مصرف مواد مخدر به ویژه سیگار، کراک و حشیش را این روزها در بین جوانانمان و حتی نوجوانان شاهد هستیم. درد این دردِ بیدرمان ملکه عذابمان شده است که بهترین نیروهای انسانی را داریم و با بیبرنامهریزی و بیمدیریتی داریم تکتک آنها را از دست میدهیم.
مصرف این بلای خانمانسوز نهتنها خانواده بلکه جامعه را به سوی تباهی میکشاند. شعار و همایش و... هم دیگر جواب نمیدهد؛ زیرا یک زمان اعلام میشد بر اثر ناآگاهی به سمتوسوی اعتیاد کشیده میشوند، اما حالا اکثراً نسبت به مصرف آنهم آگاه هستند.
از مسئولان امر لطفاً خواهش میکنم برای این مردم خدمت کنید و کاری کنید تا تنها به «ای کاش» گفتن بسنده نکنیم...
محمدی
هر دم از اين باغ بري ميرسد، تازهتر از تازهتري ميرسد. انگار هر چقدر بیشتر از گرانیها گلایه کنیم، وضعیتمان بدتر میشود و راه به جایی هم نمیبریم. حالا هم با بالا رفتن گوشت آن هم نجومی، باید در انتظار بالا رفتن سایر اقلام اساسی و غیراساسی هم باشیم.
هرچند مدتهاست که این قلم جنس (گوشت) از سبد خانوار ضعیف و متوسط بیرنگ و کمرنگ شده است؛ اما با این شرایط حداقل به عنوان یک آرزو بتوان به آن فکر کرد!
شاید روزی با پسانداز اندکی بتوانیم کمی گوشت و مایحتاج تهیه کنیم. واقعاً نمیدانم مسئولان چه میکنند که بیقانونی و بیعدالتی بیداد میکند؟ حداقل جسارت داشته باشید و خودتان صندلی ریاست را تحویل بدهید و بگویید: «نمیتوانم»
تماس تلفنی