیان کند و در کل شنونده خوبی باشیم.
در این شیوع تعامل دوطرفه ما بدنبال ارائه راه حل برای رفع مشکلات هستیم تا به یک زندگی آرام و کم دغدغه برسیم. برخلاف مناظره، در پایان گفت و گو دو طرف به یک نتیجه برد - برد می رسند و از این رو اهمیت گفت و گو و تعامل در خانواده ها بیش از پیش آشکار می شود. اگر گفت و گو در خانواده به درستی انجام شود قطعا این روند به جامعه نیز سرایت خواهد کرد و گرنه جامعه ما نیز از لحاظ گفت و گو چیزی مثل گفت و گوی خانوادگی از آب در خواهد آمد که معمولا همراه با تنش و درگیری خواهد بود.
جامعه ما به ویژه خانواده ها نیازمند مفاهمه بیشتر هستند تا با ارائه راهکارهای منطقی به رفع مشکلات خود بپردازند. این راهی است که هر خانواده ای باید در پیش گیرد تا آینده سعادتمند و مطلوبی برای خود و فرزندان خود رقم بزند.
