تیم فوتبال پاس با تمام اسم و رسم گذشته خود و انبوه مشکلات تلخی که در حال حاضر با آن گریبانگیر است، آینه ورزش همدان است که در غبار بیمهریها و بیتدبیریهای حوزه ورزش استان رو به خاموشی و فراموشی است.
پاس پس از آن که گذشته پر افتخار خود در سطح نخست فوتبال کشور را در تهران جا گذاشت، با امیدواری و سروصدای بسیار به همدان انتقال داده شد تا بلکه با حمایت و اراده مسئولان استان برای الگوسازی ورزشهای قهرمانی و تحقق مطالبات بحق خیل جوانها و مردم علاقمند به فوتبال در عرصههای کشوری، دوباره احیا شود و برای سایر رشتههای ورزشی و اشتیاق به سرمایهگذاری در ورزش الگو باشد، اما متأسفانه هرگز این چنین نشد.
مسئولان ارشد استان که در واقع باید محرکی برای پویایی ورزش به عنوان یکی از مؤلفههای اجتماعی باشند، یکی، یکی از حمایت تیم فوتبال پاس پا پس کشیدند و دیگر مسئولان ورزشی استان نیز نتوانستند قدم مؤثری برای تیمداری در عرصههای فوتبال حرفهای و قهرمانی لیگهای کشور بردارند و پس از آن سیر نزولی و قهقرایی پاس نیز آغاز شد و اکنون کار نماینده فوتبال همدان حتی در دسته دوم لیگ کشوری به جایی رسیده است که به لحاظ مشکلات انبوه مالی و بدهکاریها و عجز در نیازهای تدارکاتی و گاهی ضعف مدیریتی، پاس را بشدت در معرض خطر سقوط به یک دسته پایینتر قرار داده است که اگر چنین شود دیگر مجالی برای بقای آخرین و تنها نماینده فوتبال همدان در حیات ورزش باقی نخواهد ماند و نام پاس برای همیشه از صحنه فوتبال زنده حذف خواهد شد.
در چنین وانفسایی تازهترین خبر در خصوص پاس نگونبخت این است که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران پاس همدان را با صدور حکم جریمهی مالی حسابی نقرهداغ کرده است و باشگاه پاس باید به علت حاشیهسازی و سر و صدای زیادی تماشاگران خود در یکی از دیدارهای اخیر خانگی مبلغ ۲ میلیارد و ۵۶۰ میلیون ریال جریمه به کمیته انضباطی فدراسیون بپردازد! گویا پاس قبل از آن نیز یک بار به علت کنار کشیدن از فصل جاری رقابتهای جام حذفی کشور، توسط کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نقرهداغ شده و جریمه مالی شده بود. حال موضوع این است و این پرسش پیش میآید که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با حکم جریمههای مالی و نقدی برای باشگاهها ودرواقع چه نقشی را میتواند در پیشرفت فوتبال کشورمان داشته باشد؟!
گیریم که جزای نقدی نیز در قاموس فدراسیونهای جهانی بخشی از قوانین جاری است و در دنیا هم اعمال میشود و درآمدزاییهای این چنینی نیز علاوه بر بازدارندگی از تخلفات معمول باشگاهها و تیمها و ورزشکاران و تماشاگران طرفدار در استادیومها در هنگامه مسابقات، برای هزینهسازی و پیشرفت فوتبال یک شهر و یک کشور نیز مؤثر باشد، اما آیا شرایط و حال و روز باشگاههایی که به زحمت و در کمال کمبضاعتی مالی تیمداری میکنند و به طریقی جماعتی از دوستداران ورزش فوتبال را مشغول میسازند، ملاکی برای صدور نوع حکم نباید باشد؟! آیا کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نمیتواند دهها حکم دیگر را برای باشگاههایی که درگیر مشکلات مالی هستند و حتی در تأمین هزینه سفر به شهر و استانی دیگر برای انجام مسابقهای رسمی در تنگنا قرار دارند، جایگزین جزای نقدی نماید؟!
آیا در این خصوص و به صورت موقت حکم محرومیت حضور تماشاگران در ورزشگاهها و یا محرومیت از میزبانی، حکم بهتری برای تیمهای کمبضاعت در مسابقات دسته ۲ یا پایینتر نیست؟ تیم پاس همدان در رقابتهای فصل جاری بیشتر از اینکه مقهور ضعف فنی باشد، بهدلیل مشکلات مالی و نبود حمایتهای لازم توسط مسئولان استانی ضربهپذیر مینماید و در چنین شرایط و با دست خالی پاس حتی با مجربترین و برجستهترین کادر فنی هم قادر به نتیجهگیری مناسب برای بقای خود در دسته ۲ هم نخواهد بود.
حال در چنین اوضاع و احوال، جرایم نقدی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال برای تیمهایی که مشکلات مالی دارند، همان مصداق قوز بالای قوز است که فقط سبب نابودی تیمها میشود و هیچ کمکی به پیشرفت فوتبال شهرستانها نخواهد کرد.
