"الوند باید به خانه خود بازگردد". این رویایی بود که با واگذاری این باشگاه به شهرداری همدان حالا به تحقق پیوسته است و همه کسانی که این تیم را حق مجموعه شهرداری میدانستند خوشحال و امیدوار، چشم انتظار روزهای روشنی برای این تیم هستند. بیش از این امیدواری اما، سیر تحولات مدیریتی و نتایج الوند نشان از خلقِ الوندی جدید دارد. الوندی که از پسِ خاکستر الوندِ اول و الوند دوم حالا مولود ِنوزاد خسته ای است به نام الوندِ سوم.
الوند اول: آتش بدون دود
وقتی پاس به همدان آمد قرار بود که فوتبال استان متحول شود. آن روزها همه امید داشتند. پاس در لیگ برتر بد نتیجه نمیگرفت و ورزشگاه ها پر بود از تماشاگر. همانروزها اما از پسِ همه شادی ها و رویاها عده ای هنوز دل در گروی تیمهای محلی و بازیکنان بومی همدان داشتند. اگرچه انتقال دهندگان اولیه قصد داشتند پاس را سکوی ترقی جوانان بومی همدان کنند اما در واقع آنچه اتفاق افتاد غیر از این بود. پاس کم کم در لیگ پایین آمد و در نهایت به لیگ دسته اول سقوط کرد. در همان ایام شهرداری همدان که سالها در لیگ های دسته سوم و دوم تیمداری کرده بود تیمی را به پاس واگذار کرد تا چتر حمایتی این باشگاه پرافتخار این تیم همدانی را هم تحت پوشش قرار دهد. پاس نوین تشکیل شد و تحت نظر پاس آغاز به فعالیت کرد. سقوط پاس اما پایان پاس نوین هم بود. پس این تیم به بهرام یدی واگذار شد. آنروزها کمتر کسی یدی را می شناخت. سرمایه دار همدانی که به فوتبال علاقه داشت و در کنار آن، برنامه هایی هم برای روی پای خود ایستادن این تیم در جیب داشت. هر چند این برنامه ها هیچگاه مورد قبول مسئولان استان واقع نشد اما ورود بهرام یدی به فوتبال همدان، سبک جدیدی از مدیریت بخش خصوصی در ورزش را که تا آن زمان چندان در ورزش همدان وجود نداشت ارائه کرد. یدی تیمی یکدست و جوان ساخت و وارد مسابقات کرد. الوندِ اول حالا با درخشش در لیگ دسته اول در آستانه لیگ برتری شدن بود و همه نگاهها را به خود معطوف کرده بود. هوادارانی که روزی برای پاس به ورزشگاه میرفتند اینبار به الوند دل داده بودند. تیمی که هم همدانی بود، هم جوان و هم خوب و البته پرحاشیه، زیاد دوام نیاورد. به فاصله یک فصل این باشگاه از نزدیکیِ لیگ برتر به قعر جدول افتاد و در نهایت به دسته دوم سقوط کرد. این پایان الوندِ اول بود.
الوند دوم: مرگ تدریجی یک رویا
بهار 93 بهرام یدی به سمت مدیر عاملی پاس منصوب شد. همین اتفاق کافی بود که الوند بیش از قبل در آستانه اضمحلال قرار گیرد. در همان جلسه تودیع و معارفه مالک الوند که حالا مدیر پاس هم بود صحبت از فروش الوند به شهرهای دیگر کرد و همین حرف ولوله ای در دوستداران این تیم انداخت. هیات فوتبال و اداره ورزش تحت فشار قرار گرفتند که این اتفاق نیفتند اما بیش از اینها، منتقد بزرگ، شهرداری همدان در سیبل فشارها قرار داشت. مجموعه ای که حالا متشکل از بزرگترین منتقدان بهرام یدی- از مدیران سابق تا بازیکنان مغضوب و پیشکسوتان ناراضی- بود الوند را حق خود می دانست. آن زمان همه نگاهها به شهرداری همدان بود. مسئولان شهرداری به این دلیل که الوند در ابتدا متعلق به آنها بوده، ادعا کردند مالک اصلی تیم هستند و باید بدون پرداخت پول، تیم به آنها برسد. همان روزها هیأت فوتبال هم گاهی به نعل میزد و گاهی به میخ. گاه مالک تیم و تمامی تصمیمگیریهای مربوط به آن را بر عهده یدی میدانست و گاه از شهرداری حمایت میکرد. اما در همه این جدالها، اداره ورزشوجوانان در سکوت اوضاع را نظاره میکرد.
در کشمکش مدعیان الوند، در نهایت تیم برای یدی باقی ماند. چه آنکه او به طور قانوني مالک تیم بود و هر چند شهرداری میگفت خود مالک اصلی و باصلاحیت این باشگاه است، اما یدی برنده این دعوا بود.
شروع لیگ اما آغاز ناامیدیها بود. الوند نتیجه نمیگرفت و روزبهروز در جدول پایین میآمد. خیلیها مشکل را از کادر فنی کمتجربه آن میدانستند، اما مدیریت باشگاه مشکل اساسی را بیپول دانست و حتی تهدید به تعطیلی هم کرد و وقتی قول استاندار را گرفت که به این باشگاه کمک پولی خواهد شد، کار مجدداً از سر گرفته شد. یعنی ظاهراً مدیریت استان تصمیم گرفت به این تیم خصوصی کمک مالی کند تا تعطیل نشود.
در این مدت الوند دو خریدار پیدا کرد و یدی به دلایلی حاضر نشد تیم را واگذار کند. نتایج ضعیف این تیم و شرایط خاص پاس اما در نهایت او را وادار کرد تیم را به مالک باشگاه تالار وحدت همدان بدهد. اما این مدیریت جدید زودتر از آنچه همه فکر می کردند از این کار پشیمان شد و در نهایت باز هم بحث فروش الوند به شهرهای دیگر بالا گرفت. شورای شهر همدان اما آب پاکی را روی دست همه ریخت: الوند در همدان ماند و الوند سوم خلق شد.
الوند سوم: امید و تردید
حالا الوند به دست کسانی بازگشته که سالها منتقد این تیم بودند. در این وضعیت این باشگاه با بدهی های فراوان و مشکلات عدیده باید برای آغاز مسابقات جدید آماده شود. امیدها اگرچه فراوان است اما تردیدها هم کم نیستند:
1- تیمی که شهرداری همدان باید آن را مدیریت کند کم مشکل ندارد. از حاشیه هایی که همه این سالها با آن بوده و بسیاری از آنها نوشتنی نیستند تا مشکلات مالی و بدهکاری که گویی با الوند عجین شده اند. پرسش اول این است که تکلیف بدهی های این تیم چه شده است؟ آیا شهرداری آنها را تقبل کرده؟ یا آنطور که بعضی از شورانشینان اعلام کرده بودند الوند بدون بدهی به شهرداری واگذار شده است؟ تکلیف بدهی ها را چه کسی مشخص میکند؟
2- شهرداری همدان یک تجربه کاملا ناموفق تیمداری در سال گذشته داشت. تیم این مجموعه سال پیش خیلی راحت در حالیکه یکی از بهترین مربی های بومی همدان را در راس کادر فنی خود داشت نتوانست به لیگ دسته دوم صعود کند و در همان مرحله اول دسته سوم حذف شد. با این وضعیت آیا می توان انتظار داشت شهرداریچیها الوند را که ده ها برابر بیش از تیم شهرداری مشکل دارد را سروسامان دهند؟
3- مجموعه ورزشی شهرداری همدان از لحاظ سخت افزاری و امکانات در سطح بسیار خوبی قرار دارد. اما وقتی تیمی به مسابقات قدم می گذارد انتظار کمک به ویژه از متولی اصلی ورزش استان دارد. با انتقال الوند به شهرداری رابطه این تیم با اداره ورزش و جوانان چگونه تعریف می شود؟ آیا نگاه اداره ورزش به الوندِ سوم، نگاه به تیمی دولتی است یا نیمه دولتی؟
4- یکی از بزرگترین انتقادات نزدیکانِ مجموعه شهرداری به الوندِ دوم این بود که چرا این تیم بومی نیست. از طرفی همه می دانیم که گاهی بومی گرایی در مقابل نتیجه گرایی قرار می گیرد و نسبت هدف و وسیله در وضعیت نامشخصی قرار می گیرد. در این حالت تصمیم مدیریت جدید این باشگاه صعود به لیگ برتر است یا بومی گرایی؟ قطعا آنها اعلام خواهند کرد هردو! ولی همه می دانیم که قبل از آغاز کرد باید اولویت ها مشخص شود.
5- از دیگر نقدهایی که به الوند در زمان یدی وارد می شد عدم رابطه حسنه مجموعه تحت مدیریت او با بازیکنان و مربیانی بود که با وی مشکلاتی داشتند. بسیاری از بازیکنان سابق الوند که اتفاقا بومی هم بودند از اینکه باشگاه عمدا بدهی آنها را پرداخت نمی کند ناراضی بودند. حالا بسیاری از آن افراد به سمت الوند سوم خواهند گروید. حضور این همه منتقد در اطراف این تیم انتظارات از آن را بالا خواهد برد. افکار عمومی انتظار دارند وقتی ناراضیان به قدرت می رسند نتیجه طوری باشد که با قبلی ها قابل تشخیص باشد تا حرف و عمل با هم در تناقض نباشند.
