در حالی که مدیریت شهری همدان از آسیب‌های آشکار و پنهان وندالیسم در امان نیست، کارشناسان بهترین راه مقابله با وندال‌ها را فرهنگسازی می‌دانند.
به گزارش تسنیم، وندالیسم یا تخریبگرایی، واقعیت تلخ و در عین حال گریزناپذیر کلانشهرها است. حتی شهرهای مطرح در نظم و زیبایی، کم و بیش با انواع و عوارض این معضل اجتماعی دست به گریبانند.
بناها و آثار تاریخی، اماکن مذهبی، مجسمه‌های نصب شده در میادین، اماکن عمومی، سینماها، آسانسورها، پارک‌ها و فضاهای سبز عمومی، وسایل بازی، مبلمان شهری، چراغ‌ها و تابلوهای راهنمایی، ایستگاه‌ها و صندلی‌های اتوبوس و مترو، کتاب‌های کتابخانه‌ها، تلفن‌های عمومی، سرویس‌های بهداشتی عمومی، صندوق‌های پست، دیوارها، پل‌های هوایی و ده‌ها موضوع مورد تخریب دیگر از جمله موضوعاتی هستند که در اثر وندالیسم متحمل خسارات و صدمات می‌شوند.
شهر همدان و مدیریت شهری پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین نیز از این قاعده مستثنی نیست و فضای سبز، اتوبوس‌های شهری، مبلمان شهری، پل‌های عابر پیاده، وسایل بازی و ادوات ورزشی نصب شده در پارک‌ها مورد هجوم وندال‌ها قرار دارد و بی‌تردید هزینه تعمیر یا جایگزینی آنها هم از عوارض مردم تأمین خواهدشد.
حال جای سوال است دلیل بروز وندالیسم چیست؟ وندال‌ها به چه دلیل دست به تخریب اموال عمومی می‌زنند؟ این تخریب‌گران چه اندازه به شهر همدان و مدیریت شهری خسارت می‌زنند؟ و راهکار مقابله با این پدیده چیست؟
نقش جامعه‌پذیری ناقص در بروز وندالیسم
معاون اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری همدان، با بیان این که در تحلیل آسیب‌های اجتماعی با میدانی از علل مواجه هستیم اظهار داشت: وندالیسم یا تخریبگرایی به‌عنوان یکی از معضلات بزرگ جوامع شهری نیز از این قاعده مستثنی نیست.
حسین رضایی با اشاره به این که یکی از علت‌های مهم در بروز وندالیسم، جامعه‌پذیری ناقص است گفت: برخی افراد که در جامعه رشد می‌کنند، بحث جامعه‌پذیری را در خانواده و جامعه به‌صورت ناقص می‌آموزند.
وی با اشاره به برخی از دلایل رفتار مخرب وندال‌ها در جامعه تصریح می‌کند: نابرابری در توزیع امکانات و عدم رعایت عدالت اجتماعی یکی از بسترهای بروز وندالیسم است و فرد از این بی‌عدالتی دچار حس ناکامی و سرخوردگی می‌شود و بعضاً دست به تخریب اموال می‌زند.
رضایی، تأخر فرهنگی را یکی دیگر از دلایل بروز پدیده وندالیسم دانست و گفت: برخی افرادی که با هنجارها و نُرم‌های شهرنشینی آشنا نیستند، وقتی وارد شهر می‌شوند با احساس جدایی از گفتمان شهری دچار سرخوردگی می‌شوند و به دلیل همراه نبودن با شهر و شهروندان بعضاً دست به تخریب اموال عمومی می‌زنند.
