27 اردیبهشتماه بهعنوان روز ارتباطات و روابط عمومی، فرصت مناسبی است تا اهمیت و نقش کلیدیترین حوزه هر نهاد و سازمانی در توسعه و پیشرفت آن بازخوانی شود.
در دنیای پیچیده و مدرن امروز که توسعه پایدار حاصل مجموعه درهم تنیدهای از شاخصهای مختلف است، نقش ارتباطات بهویژه رسانههای جمعی در تحقق این شاخصها بسیار مهم و بیبدیل است.
استفاده از چنین ظرفیتی برای هر سازمانی جز با نقشآفرینی روابط عمومی فعال، پویا و دانشبنیان بهعنوان قلب تپنده آن سازمان امکانپذیر نیست و اصولا مسیر رشد و توسعه در هر مجموعهای در گرو تقویت حوزه روابط عمومی است.
ناگفته پیداست که روابط عمومیها از چنان وزن و جایگاهی برخوردارند که یک مدیر موفق و کارآمد با تکیه بر آن میتواند اهداف و برنامههای خود را پیش ببرد و محقق سازد.
نقشآفرینی فعالان این حوزه در فضای حقیقی و مجازی، بیش از سایر حوزهها نمایان شده است.
شکلگیری دولت الکترونیک و حرکت بهسمت هوشمندسازی بسیاری از امور، بههمان اندازه که از حجم کارها و فعالیتهای بخشهای مختلف در بعد سختافزاری کاسته است، دقت و حساسیت کار در روابط عمومی را بالا برده است.
اما نکته مهم، میزان توجه و اهتمام به این حوزه در جامعه است که اتفاقا بیشترین ارتباط را با آحاد جامعه دارد.
بهنظر میرسد هنوز هم برخلاف توسعه وسایل ارتباط جمعی و گستردگی فعالیتهای روابط عمومی، نگاههای سنتی به این حوزه کاملا از بین نرفته و همچنان نگاهها و باورهای متفاوتی نسبت به روابط عمومیها بهویژه در بعد سازمانی وجود دارد.
البته نباید از اصلاح و تغییر برخی نگاهها و رویکردهای اشتباه غافل شد؛ بهویژه اینکه رسانهها موجب شدهاند، نقش و جایگاه روابط عمومیها در مسیر ارتقا قرار گیرند، اما با وجود این، ما همچنان نیازمند طرحی نو و حرکتی متفاوت هستیم تا روابط عمومیها به جایگاه اصلی خود برسند و بتوانند نقش خود را در ابعاد مختلف بهویژه تقویت رسانهای و توسعه ارتباط درونسازمانی و برونسازمانی بهخوبی ایفا کنند.
