اگر چه برخی نویسندگان سال ولادت موسی بن جعفر(ع) را 127 هجری می‌نگارند، اما بیشتر نویسندگان و محققان سال ولادت امام موسی(ع) را 128 ذکر کرده‌اند. در این روز نور فرزند رسول‌ا...(ص) هفت‌آسمان را روشنی بخشید. سحرگاه این روز سپیده امید در منزل امام صادق(ع) بلکه در دامن هفت‌آسمان تجلی یافت و بارقه امیدی دیگر شکفته شد و فروغ خورشید هفت‌آسمان تابیدن آغاز نمود. در این روز برکتی بر دامن «حمیده» لبخند زد که تبسم و ترنم آن تا قیامت انسان‌ها را نوازش بخشید؛ مولودی که بابرکت‌تر از او نمی‌توان جست‌وجو کرد. در سپیده‌دم این روز سپیده روشنایی‌بخش، از افق عترت و صادق آل محمد(ع) تابش گرفت. صادق آل محمد(ع) تبار امام موسی(ع) را از جانب پدر به امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) و درنهایت به رسول‌ا...(ص) پیوند می‌دهد.
به این بهانه نگاهی به سیره اخلاقی امام کاظم(ع) داریم. در اندیشه امام کاظم(ع) بهترین نوع صدقه یاری‌رساندن به دیگران است: «عَوْنُكَ لِلضَّعِيفِ أَفْضَلُ مِنَ اَلصَّدَقَةِ». پیشوایان دینی آموختند که انسان هماره باید به فکر نجات دیگران باشد. انسانی که در اندیشه نجات خویش است، اندیشه دینی ندارد. اندیشه همخوان با اندیشه و رفتار عترت این است که فرد در فکر نجات دیگران باشد. در فکر گرفتن دستان ضعیفان و آسیب‌پذیرهای جامعه باشد. بنا به سفارش امام کاظم(ع) بهترین صدقه در راه خدا این است که دست فقیر و ناتوانی را بگیری، این روحیه تعاون و همگرایی عترت است. این اندیشه جامعه را بارور می‌سازد. این اندیشه از جامعه انسانی جامعه تعامل و تعاون می‌سازد. این اندیشه به جامعه روح تعاون و تعامل که عامل ثبات و پیشرفت است، می‌بخشد. این سیره به جامعه می‌آموزد که جامعه اسلامی هماره باید در اندیشه افراد آسیب‌پذیر باشد.
امام کاظم دست‌گیری از آسیب‌پذیران را بهترین صدقه معرفی می‌کند همان‌طور که رسول خدا و بر همگان آموخت: «أَنَا وَ کَافِلُ الْیَتِیمِ کَهَاتَیْنِ فِی الْجَنَّةِ» «من و کسی که متکفل امور یتیم است، همانند دو انگشت، در بهشت همراه هم هستیم.»
بنابراین یاری رساندن به دیگران یکی از اصول مهم اخلاقی مکتب ائمه طاهرین است و کسی که مدعی پیروی از آن بزرگواران است، بایسته است متوجه مسئولیت‌های اجتماعی خویش باشد و بداند که شیعه‌گری فقط در مقام زبان و ادعا نیست. کمک به همنوعان به‌ویژه در جامعه کنونی با گرفتاری‌های مختلفی دست‌به‌گریبان است، به‌عنوان یکی از وظایف مهم انسان‌ها به‌ویژه کسانی است که خود را پیروان کامل‌ترین الگوهای انسانی می‌دانند.
* منابع
بحارالانوار، مجلسی
امام کاظم(ع) الگوی زندگی، احمدی
