سفیر ایران در روسیه گفت: لغو تحریمها تأثیر مثبتی بر سرعت احداث نیروگاه بوشهر 2 خواهد گذاشت، به همین خاطر این نیروگاه در زمان کوتاهتری احداث خواهد شد.
به گزارش ایسنا، مهدی سنایی، در گفتوگو با روزنامه کامرسانت افزود: امیدوارم که بزودی شاهد آغاز احداث نیروگاه دوم بوشهر باشیم.
*متن این مصاحبه به این شرح است:
پرسش: ایران نقش روسیه را در روند توسعه اقتصادی خود به مثابه سرمایهگذار، صادرکننده فناوری و منابع مالی چگونه ارزیابی میکند؟
پاسخ: توافقنامه ترغیب و حمایت از سرمایهگذاری بین دو کشور در آخرین ماههای سال 2015 هنگام سفر ایگور شوالوف، معاون نخستوزیر روسیه به تهران منعقد شد. این سند شرایط بهبود اوضاع کنونی سرمایهگذاری را فراهم میآورد.
در سال 2015 همچنین تدابیر قابل توجهی برای تحکیم همکاری در عرصه فناوری اتخاذ شد. در سال گذشته کمیته عالی علوم و فناوری دو کشور تشکیل شد، و این امر به ارتباطات علمی- فناوری بین دولتهای ما استحکام بیشتری بخشید. علاوه برآن، طبق نتایج برگزاری همایش بزرگترین و برترین دانشگاههای ایران و روسیه، انجمن دانشگاههای دو کشور تأسیس شد که این تشکل به میدانی جهت تحکیم ارتباطات علمی و همچنین همکاری بین شرکتهای دانشمحور ایران و روسیه تبدیل شد.
ایران علاقمند به حضور شرکتهای روسیه در کشور خود است و امیدوار است که شرکتهای صنعتی و تجاری روسیه از این فرصت بتوانند حداکثر استفاده را برده، رقبای اروپایی، چینی و آسیای شرقی را پشت سر بگذارند.
پرسش: آیا ایران بر انتقال یا بومی کردن فناوریها در طرحهای مشترک با سرمایهگذاران خارجی اصرار خواهد ورزید؟
پاسخ: سرمایهگذاری خارجی یکی از موتورهای محرک اقتصاد جهانی است و سرمایهگذاران به شکل مستقل یا شراکت در تولید کالاها، استخراج مواد معدنی خام و دیگر مراحل فعالیتهای اقتصادی در کشور میزبان شرکت میکنند. با این وجود فناوریهای پیشرفته و آخرین سیستمهای مدیریتی به همراه سرمایه بهواسطه سرمایهگذاران به منظور دریافت حداکثر سود به کشور میزبان وارد میشوند.
سرمایههای خارجی که در صورت کمبود منابع مالی جذب میشوند، یکی از عوامل محرک اصلی رشد و توسعه اجتماعی و اقتصادی جامعه محسوب میشوند. شرایط اقتصادی کنونی ایران همچنین به جذب سرمایه خارجی نیاز دارد. دلیل این امر در درجه نخست کفایت نکردن منابع داخلی است. در قانون برنامه سوم توسعه کشور، ایجاد سالانه 765 هزار محل اشتغال مدنظر گرفته شده است که در پایان مدت زمان برنامه باید به کاهش میزان بیکاری در کشور منجر شود. اجرای این هدف مهم نیاز به رشد سرمایهگذاری 6 درصدی دارد. این سرمایهگذاری باید سالانه برابر با 12 هزار میلیارد تومان یا 145 میلیارد دلار باشد. واضح است که دولت از چنین سرمایهای برخوردار نیست. بخشهای خصوصی داخلی به دلایل مختلف همچنین قادر به انجام چنین کاری نیستند. به همین خاطر در شرایطی که منابع مالی داخلی قادر به اشباع برنامههای توسعه اقتصادی و اجتماعی بهطور کامل نیستند، استفاده از سرمایه خارجی که همچنین در برنامه سوم توسعه کشور گنجانده شده، به یک ضرورت تبدیل میشود.
کشور شریک میتواند بهواسطه دریافت نفت و گاز ایرانی برای تحقق طرحها سرمایهگذاری کند. معضل اصلی در این است که هر دو کشور هم ایران و هم روسیه از صادرکنندگان نفت و گاز هستند. مشخص است که این معضل غیرقابل حل نیست. زمانی ایران و اتحاد شوروی (در اواخر سالهای 1940 و اوایل 1950) به تبادل نفت و گاز میپرداختند و گاز ایران به شوروی صادر میشد. متقابلاً برای اتحاد جماهیر شوروی امکان حضور در صنایع ذوبآهن ایران و صنایع مرتبط با احداث نیروگاههای حرارتی به وجود آمد. من به عنوان کارشناس در زمینه مناسبات بین ایران و روسیه فکر میکنم که اکنون این موضوع میتواند در عرصه نفت و گاز بهطور گستردهتری عملی شود.
در سال 2014 بین کشورهای ما توافقنامه خوبی در زمینه نفت انعقاد شد اما متأسفانه تحقق پیدا نکرد. دلیل دومی که جذب سرمایههای خارجی به ایران را ملزم میدارد، نیاز مبرم به واردات فناوریهای مدرن و سیستمهای کنترل و مدیریت است. جذب سرمایههای خارجی طبیعتاً شرایطی را جهت انتقال فناوریهای پیشرفته مدرن و سیستمهای مؤثر کنترل و مدیریت به ایران فراهم میآورد. بیتردید، حضور فعال و موفق ایران در عرصههای تجاری و اقتصادی جهانی به ترکیب ساختارهای صنعتی و اقتصادی با فناوریهای مدرن و سیستمهای کنترل و مدیریت جدید نیاز دارد. واضح است که این امر فرایندی یکطرفه نیست.
