در حالی که ورزش کشتی دارای سفرهای پرشماری در سال است اما جای خالی مربیان سازنده در این اعزامها به شدت احساس میشود.
کشتی از جمله سختترین رشتههای ورزشی است و یک کشتیگیر باید سالها زحمت بکشد تا بتواند در عرصه ملی و جهانی نامی برای خود دست و پا کند.
در این راه نقش مربیان سازنده در استانها که در گمنامی و بدون چشمداشت خاصی اقدام به تربیت و پرورش این کشتیگیران میکنند بسیار پررنگ و حیاتی است؛ مربیانی که بدون ادعا نقش اصلی را در موفقیتهای کشتی ایران دارند، حال آنکه علیرغم این تلاشها و سختیها کمتر اسمی از آنها برده میشود و در زمان کسب مدالهای رنگارنگ در مسابقات جهانی و المپیک معمولاً این افتخارات به نام کشتیگیران و مربیان تیم ملی تمام میشود.
سالانه مسابقات زیادی در دنیا به عناوین مختلف مانند آسیایی و جهانی و تورنمنتها در کشتی برگزار میشوند و یکی از بهترین راهکارها برای ارج نهادن بر زحمات این مربیان زحمتکش این است که فدراسیون کشتی تا حد امکان از وجود این مربیان در این مسابقات نیز استفاده کند تا هم با این کار باعث افزایش تجربه و به روز شدن اطلاعات آنها شود و هم با این اقدام تا حدی در جهت پاسداشت زحمات آنها برآید. قطع به یقین این اقدام در کنار توجهات مالی میتواند تأثیر زیادی در افزایش انگیزه و تلاش این مربیان در استعدادپروری و پشتوانهسازی برای کشتی ایران شود. چند سالی است باشگاههای کشتی در سراسر کشور از جمله پایتخت حال و روز خوشی ندارند و کمبود پشتوانه در کشتی ایران زنگ خطری است که باید گوش شنوایی برای شنیدن آن باشد.
2 هفته پیش در پاسداشت همکاری ایران و آمریکا در جلوگیری از حذف کشتی از رقابتهای المپیک رقابت دوستانهای مانند یکی دو سال گذشته میان آزادکاران دو کشور در میدان تایمز نیویورک برگزار شد و با تصمیم درست فدراسیون کشتی تعدادی از آزادکاران جوان ایران عازم این کشور شدند و در پایان نیز با نتیجه 5 بر یک مغلوب میزبان شدند.
در حالی که این انتظار میرفت حداقل از وجود مربیان سازنده در کنار مربیان ملی در این سفر که جنبه نمایشی و تبلیغی داشت، استفاده شود اما مربیان اصلی تیم ملی بار دیگر در تیم اعزامی حضور داشتند. این در حالیست که جام جهانی کشتی آزاد نیز کمتر از یک هفته دیگر در آمریکا برگزار میشود و باز هم همان مربیان به رقابتها اعزام میشوند.
این امر در تیم ملی کشتی فرنگی نیز وجود دارد و در حالی که تعداد بسیار زیادی از مربیان سازنده در استانهای مختلف زحمات زیادی را در زمینه کشف استعدادها و بارور کردن آنها میکشند اما جایی در سفرهای خارجی ندارند و بارها مربیان تیم ملی به سفرهای ضروری و غیر ضروری اعزام میشوند. هیچ کس منکر زحمات مربیان ملی نیست و حضور آنها در اکثر رقابتها ضروری است اما بهتر است در تقسیم سفرهای مختلف خارجی میان مربیان کشتی تجدیدنظر صورت گیرد تا شاهد برقراری عدالت در این امر و افزایش انگیزه مربیان سازنده که چه بسا شاید تجربه بیشتری نیز دارند، باشیم.
قطعاً شاید اعزام مربیان سازنده به رقابتهای المپیک برای فدراسیون کشتی به دلیل محدودیت استفاده از مربیان، مقدور نباشد اما در طول سال تیمهای کشتی به تورنمتهای بسیار زیادی در ردههای سنی مختلف اعزام میشوند که دعوت از مربیان سازنده به اردوهای مقطعی و اعزام آنها در کنار تیمها میتواند باعث رواج کشتی در شهرستانها شود و همچنین مربیان زحمتکش و گمنام را سر ذوق آورد تا بیشتر از قبل به امر خدمت به کشتی مشغول شوند.