17 دیماه سالگرد فقدان بزرگمرد کشتی کشور است. سخن از جهان پهلوان تختی است که 52 سال پیش در چنین روزی چشم از جهان فرو بست و نام خود را برای همیشه پرآوازه کرد.
سخن جالبی از این پهلوان و قهرمان ارزنده عصر حاضر بهجای مانده است.
«وقتی قهرمان شدم آنگاه فهمیدم که باید بیشتر خم شوم تا مدال قهرمانی را به گردنم بیاویزند» این عبارت بسیار پرمعنی است و هزاران نکته در آن جاری است و حکایت از تواضع و فروتنی پهلوان بزرگ کشور دارد.
17 دیماه روز درگذشت پوریای ولی معاصر، جهان پهلوان تختی سمبل اخلاق و مروت و پهلوانی و مردم داری گرامی باد.
غلامرضا تختی معروف به جهان پهلوان، کشتیگیر ایرانی در تاریخ 5 شهریور 1306 در محله خانیآباد در جنوب تهران چشم به جهان گشود و در 17 دیماه 1346 در سن 37 سالگی درگذشت.
کتابهای زیادی در وصف او تألیف و حتی فیلم سینمایی در مورد وی ساخته شد. تندیس وی در میدان تجریش نصب شده و همه ساله به بهترین کشتیگیران ایران جایزه غلامرضا تختی اهدا میشود.
استارت قهرمانیهای تختی در سال 1951 در مسابقات جهانی هلستیکی فنلاند زده شد و در سن 21 سالگی مدال نقره جهانی را به گردن آویخت.
جهان پهلوان تختی در المپیک 1956 ملبورن در وزن 87 کیلوگرم نمایش خوبی داشت و بههمراه امام علی حبیبی نخستین مدالهای طلای تاریخ کشتی ایران را در المپیک کسب کردند.
تختی در مسابقات قهرمانی جهان 1959 تهران، 1961 یوکوهاما و 1962 تولیدو به ترتیب 2 مدال طلا و یک مدال نقره کسب کرد و در المپیک 1960 رم با 5 پیروزی ضربه فنی و تنها با یک شکست مقابل عصمت آتلی ترک به مدال نقره وزن 87 کیلوگرم رسید. این پهلوان پرآوازه در المپیک 1964 با شکست مقابل احمد آئیکترک و کشتیگیر بلغاری چهارم شد و از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
غلامرضا تختی همچنین 3 بار موفق شد عنوان پهلوانی کشور را در کشتی پهلوانی به بازو ببندد.
وی بیشترین حضور را در المپیک داشت و در 4 دوره یعنی 16 سال متوالی در المپیک شرکت کرد که حاصل آن کسب یک نشان طلا، 2 مدال نقره و یک عنوان چهارمی بود. جهان پهلوان تختی پرافتخارترین کشتیگیر آزاد کار کشورمان محسوب میشود، پهلوان بزرگ کشورمان در 17 دی 1346 در هتل آتلانتیک تهران بهطور مرموزی درگذشت و از او یک پسر باقیمانده که نامش بابک است.
درباره دلایل مرگ او نظرات مختلفی وجود دارد و برخی خودکشی را به وی نسبت میهند که باتوجه به روحیه پهلوانی او، این فرضیه کمی بعید به نظر میرسد.
الکساندر مدوید دارنده 10 طلای جهان و المپیک کشتی از روسیه خاطره شیرینی از تختی تعریف کرده است.
وی گفته: در مسابقات جهانی 1962 تولیدو آمریکا از ناحیه پای راست آسیب دیدم و درحال بانداژ پا بودم که تختی مرا دید، مربی من گفت که کارت تمام است، او به نقطه ضعف تو پی برد و روی پای راست تو فشار میآورد و خواهان انصراف و کشتینگرفتن من شد اما من روی تشک حاضر شدم و در طول مسابقه هیچگاه به پای آسیبدیده من تختی حمله نکرد و کشتی مساوی شد و تنها بهدلیل اینکه 100 گرم وزنش از من بیشتر بود من برنده شدم درحالیکه برنده واقعی غلامرضا تختی بود، تختی آنقدر خوب بود که حتی حریفانش نیز وی را تحسین میکردند و این پهلوان همواره به مردم تعظیم میکرد چه بامدال و چه بیمدال.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
