چندی است که به موازات جدی شدن بحران کمآبی، بحث راهکارهای صرفهجویی آب در دندانپزشکی نیز مورد توجه بیشتری قرار گرفته، هرچند هنوز تأثیر عینی مشخصی نداشته است.
طبق محاسبات انجام شده، ساکشنهای آبی متصل به یونیتهای دندانپزشکی، برای تخلیه بزاق، ترشحات و نیز آب جمع شده در دهان حین درمان دندانپزشکی، به طور میانگین در هر دقیقه، ۸ تا ۱۳ لیتر آب تصفیه شده و شهری را، هدر میدهند!
عددی که اگر آن را در ساعت کاری روزانه هر همکار دندانپزشک ضرب کنیم، نتیجه سرسامآور خواهد بود و آنگاه مشخص خواهد شد که با چه هدررفتهایی از این مایع حیاتی در پیرامون خود مواجهیم، که البته این تنها یک نمونه از آن و در یک حوزه حرفهای است.
تجربه شخصی من، که خیلی ساده قابل ارزیابی است، نشان میدهد برای ساکشن کردن مجموعاً کمتر از یک لیتر ترشحات و مایعات داخل دهان بیماران، در یک شیفت کاری مثلاً ۴ ساعته، که کمتر از "یک لیتر" مایعات زائد حین کار است، باید یک ساکشن آبی معمولی ۲۴۰ دقیقه تقریباً به صورت مداوم کار کند، یعنی در زمانی ۲۴۰ دقیقهای به ازای هر دقیقه ۱۳ لیتر (عدد ۲۴۰ دقیقه ×۱۳لیتر=۳۱۲۰ لیتر)، مصرف آب داشته باشیم! مصرفی که به ازای دستاورد آن که ساکشن کردن یک لیتر بزاق و ترشحات است عجیب و البته غیرعقلانی است، در حالی که میتوان با استفاده از ساکشنهای برقی یا بادی، براحتی این ساکشنهای آبی رایج را جایگزین کرد و لااقل مصرف آب برای ساکشن در دندانپزشکی را حذف کرد.
آیا زمان آن فرا نرسیده است که همه ما مسأله آب، این مایع زندگی بخش را جدی بگیریم و هرکس به فراخور، در جایگاه و حرفه خود مسئولانهتر با این مسأله دامنگیر و همگانی برخورد نماید؟!
