شاید شهری چون همدان باید سال‌ها منتظر باشد تا دوباره ستاره‌های ورزشی چنان در آن ظهور کنند که بتوانند در سطح آسیا و جهان بدرخشند. از برادران جوکار تا آرمین تشکری و مه‌لقا جامه‌بزرگ و فاطمه خیاطی و حمید اسلامی و البته آرزو حکیمی. قایقرانی که مدتی است با سن و سال کم برای استان افتخار می‌آفریند.
وي برای نخستین‌بار در سال ۱۳۹۰ به تیم ملی قایقرانی ایران پیوست. 3 مدال طلا و یک مدال برنز در قهرمانی آسیا ۲۰۱۱ تهران ۱۳۹۰ و همچنین مقام چهارم در رقابت‌های جوانان جهان در آلمان ۲۰۱۱ کسب کرد و جوان‌ترین ورزشکار ایرانی در مسابقات المپیک ۲۰۱۲ لندن و نخستین بانوی قایقران ایرانی (در رشته کایاک) در المپیک بود.
آرزو حکیمی توانسته است برای نخستین‌بار یک کایاک‌سوار دختر ایرانی باشد که به طور همزمان در 2 مسافت این رشته به فینال A مسابقات جهانی راه یابد.
عضو تیم ملی قایقرانی کشورمان در بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون کره جنوبی بر این عقیده است که قایقرانی نیاز به اردوهای مستمر دارد.
آرزو حکیمی به ایسنا می‌گوید: «قایقرانی رشته‌ای است که اردوهای آن باید به طور مستمر برگزار شود. با اردوهای مقطعی نباید انتظار کسب مدال طلا در آسیا یا جهان را داشت.» اشاره حکیمی به وضعیت اردوهای تیم ملی قایقرانی در سال گذشته است. وضعیتی که در آن مقطع موجب اعتراض شدید حکیمی‌شد: «سال گذشته در فصل زمستان در پاره‌ای از مواقع اردوها تعطیل می‌شد. یک مقطع به اوج می‌رفتیم و سپس دوباره افت می‌کردیم که اگر اردوها به صورت مستمر برگزار می‌شد می‌توانستیم بهتر از این در اینچئون نتیجه بگیریم.»
حکیمی در ادامه به بازی‌های آسیایی اینچئون و کسب مدال برنز اشاره می‌کند: «کسب مدال در بازی‌های آسیایی اینچئون حاصل تلاش‌های یک تیم موفق بوده است. همچنین باید به این نکته اشاره کنم که اداره کل ورزش‌و‌جوانان همدان در چند سال گذشته حمایت‌های خوبی از من داشته است.»
حکیمی‌مرحله مقدماتی رقابت‌های کایاک 500 متر زنان به عنوان نفر سوم در گروه خود به فینال رسید و در کایاک تک نفره مسافت 200 متر هم در رقابت با حریفانی از ژاپن، اندونزی، قزاقستان، قرقیزستان، ماکائو و هند توانست با قرار گرفتن در جایگاه سوم راهی فینال شود.
اما وي در این دو فینال کار سختی در پیش داشت در کایاک 500 متر با اختلاف 3 ثانیه و 78 صدم ثانیه نسبت به نفر نخست جایگاه چهارم را به خود اختصاص داد.
اما حکیمی در مسابقات کایاک یک نفره 200متر زنان بازی‌های آسیایی اینچئون به مدال برنز رسید و در فینال این رقابت‌ها به مصاف هشت قایقران دیگر رفت و با زمان 41 دقيقه و 807 صدم ثانیه به جایگاه سوم دست یافت.
عضو تیم ملی قایقرانی درباره مدال خود معتقد است: «در اینچئون رقابت بسیار سختی داشتم و با تلاش زیاد توانستم مدال برنز را به دست آورم. ضمن اینکه در ماده ٥٠٠ متر هم به مدال نزدیک بودم که کمی از شرایط بدنی در آخرین لحظه کم آوردم.
وی یادآور می‌شود: «مهمترین کاری که فدراسیون قبل از این مسابقات برایم کرد بازگرداندن مربی اصلی من "یولداش" بود که چهار ماه زیر نظر این مربی اختصاصی به تمرین پرداختم.»
برنامه‌های آینده حالا مهمترین پرسش افکار عمومی از حکیمی است.
وي درخصوص برنامه‌های آتی خود اعلام می‌کند: «تا پایان سال به غیر از مسابقات قهرمانی کشور برنامه خاصی ندارم ولی تمام سعی و تلاش خود را به کار خواهم بست تا در رقابت‌های انتخابی المپیک در سال آینده بتوانم برای کشورم کسب سهمیه کنم. اردیبهشت و خردادماه سال آینده کاپ يك و 2 جهانی برگزار می‌شود و مسابقات قهرمانی جهان نیز در شهریورماه به میزبانی ایتالیا برگزار خواهد شد که اگر بتوانم در این رقابت‌ها در بین 9 نفر نخست قرار بگیرم می‌توانم سهمیه المپیک را کسب کنم در غیر این صورت باید در مسابقات قهرمانی آسیا در جاکارتا اندونزی در رده نخست قرار بگیرم تا سهمیه به دست آید.»
آرزو حکیمی با 19 سال سن، حالا یکی از امیدهای قایقرانی بانوان ایران و ورزش همدان است. آیا المپیک، نقطه عطف زندگی ورزشی حکیمی‌خواهد بود؟
