قانون به پیروی از شرع در حمایت از کودکان در ماده ۴آن مقرر کرده است:«هرگونه آزار وصدمه...ونادیده گرفتن عمدی سلامت وبهداشت روانی وجسمی ومعاونت از تحصیل کودکان ممنوع بوده ومرتکب ۳ماه ویک روز تا۶ماه ویا ده میلیون ریال جزای نقدی محکوم شود.
همچنین در ماده ۱۱۷۳قانون مدنی میگوید:«هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر ومادری که طفل تحت حضانت است صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر قرارگیرد محکمه می تواند به تقاضای قربانی (طفل) یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای ریس حوزه قضایی هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند اتخاذ کند.
همچنین در حوزه بینالمللی در حمایت از کودک ،کنوانسیون حقوق کودک به تصویب رسیده و در ماده یک به تعریف کودک پرداخته است.ودر ادامه حقوق کودکان را برشمرده وهرگونه آزار رساندن به کودکان را منع نموده است.
به طور کلی کودک بهتر است همواره ودر همه حال ،حتی در صورت ارتکاب خطا وانجام عملی که توبیخ و تنبیه را در پی دارد احساس کند که محبوب پدر ومادر است. همچنین کودک را طوری تربیت کنیم تا در حالت خطا یا گناه محبوب بودن ودشمنی با وی تفاوت قایل شود.پس بهتر است خانوادها در تربیت فرزندان خود وسواس بیشتری به خرج دهند ودر سنین اولیه زندگی آنها را با عقاید دینی بیشتر انس دهند و به جای اینکه کودکان را در دنیای مجازی به حال خود رها کنند و موجبات آزارهای روحی را برای آنها فراهم کنند وقت بیشتری را با کودکان خود بگذرانند و در خانه سعی کنند مشکلات کاری یا فردی خود را وارد نکرده ومحیط خانه را ناامن نکنند. تا بتوانیم جامعهای با امنیت بالا داشته باشیم.