گمانه‌زنی محوطه موسوم به قصر قجر شورین استان همدان با توجه به وجود قطعات سفال از دوران مختلف پیش از تاریخی و قرون معاصر و بقایای ساختارهای معماری در آن با هدف بررسی بود یا نبود نهشته‌های فرهنگی و داده‌های باستان‌شناختی در این محدوده به انجام رسید.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، سرپرست هیأت باستان‌شناسی، گفت: پروژه گمانه‌زنی محوطه موسوم به قصر قجر شورین در پی درخواست تغییر کاربری و ساخت یک فروشگاه چند منظوره در ۸ هکتار از ۱۲ هکتار اراضی موسوم به قصر قجر از طرف سازمان سمت انجام شد.
محمد شعبانی، تصریح کرد: این محوطه ۱۲ هکتاری که امروزه به قصر قجر شورین معروف شده در اراضی روستای شورین واقع در ۵ کیلومتری شهر همدان مرکز استان همدان قرار دارد.
به گفته این باستان‌شناس، در طول بررسی در این قطعه زمین به صورت سطحی قطعات سفالی از دوران مختلف پیش از تاریخی و قرون معاصر و همچنین بقایای ساختارهای معماری که در ضلع شمالی آن قرار داشتند و در بررسی‌های اولیه به نظر می‌رسید مربوط به دوران قاجار باشند مشاهده شد.
شعبانی افزود: بر اساس منابع مکتوب و سفرنامه‌های دوران قاجار به نظر می‌رسید این محوطه مربوط به قلعه اربابی بوده که توسط خاندان قرگوزلوهای همدان که روستای شورین را به عنوان مرکز سیاسی خود انتخاب کرده بودند ساخته شده است.
وی اظهار کرد: در نهایت مجموع این داده‌ها سبب شد که با تأمین هزینه‌های گمانه‌زنی از طرف مالک امروزی و دریافت مجوز کاوش از طرف پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، کار میدانی با هدف بررسی بود یا نبود نهشته‌های فرهنگی و داده‌های باستان‌شناختی در این محدوده در 2 مرحله انجام شود.
به گفته وی، در جهت دستیابی به نتیجه مورد نظر کار کاوش با استفاده از روش گمانه‌زنی در سطح زمین و مطالعه لایه‌ها و نهشته‌های فرهنگی و باستان‌شناختی احتمالی در داخل این گمانه‌ها آغاز شد.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی گفت: به همین منظور در مرحله نخست ۴ هکتار از مجموع ۸ هکتار زمین متقاضی به مربع‌های ۹۰۰ متری تقسیم شده و در مرکز هر یک از این مربع‌ها، یک گمانه ۱×۱ متر ایجاد و در نهایت این ۴ هکتار با کاوش ۴۵ گمانه مورد مطالعه قرار گرفت.
شعبانی نتیجه گمانه‌زنی در این بخش را نبود نهشته‌های تاریخی و داده‌های باستان‌شناختی اعلام کرد و افزود: براساس مطالعات انجام شده به احتمال زیاد قطعات سفالینه‌های پیش از تاریخی و اسلامی که در سطح زمین پراکنده بودند به واسطه برداشت خاک از یک محوطه باستانی دیگر برای تولید آجر در کوره‌های آجرپزی به این محل انتقال یافته که ویرانه‌های آن هنوز در داخل زمین باقی مانده است.
