مراسم سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله حسین (ع) و برنامههای ماه محرم هر ساله با شور و اشتیاق فراوانی در میان مردم برگزار میشود. از چند روز مانده به این ماه کوچک و بزرگ به هر نحوی که میتواند خود و شهر را برای برگزاری مراسم سوگواری آماده میکند. گویی پس از گذشت ۱۴۰۰ سال از واقعه عاشورا میل و اشتیاق شیعیان و حتی غیر شیعیان برای برگزاری این مراسم سال به سال بیشتر میشود.
به گزارش ایسنا، امام حسین(ع) نه تنها برای شیعیان، بلکه برای بسیاری، از مذهب و حتی دینهای دیگر هم از اهمیت خاصی برخوردار است؛ اما متاسفانه در برخی از موارد شاهد این هستیم که در برخی از مجالس عزاداری، با تمام اهمیتی که دارند، رفتارهایی صورت میگیرد که با توجه به نفس و اصل مکتب، بهتر است که صورت بهتری به خود بگیرند؛ تا زیباییهای این آیین بشری، پایدار مانده، چه بسا بیش از پیش هم بروز و ظهور یابند.
هدف اصلی در ایجاد مراسم عزاداری تبلیغ دین است و وقتی تبلیغ دین همراه با احساسات و معنویت شد، در دلها مینشیند و حتی میتواند انقلابی ایجاد کند؛ به طوری که امام خمینی (ره) هم در فرمایشات خود بر توجه به محرم و صفر تأکید داشتند.
هیچ ملتی و هیچ دینی چنین وسیله قدرتمندی برای پیشرفت و سعادت در دست ندارند. اگر در عزاداریها به درسهای کربلا توجه بیشتری میشد، این همه امکانات و بودجه، صرف مبارزه با ناهنجاریهای گوناگون و آثار طولانیمدت آنها نمیشد.
تحریف و آسیبهای هر پدیده اجتماعی و به ویژه تحریف مربوط به قیام حسینی و عزاداری، اساسا از بعد جامعه شناختی، معلول علتهایی در درون آن جامعهاند که شناخت درست آنها، نخستین و شاید مهمترین گام برای برخورد مناسب با آن باشد.
از جمله آسیبهای عزاداری
درباره آسیبهای عزاداری، محققان وعلمای دینی و مردم به نکات ومواردی اشاره کردهاند که از جمله آنها عبارتند از:
* یکی از جلوههای عاشورا اقامه نماز اول وقت امام حسین(ع) در کارزار مبارزه با دشمنانش بود. چه بسا در برخی از موراد به دلیل مدیریت نکردن زمان و افراط در عزداریها شاهد به تعویق افتادن یا قضا شدن نماز هستیم.
* اذیتها و آزارهایی برای دیگران؛ به طور مثال از طریق صدای بلندگو نه تنها در روز بلکه در شب هنگام نیز و در نزدیکی مکانهای همچون بیمارستانها که نباید باشد شاهد این امر هستیم، نواختن شیپور، مسدودکردن خیابانها، اجرای آهنگهای مبتذل، ترسیم شمایل نادرست از ائمه (ع) و...
*استفاده موسیقیهایی که در شان عزاداری حسینی نیست یا استفاده از اشعاری که در شان اهل بیت(ع) نیست، در شرایط صرفا مداحمحور بودن برخی مجالس عزاداری. در سالهای اخیر از سوی منتقدان ادبی و شاعران آیینی به برخی هیأتهای مذهبی و دستههای عزاداری این نقد وارد شده است که نوحهها از محتوا و ریتم متناسبی برخوردار نیستند. در حالی که بخشی از ضعفهای موجود در این زمینه به نبود منابع مکتوب نوحهسرایی و مرثیهسرایی برمیگردد. منتقدان ادبی و شاعران آیینی میتوانند با تولید آثار خوب در این زمینه هم به قوت مجموعه شعرهای مذهبی اضافه کنند و هم چنیین منابع مفیدی را برای استفاده مداحان جوان و حتی آموزش به آنها برای تولید نوحههای خوب تولید کنند تا مداحان جوان برای نوحهخوانی و مداخی به سراغ اشعار نامتناسب موجود در فضای مجازی و اینترنت نروند.
*تکراری بودن محتواهای سخنرانیها و فقدان نوآوری و به روز بودن سخنرانان و در مواردی قرار گرفتن مجالس عزاداری در اختیار افراد کمسواد.
*آسیب رساندن به بدن، مثل قمهزنی که مبنای دینی ندارد.