در حالی که انتقاداتی به اردوهای کیروش وارد است اما او برنامه جدیدی برای اضافه کردن جوان‌ها به حلقه رقابت دارد، کاری که کم فروشی بازیکنان را از یاد همه برده است.
در حالی که پیروزی و برد و حداکثر نباختن برای تیم ملی ایران به عادتی شیرین تبدیل شده و شاید برای برخی به همین دلیل دیدارهای تیم ملی از جذابیت خارج شده باشد، تیم کی روش هر روز بهتر از روز قبل عمل می کند و حریفان را از جلوی پا بر می‌دارد. آخرین این رقبا مونته نگروی اروپایی بود که از جلوی پای ایران برداشته شد در حالی که می کوشد تا به جام جهانی ۲۰۱۸ برسد. نکته اما این است که کی روش نه تنها بازی ها را می برد بلکه با بازی دادن به جوانترها چنان تیمی می سازد که غرور به خودی خود از بین می رود. به ترکیب تیم ملی ایران نگاه کنید، احسان پهلوان و سعید آقایی را در تیم ملی می بینید. این 2 بازیکن به گفته خود کی روش در واقع محصول بازی با مونته نگرو هستند که در این دیدار روییدند، همانطور که پیش تر آزمون‌ها و ترابی‌ها و امیری‌ها و ... روئیده بودند.
کیروش اصلا تیم ثابتی ندارد و به همین دلیل است که تیمش اسیر سقوط در غرور نمی‌شود. قوچان‌نژاد منتظر لغزش آزمون می‌ماند و آزمون منتظر اشتباه قوچان‌نژاد.
امیری منتظر است، پهلوان درست پشت گردن او، آقایی آن سمت، این‌طرف کنعانی زادگان است که می خواهد لطف کیروش را جبران کند و کمی آن طرف تر رامین رضائیانی است که می داند کی روش آخرین سنگر او برای بزرگی کردن دوباره است و نه تنها دست از پا خطا نمی کند بلکه با تمام قدرت بازی می کند، طوری‌که پس از ماه ها بازی نکردن 2 پاس گل می‌دهد تا دهان منتقدان کی روش را در مورد خودش ببندد.
در واقع کیروش چندین بازیکن را پشت سر هم ردیف کرده و همه را آلترناتیو هم قرار داده تا کسی ناز نکند و بازی در نیاورد و چیزی به نام کم فروشی در همه افکار مردم ایران زمین حتی شنیده نشود.
کیروش بی توجه به لیگ جلو می‌رود و اگر منصف باشیم باید حالا و با وجود امثال کنعانی زادگان و رضائیان و ... حق را تا حدودی به این مربی بدهیم، مربی بد اخلاقی که هر اردویش نه برای تکرار مکررات قبلی که به هدف ساخت بازیکن جدیدی برای تهدید قبلی‌ها برپا می‌شود.
حالا یک نفر برود جلوی احسان پهلوان و سعید آقایی را بگیرد که توسط کیروش به میدان فراخوانده شده‌اند و اصلا هم تعارف ندارند. کیروش اهداف دیگر و نوع جدیدی از برنامه ریزی را مقابل فوتبال ایران قرار داده است.
او درست به موازات تمرینات تاکتیکی تک ضرب و اروپایی که 2 بار در بازی با مونته نگرو آنها را دیدیم، در حال ساختن نیروی انسانی آلترناتیو است برای هل دادن بازیکنان به جلو.
کیروش عقب نشینی نمی‌کند، او به زودی دوباره برای داشتن تیمی جدید باز هم اردوهای بعدی‌اش را با انگشت نشان می دهد و البته در این مسیر با مقاومت برانکو و منصوریان و دیگر مربیان مواجه می‌شود.
اگرچه نباید از حق گذشت که برانکو در مسیر ساخت بازیکن کمک خوبی به کی روش داده اما واقعیت این است که به غیر از برانکو در لیگ برتر اتفاق ویژه ای رخ نداده است و کیروش معمولا خودش سازه‌های معمولی و بهتر را تبدیل به ملی پوش می‌کند.
