روزنامه نیویورکتایمز در گزارشی با اشاره به فرصت کم باقیمانده تا ضربالاجل 24 نوامبر برای حصول توافق هسته نهایی نوشت: نباید فرصتها برای رسیدن به راهحل جامع از دست برود.
روزنامه نیویورک تایمز در ادامه نوشت: ایران و قدرتهای جهانی پس از یکسال تلاش دیپلماتیک اکنون با ضربالاجل 24 نوامبر برای رسیدن به راهحل نهایی بر سر برنامه هستهای ایران در ازای لغو تحریمها علیه این کشور روبهرو هستند. اگرچه مذاکرات آتی آخرین فرصت برای دستیابی به این نتیجه محسوب میشود به نظر میآید رایزنیهای هفته گذشته در عمان پیشرفت محسوسی نداشت. این امر احتمال تمدید مذاکرات را افزایش میدهد. از آنجایی که هیچ کس خواهان شکست این تلاشها نیست، گفتوگوهایی درباره تمدید مذاکرات و تدوین پیشرفتهایی که تاکنون حاصل شده به میان آمده است.
نیویورک تایمز همچنین نوشت: به هر طریقی این وضعیت باید حفظ شود و فرصتها برای دستیابی به یک توافق جامع باید زنده نگه داشته شود چون هر اتفاق دیگری غیر از این یک تراژدی خواهد بود.
برنامه هستهای ایران از سال 2002 تاکنون به عنوان یک تهدید نشان داده شده است در حالی که ایران همواره تأکید کرده است فعالیتهای هستهایاش ماهیت کاملاً صلحآمیز دارد.
یک توافق موفقیتآمیز برای هر دو طرف منافعی به همراه دارد. ایران با لغو تحریمها میتواند وضعیت اقتصادی خود را بهبود بخشد و این امر موجب باز شدن درهای ارتباط ایران با جامعه بینالملل خواهد شد. همچنین یک راستیآزمایی مناسب به جهان اطمینان خواهد داد که ایران تنها به دنبال انرژی هستهای صلحآمیز است و این کشور میتواند در مقابله با بحرانهای منطقهای شامل مبارزه با داعش مشارکت کند. به نوشته نیویورک تایمز یکی از اصلیترین موارد اختلاف میان ایران و گروه 1+5 ظرفیت غنیسازی این کشور و چگونگی لغو تحریمها علیه تهران بوده است.
نشریه تایمز در گزارش اخیر خود به قلم دیوید سانجر مدعی شد که ایران در حال بررسی توافقی است که در آن بخش زیادی از ذخیره اورانیوم خود را برای تبدیل به میلههای سوختی به روسیه منتقل میکند.
به گزارش ایسنا، این ادعا در حالی است که پیش از این مقامات ایران اعلام کردهاند که هیچ مواد هستهای از ایران خارج نمیشود و این اقدام از خطوط قرمز کشورمان محسوب میشود.
براساس این گزارش، روسیه همچنین قرار است دو راکتور هستهای جدید در نیروگاه بوشهر بسازد و احتمال دارد در ساخت 6 راکتور دیگر نیز با ایران همکاری کند. این اقدامات به ایران اطمینان خواهد داد نیازهایش در بخش سوخت هستهای تأمین خواهد شد و از این رو این کشور نیازی به ظرفیت غنیسازی اورانیوم در سطح صنعتی نخواهد داشت. از طرفی دیگر، این مقدمات به آمریکا و دیگر اعضای گروه 1+5 اجازه میدهد تا در تعداد سانتریفیوژهای ایران انعطاف بیشتری از خود نشان دهند. ایران هماکنون 19 هزار سانتریفیوژ در اختیار دارد که 10 هزار و 200 تای آن فعال هستند.
نیویورک تایمز در پایان نوشت: اما پیامدهای عدم دستیابی به توافق برای هر دو طرف مذاکرهکننده شامل رئیسجمهور ایران و باراک اوباما، رئیسجمهور آمریکا که برای رسیدن به این نتیجه ریسک سیاسی بالایی را پذیرفته جدی است.
