در سوگ بزرگان ورزشی، فرهنگی و هنری

■ همزمان با تاسوعا و عاشورای حسینی دائمی؛ قهرمان دوچرخه سواری
 دانشفر؛ معلم فرهنگی - کردوانی و بانو طائرپور درگذشتند

حسین دانشفر یکی از چهره های فرهیخته پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین در روز ۲۸ مرداد ۱۴۰۰به دیار باقی شتافت .
وی از مؤلفان باسابقه کتاب‌های علوم تجربی و زیست شناسیدبود که بعد از مدتی بیماری، به رحمت ایزدی پیوست. ارائه محتوای مبتنی بر روش علمی برای نخستین بار در کتاب‌های درسی به همت مرحوم طوسی و ایشان انجام شد. او از مترجمان چیره دست در علوم تجربی بود و سال‌های طولانی به عنوان مترجم فیلم های مستند با جام جم همکاری داشت. مجموعه دانش زیست شناسی که سال‌های مدید به عنوان تنها منبع آموزش زیست شناسی در مراکز تربیت معلم بود، یکی دیگر از خدمات ایشان به آموزش زیست شناسی است.
حسین دانشفر مولف، معلم، ویراستار و مترجم متولد سال ۱۳۱۷ در شهر همدان بود. دوره تحصیلات مقدماتی را در دبستان باباطاهر و دبیرستان پهلوی سابق گذراند. در سال ۱۳۳۹ مدرک لیسانس را از دانشسرای عالی تهران دریافت کرد. «عبدالله شیبانی»، «مهدی جلالی» و «یدالله سحابی» از جمله استادان او در دانشسرا بودند.
مهارت او در ترجمه زبان انگلیسی باعث شد کتاب‌های دوره دبیرستان کشورهای مختلف را به دست آورده و از روش نگارش و ارائه مطالب مطلع شود تا معلمان و دانش آموزان کشورش با روش‌های نوین آموزش ببینند.
در سال ۱۳۴۱ به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد و به شهر رشت منتقل شد. پس از پنج سال تدریس در دبیرستان‌ها و مرکز تربیت معلم رشت به دفتر تحقیقات و برنامه‌ریزی درسی منتقل شد.
 در سال ۱۳۴۶ بورس fulbright که قدیمی‌ترین بورس تبادل فرهنگی و آموزشی در امریکا است به او داده شد که به مدت یک سال در دانشگاه اورگون آموزش دید. در سال ۱۳۴۸ به سوئد دعوت شد تا طی دوره دو ماهه با سیستم آموزشی آن کشور آشنا شود.
تالیف کتاب‌های درسی دوره راهنمایی و دبیرستان، تدریس زیست‌شناسی و علوم تجربی در کلاس‌های ضمن خدمت به دبیران، ترجمه مستندهای علمی برای تلویزیون، مترجم برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی در سال ۱۳۸۸، ترجمه و تالیف ده‌ها عنوان کتاب آموزش علوم، حضور بیش از پنجاه سال در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، بخشی از فعالیت‌های علمی دانشفر است.
معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی در پی درگذشت حسین دانشفر ی از مؤلفان سابق کتاب‌های درسی علوم تجربی و زیست شناسی، پیام تسلیتی را صادر کرد.
متن پیام حسن ملکی به شرح زیر است:
إِنَّا للّه و إِنّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ
خبر درگذشت برادر فرهیخته مرحوم حسین دانشفر موجب تأثر شدید اینجانب و همکاران در سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی گردید. این شخصیت دلسوز و خدمتگزار با تجربه و دانش تخصصی خود سالها در حوزه تالیف کتاب‌های درس زیست شناسی با سازمان پژوهش همکاری داشت . این مصیبت را به خانواده آن مرحوم، همکاران دانشگاهی و فرهنگی تسلیت عرض می‌کنم و علو درجات برای آن مرحوم و صبر و بردباری برای بازماندگان مسئلت دارم.

مردی که صدای پای آب را می‌فهمید دیگر نیست

 در روزهای اخیر مردم ایران شاهد انعکاس اخبار تلخی از رهسپار شدن چهره‌های ماندگار فرهنگی، علمی و هنری متعددی به خانه ابدی بودند.
یکی از این چهره‌های ماندگار، پروفسور پرویز کردوانی بود مردی که صدای پای آب را می‌فهمید.
وی که دارنده نشان درجه یک دانش بود و  به"پدر علم کویرشناسی ایران" شهرت دارد، در سن ۹۰ سالگی روز 27مرداد ماه 1400 دارفانی را وداع گفت.
کردوانی یکی از برجسته‌ترین استادان در عرصه علم کویرشناسی بود که به دلیل تحقیقات و پژوهش‌های گوناگون توانست نقش مهمی در پیشبرد علم کویرشناسی و مقابله با خشکسالی ایفا کند.
وی از چهره‌های ماندگاری بود که در هرجا که فرصت یافت، فریاد زد، نقد کرد و برای نجات محیط‌زیست راهکار داد.
کردوانی در سال ۱۳۱۰ در گرمسار متولد شد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در گرمسار گذراند و پس از اخذ مدرک دیپلم از مدرسه رازی(فرانسوی) در تهران برای ادامه تحصیل در رشته عمران کویر به آلمان عزیمت کرد.
در سال ۱۳۴۵ موفق به اخذ مدرک دکتری با بالاترین امتیاز شد و پس از بازگشت از آلمان در دانشکده کشاورزی ارومیه به فعالیت پرداخت. وی سپس به دانشگاه تهران رفت و از سال ۱۳۴۸ در این دانشگاه مشغول تدریس شد.
زنده‌یاد پرویز کردوانی مدیرکل دفتر مطالعات آموزشی دانشگاه تهران را در بین سال‌های ۱۳۴۸تا ۱۳۵۴ برعهده داشت و بنیانگذار و رئیس مرکز تحقیقات مناطق کویری و بیابانی ایران (۱۳۵۴ تا ۱۳۵۸) بود.
مطالعات میدانی فراوانی در مناطق کویری و بیابانی ایران از خود برجای گذاشت و خدمات وی نقش مهمی در پیشبرد علم کویرشناسی و مقابله با خشکسالی داشت.
وی استاد نمونه دانشگاه تهران بود و جایزه مهرگان علم به خاطر تألیف بهترین کتاب سال در زمینه محیط‌زیست را کسب کرد.
عضویت در بنیاد مطالعات آسیای شبکه آب خاورمیانه، عضو هیأت‌امنای صلح سبز، رئیس کمیته بیابان‌زدایی انجمن متخصصان محیط‌زیست ایران و بیش از ۲۰ کتاب دانشگاهی و ده‌ها مقاله علمی به زبان‌های فارسی، انگلیسی و آلمانی ثمرات عمر گرانبهای وی بود.
علاوه بر سخنرانی‌های متعدد در جوامع علمی بین‌المللی، بارها از تلاش‌های این چهره ماندگار در ایران و دیگر کشورها تجلیل شد و مجسمه وی در زادگاهش گرمسار و تفرجگاهی به نام پرویز کردوانی در جاده گرمسار، تجلیلی به پاس یک عمر تلاش بی‌دریغ پدر علم کویرشناسی ایران است.
 فقدان این چهره ارزشمند علمی که در تمام دوران زندگی پر ثمرش، قلبش برای آبادانی ایران و پیشرفت‌های علمی می‌تپید  ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر است.
این چهره ماندگار جغرافیا درباره خشک شدن دریاچه ارومیه می‌گفت«همین که می‌گویند اگر این دریاچه خشک بشود، علاوه بر کشاورزی، روستاها و شهرها هم از بین می‌روند؛ یا اینکه از بس کشاورزی را توسعه داده‌اند، دریاچه خشک شده‌است، غلط است. گویا که آب از دریاچه برداشته‌اند و زراعت را گسترش داده‌اند.
*خاموشی:
این چهره ارزشمند علمی در ۲۷ مردادماه ۱۴۰۰ خورشیدی به دلیل سرطان مغز استخوان دیده از جهان فروبست.

بانــوی سینمای ایــران آسمانی شد
 بانوی سینمای ایران که تجربه تهیه‌کنندگی و فیلمنامه‌نویسی را در کارهای متعدد سینمایی در پرونده خود داشت روز  ۲۶ مردادماه بر اثر عوارض ناشی از کرونا در ۶۹ سالگی درگذشت.
پیکر فرشته طائرپور(۲۷ مردادماه) همزمان با تاسوعای حسینی(ع) با حضور خانواده و همکارانش در قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
فرشته طائرپور به عنوان تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس شناخته می‌شد؛ هنرمندی که بیش از 3 دهه در سینمای نوپای کودک‌ونوجوان ایران، جشنواره‌های مهم سینمایی، تهیه و تولید فیلم و فعالیت‌های صنفی و بین‌المللی، نقش‌آفرینی ممتازی داشت.
کسی که مادرانگی در تمام شئون زندگی‌اش جاری بود، اکنون به غیر از عسل و غزل و علی و مادر نازنین‌شان و خویشاوندان‌شان، من، احد صادقی، هنگامه قاضیانی، مریم فروزبخش، افشین‌هاشمی، شایسته ایرانی و ده‌ها جوان‌تری که در آن دفتر قدیمی دوست داشتنی رفت‌وآمد داشتیم، تنها و تنهاتر می‌شویم. چقدر دردناکه... خسته‌ام… خسته به معنای مجروح، واقعاً مجروح از رفتن این همه انسان شریف و نازنین که حقوق بزرگی بر گردن من داشتند که هیچ وقت نتوانستم ادا کنم؛ اینها بخشی از نوشته احسان کرمی، مجری، بازیگر و خواننده درباره فرشته‌طائرپور است؛ هنرمندی که سال‌ها عمر خود را وقفِ سینمای کودک‌ونوجوان کرد و تلاش بسیاری برای پیشبرد مسائل صنفی سینمای ایران داشت.
 تولد و خانواده
فرشته طائرپور در ۱۶بهمن‌ماه ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در رشته ادبیات‌انگلیسی در مقطع لیسانس به پایان برد.وی مادر 3 فرزند به نام‌های غزل، عسل و علی بود که غزل شاکری بازیگر توانای سینماست.
 آغاز نویسندگی
وی به عنوان نویسنده از نوشتن در مجله آغاز کرد. وی مدتی را به عنوان نویسنده و عضو هیأت‌تحریریه در مجله«زن» مشغول به کار شد و در سال‌های بعد ضمن مدیریت مرکز نگارش ویرایش کانون پرورش فکری کودکان‌ونوجوانان با گروه‌های کودک‌ونوجوان شبکه‌های اول و دوم سیما در مقام مشاور و نویسنده همکاری کرد.
 ورود به عرصه سینما
طائرپور به دنبال فعالیت ادبی در حوزه کودکان‌ونوجوانان از سال ۱۳۶۶ خورشیدی در زمینه سینمای کودک نیز به کار پرداخت و در ۱۳۶۷ خورشیدی نخستین تجربه تهیه‌کنندگی خود را در فیلم«گلناز» تجربه کرد که بسیار مورد استقبال قرار گرفت و بازیگرانی همچون شهلا ریاحی و غزل شاکری هم در آن حضور داشتند.
 حضور در عرصه مدیریتی سینما
وی نخستین داور جشنواره فیلم‌های کودکان در جشنواره‌های فرانکفورت، قاهره و حیدرآباد بود. در ضمن نخستین سینماگر ایرانی بود که در ۵۰ سال گذشته توانست به عضویت هیأت‌رئیسه سازمان بین‌المللی فیلم‌سازان کودک وابسته به یونسکو(سیفژ) درآید.طائرپور در سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۱خورشیدی به عنوان نخستین تهیه‌کننده زن، به عنوان رئیس هیأت‌مدیره خانه سینما که بزرگترین سندیکای صنفی سینماگران ایرانی است، انتخاب و مشغول به کار بود. در ۱۵مهرماه ۱۳۸۲ خورشیدی در مراسم تجلیل از«فرشته طائرپور»، این تهیه‌کننده کودک‌ونوجوانان از سوی برگزارکنندگان جشنواره«خواهر دلسوز و مهربان سینما» لقب گرفت.
 آثار و تألیفات
وی تهیه‌کنندگی آثاری چون«گلنار، خداحافظ دخترشیرازی، آینه‌های روبه‌رو، زن دوم، مدرسه پیرمردها، وقتی همه خواب بودند، نان و شعر، پاتال و آرزوهای کوچک، نخودی و پسر مریم» را در کارنامه دارد.
این هنرمند همچنین کتاب‌هایی را نوشته و ترجمه کرده است که از جمله آنها می‌توان به ماجرای احمد و سارا، ماجرای احمد و ساعت، زن دوم، پینه‌دوز بداخلاق، آرزوی فیل خاکستری و ماهی تنها اشاره کرد.
 خدمت به فرهنگ و هنر
طائرپور نخستین داور زن از مجموعه‌ سینمای ایران در بخش مسابقه‌ جشنواره‌ فیلم فجر بود و در دوران فعالیتش نگاه ویژه‌ای به حضور زنان در عرصه‌های هنری و رشد و اعتلای فکری و فرهنگی کودکان‌ونوجوانان داشت. وی داوری جشنواره‌های سینمایی بسیاری در داخل و خارج از کشور را برعهده داشت. همچنین عضو هیأت‌رئیسه سازمان بین‌المللی فیلمسازان کودک وابسته به یونسکو(سیفژ) بود و مدتی ریاست هیأت‌مدیره خانه سینما را هم برعهده داشت.
 وی را به فعالیت‌های صنفی‌اش، تلاش‌هایی که برای زندگی بهتر اهالی سینمای ایران می‌کرد و به عشق و علاقه‌اش به کودکان که وی را از مهمترین فعالان عرصه‌ سینمای کودک کرده بود، می‌شناختند.
 

مرد جاده‌های ایران درگذشت
 مرد جاده‌های ایران سرانجام از حرکت ایستاد و با اهالی ورزش وداع کرد.
پیشکسوت دوچرخه‌سواری استان در تاسوعای حسینی به دلیل کهولت سن دارفانی را وداع گفت و جامعه ورزش استان را به سوگ نشاند.
حسن دائمی 86 ساله از بین ما رفت تا نامش همیشه برای ورزش استان ماندگار باشد. وی از 20 سالگی به ورزش دوچرخه‌سواری روی آورد و نزدیک به 60 سال در جاده‌های ایران رکاب زد و بیش از 45 هزار کیلومتر از جاده‌های کشور را درنوردید و رکوردی ماندگار از خود برجای گذاشت تا وی را مرد جاده‌های ایران بنامند.
دائمی 14بار مسیر همدان به مشهد را به عشق زیارت امام هشتم(ع) رکاب زد و در دوران جنگ تحمیلی نیز با رکاب‌زنی از همدان به خرمشهر و فاو، پیام جانشین رهبری را به رزمندگان اسلام انتقال ‌داد. این پیشکسوت دوچرخه‌سواری ایران که در کارنامه خود 100 مدال رنگارنگ کشوری دارد، این مدال‌ها را به دلیل ارادت به امام رضا(ع) به موزه ایشان هدیه کرده است.
وی در زمان سفر رهبر انقلاب اسلامی در سال 1383 به همدان مدال خود را به حضرت آیت‌ا... خامنه‌ای اهدا کرد و همچنین به عنوان شهروند برگزیده همدان نیز انتخاب شد.
دائمی حتی در کهنسالی نیز ورزش را کنار نگذاشت و همواره جوانان را به ورزش تشویق کرد، سرانجام به دلیل کهولت سن در تاسوعای 1400 درگذشت و پیکر این مرحوم در باغ‌بهشت همدان به خاک سپرده شد.
گروه ورزش همدان‌پیام درگذشت این پیشکسوت ورزش را به خانواده و جامعه ورزش استان تسلیت می‌گوید.