بی‌خانمانی از جمله مسائل اجتماعی قابل توجهی است که در عصر حاضر بیشتر کشورهای جهان اعم‌از توسعه‌یافته و توسعه‌نیافته درگیر آن هستند و در سطح جامعه ایران و به‌ویژه در سال‌های اخیر به شکل جدی‌تری گسترش یافته است.
به گزارش ایسنا، امروزه ابعاد مسائل اجتماعی روزبه‌روز گسترده‌تر و جامعه را با مشکلاتی ناشی از آن درگیر می‌کند. دلایلی همچون نبود رصد دقیق و علمی مسائل اجتماعی در ایران، انجام‌ندادن پژوهش‌های بزرگ‌مقیاس، نبود سازمان متولی در حوزه ساماندهی افراد بی‌خانمان و موازی‌کاری ارگان‌های دولتی و مواردی نظیر آن موجب شده که آمار دقیقی از تعداد افراد بی‌خانمان در ایران وجود نداشته باشد.
در پژوهشی که درباره "فهم تجربه زیستی زنان بی‌خانمان" توسط علی‌اصغر درویشی‌فرد و خدیجه فیضی‌پور با جامعه آماری ۱۸ نفر از افرادی که همگی در یک ملاک خاص (تجربه بی‌خانمانی) انجام شده، آمده است: زنان بی‌خانمان دارای شرایط و وضعیت بسیار دشواری هستند که آن‌ها را در مقابل آسیب‌ها و تهدیدهای ناشی از بی خانمانی، آسیب پذیر می‌کند.
درواقع آن‌ها به حدی درگیر تجریبات منفی ناشی از بی‌خانمانی شده‌اند که اولا تداوم بی‌خانمانی آن‌ها را به‌دنبال داشته و ثانیا امکان رهاشدگی از شرایط منفی را برای آن‌ها دشوار کرده است.
در این پژوهش آمده است: پیامدهای بی‌خانمانی، نه‌تنها شامل خود فرد می‌شود بلکه خانواده و جامعه را نیز به شدت متاثر کرده و هزینه‌های هنگفتی را به جای می‌گذارد.
زنان درگیر در شرایط بی‌خانمانی نسبت به مردان بی‌خانمان، به‌دلایل مختلف، میزان آسیب‌پذیری بیشتری را متحمل و با مسائل و مشکلات عمیق‌تری درگیر می‌شوند و توان کمتری برای سالم‌ماندن در شرایط بی‌خانمانی و عوامل آزاردهنده آن دارند.
محققان می‌گویند: بیش از ۶۵ درصد زنان بی‌خانمان حاضر در پژوهش، تحصیلات ابتدایی داشته‌اند و درواقع در سنین کودکی ترک تحصیل کرده‌اند و یا به‌دلیل ازدواج زودهنگام از تحصیل باز مانده‌اند.
فقر فرهنگی و اجتماعی از مهمترین مؤلفه‌های مرتبط با آن‌ها است. نبود موفقیت تحصیلی از جمله عواملی است که بیشتر این افراد تجربه کرده‌اند.
