علی نصیریان دیروز 85 ساله شد. پس از فوت عزتا... انتظامی و جمشید مشایخی و خانه نشینی محمدعلی کشاورز، نصیریان یکه و تنها قدیمیترین بازیگر سینمای ایران است که در بخشی از مهمترین فیلمهای تاریخ سینما حضور داشته است.
وی بازیگری را از دههبیست در تئاتر آغاز کرد و تا امروز در بیش از 100 اثر هنرنمایی کرده است. آخرین بازی وی سال گذشته در فیلم مسخره باز بود که برایش جایزه بهترین بازیگر مکمل مرد را از جشن منتقدان به همراه داشت. ماهنامه «اندیشه پویا» در شماره ۶۱ خود با علی نصیریان
گفتوگوی جالبی انجام داده است.
بخشی از این گفتوگو به سالهای دور و دهه سی و چهل خورشیدی و خاطراتی از آن روزها برمیگردد.
نصیریان درباره دیدار و برخوردش با شعبان جعفری مشهور به «شعبون بی ُمخ» گفت: "شعبان جعفری را من از جوانی میشناختم . سر سهراه بوذرجمهری یک کلهپزی بود که شعبان هر روز صبح آنجا صبحانه میخورد و من میدیدمش. یک سری از بچه لاتهای طرفهای شهر نو و گمرک و مولوی هم توی مدرسه پیرنیا بودند و یادم هست که شعبان میآمد و مدرسه و برای نوچههایش نمره میگرفت. این قدر این مدرسه اوضاعش خراب
بود که به آن میگفتند دانشکده. بعدها شعبان خیلی عوض شد. زورخانهای تأسیس کرد و با سران رفتوآمد کرد و سر و لباسش را درست کرد و انگار که انتلکتوئل شده بود. سنگلج در جنوب خیابان پارکشهر بود و زورخانه شعبان در شمالش و این بود که او یک شب من و انتظامی و خیلی از هنرمندان دیگر را دعوت کرد برویم زورخانه و برنامهشان را ببینیم. بعدش یک شب همه شان آمدند سنگلج برای دیدن تئاتر پهلوان اکبر میمیرد. راستش ما دیگر پس از بیست وهشتم مرداد کار سیاسی را کنار گذاشته بودیم و سیاسی نبودیم."
