نهاوند-معصومه کمالوند-خبرنگار همدان پیام: اگرچه کرونا و مرگهای بیامان این ویروس سیاه، سفر و گردشگری را در ذهن مردمان خوشنشین و همیشه در سفرمان کمرنگ کرد، اما پناه بردن به دامان طبیعت و آرمیدن در دشتهای سرسبز نهاوند آن هم سرابهای بکر آن در بهار و تابستانهای سرسبز و فراخ کنار جویبارها و رودخانههای همیشه جاری، سنتی فراموش ناشدنی است.
پس از ثبت سراب فارسبان در فهرست میراثطبیعی ملی نوبت به ثبت سراب زیبا و دشت پر از شور زندگی و آزادگی با آن درختان کهنسال و سایه برافراخته بر زمینهای آباد و رودهای پر آب کنگاور کهنه واقع در بخش خزل شهرستان نهاوند رسید.
محسن جانجان رئیس میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی نهاوند گفت: اثر طبیعی سراب و چنار کهنسال کنگاور کهنه با قدمت کواترنری در شهرستان نهاوند بخش خزل، روستای کنگاور کهنه به شماره 688 در فهرست میراثطبیعی ملی ثبت شد.
سراب کنگاور کهنه نهاوند تقریباً در 45 کیلومتری غرب نهاوند و در نزدیکی روستای کنگاور کهنه و در داخل یکی از درههای کوه گرو قرار گرفته است.
دبی متوسط این سراب حدود 5/0 مترمکعب در ثانیه برآورد شده است.
درختان این سراب از نوع چنار و بید است و یک درخت تنومند و کهنسال چنار که عمر آن به بیش از 400 سال میرسد در ابتدای سراب خودنمایی میکند.
سراب کنگاور کهنه مکان تفریحی بسیار زیبایی است که خانوادههای زیادی همواره برای گذران اوقات فراغت به این مکان میروند.
سراب کنگاور کهنه نهاوند از جمله ۱۱سراب پر استقبال و گردشگرپذیر شهرستان نهاوند است.
چنارهای کهنسالی که در ابتدای مسیر ورودی سراب کنگاور کهنه روییدهاند، خود به مشابه میزبانانی مهربان و همیشه آماده برای پذیرش میهمان و به جای آوردن رسم میزبانی با گسترانیدن سایههای قد کشیده هستند.
غالب درختان پیرامون سراب، از گونههای چنار و بید است و یکی از این درختان کهنسال، بدنهای تنومند و عمری افزون بر ۴۰۰ سال دارد که با توجه به ارزش طبیعی، چنارهای روستای کنگاور پیش از این در تاریخ ۱۷ دیماه ۱۳۹۸ در فهرست میراثطبیعی کشور به ثبت رسیده بود.
همدان یکی از نخستین مراکز سکونتی و تمدنی با تنوع فرهنگی و جغرافیایی به شمار میآید. این تنوع فرهنگی موجب خلق آثار بینظیری در طول تاریخ استان شده است، اما همدان نیز مانند دیگر مناطق همواره با تهدیدات و بلایای طبیعی فراوانی از جمله زمینلرزه، طوفان، حملات مهاجمان و... روبهرو بوده و آثار ارزشمندی مانند داشتههای طبیعی، بناها، بافتها و آثار ملی در طول اعصار موردتهدید این عوامل و پیامدهای ناشی از آنها قرار گرفتهاند. از طرف دیگر بسیاری از این آثار به دلیل ناآگاهی مردم آسیب دیدهاند، بنابراین برای برونرفت از چنین وضعیتی باید به عموم مردم آگاهی لازم داده شود و همه افراد برای صیانت از این آثار ارزشمند تلاش کنند، البته در دورههای مختلف تاریخی بر پایه شناخت، تجربه و قابلیتهای فناوری، مهندسان روشهای مختلفی را برای جلوگیری از مخاطرات طبیعی موردتوجه و استفاده قرار دادهاند، اما مردم در حفظ آثار ملی میتوانند نقش بیبدیلی داشته باشند، زیرا حفاظت از این آثار موجب حفظ هویت فرهنگی گذشتگان و عاملی برای تحکیم وحدت و غرور ملی و مذهبی میشود، همچنین پشتوانهای بزرگ در معرفی هویت ملی خواهد بود، از اینرو لازم است امر حفاظت از آثارملی را به عنوان تضمینی برای تداوم حیات فرهنگ و تمدن موردتوجه قرار داد. بدین ترتیب به منظور صیانت از این آثار در ۱۲ آبان ماه ۱۳۰۹ خورشیدی قانون حفظ آثارملی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
دلایل اهمیت حفظ آثار ملی
حفظ آثارملی از این نظر دارای اهمیت است و برای یک ملت مهم و باارزش تلقی میشود که به آن کشور هویت و ارزش میدهد و موجب افتخار یک ملت در جهان میشود. بدین ترتیب حفظ آثارملی ارتباطی ارزشی، عاطفی و افتخارآفرین برای یک ملت ایجاد میکند، برای نمونه آثار تاریخی و میراثفرهنگی که در موزهها نگهداری میشوند، همانند میراث خانوادگی خود ما هستند و ارزش زیادی برای ایرانیان دارند و کوچکترین آسیب به این آثار میتواند ضایعهای جبرانناپذیر به کشور باشد، بنابراین صیانت از آثار ملی موجب میشود که جهانیان با فرهنگ و تمدن غنی ایران آشنا شوند، همچنین امروزه در جوامع مترقی موضوع حفظ آثار ملی از اهمیت ویژهای برخوردار است. این موضوع برای ایران که دارای یکی از کهنترین فرهنگ و تمدنهای جهان است باید از ضروریات همه دستگاهها، نهادها، متولیان و مسئولان باشد.
متأسفانه امروزه برخی از آثار تاریخی بهویژه در روستاها با بیتوجهی یا کمتوجهی مردم و متولیان امر مواجه است و افراد ناآگاه صدمات و لطماتی جبران ناپذیر بر این آثار وارد میکنند.
هرچند وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، به عنوان مهمترین نهاد برای حفاظت از آثارملی درنظر گرفته شده است، اما سازمان حفاظت از محیطزیست، وزارت راهوشهرسازی، وزارت نفت، وزارت کشور، سازمان اوقاف و امورخیریه، کتابخانه ملی، ستاد بازسازی عتبات عالیات، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی(ره) و دیگر دستگاهها و سازمانهای ذیربط با همکاری و همگرایی با میراثفرهنگی مسئولیت مهم حفاظت و حراست از میراثفرهنگی را بر عهده دارند.
نهاوند یکی از شهرستانهای تاریخی استان همدان است که از شمال به شهرستان تویسرکان، از شمالغربی به کنگاور در استان کرمانشاه، از شرق به بخش سامن در شهرستان ملایر، از جنوب به شهرستان سلسله و دلفان در استان لرستان و از غرب به شهرستان کرمانشاه محدود میشود.
نهاوند از مکانهای دیدنی و تاریخی متعددی برخوردار است که سراب گاماسیاب، سراب ملوسان، سراب فارسبان، سراب کنگاور کهنه، سراب گیان، کتیبه و ستونهای معبد لائودیسه، تپه باستانی گیان، حمام حاجآقاتراب، مسجدجامع نهاوند، مقبره شیخ ابوالعباس نهاوندی، شاهزاده محمد و علی(ع) و بام نهاوند از جمله مکانهای دیدنی و تاریخی این شهرستان به شمار میآیند.