ایجاد نخستین مسير پياده در دهه 1930 در خیابان ليمبكر در آلمان بود و تبدیل خيابان كتويگر به صورت تدریجی و در 30 سال از يك خيابان پرترافيك به يك خيابان كاملاً پياده در این خیابان ایجاد تعداد زیاد پارکینگ و گسترش روزافزون آن اتفاق افتاد.
تجربه انگلستان در ایجاد پیاده‌راه
تا سال 1980 تمرکز دولت بر توسعه مناطق مسکونی کم جمعیت اطراف شهرها و ایجاد جاده‌ها و خیابان‌های مورد نیاز آنان بود. دولت انگلستان از سال 1980 به بعد، سیاست‌های جدیدی را پیش گرفت و به این نتیجه رسید که ادامه ساخت جاده‌ها برای تردد مردم غیر ممکن بوده و همیشه این جاده‌ها پر از خودرو می‌شوند. ایجاد شهرک مسکونی بدون نیاز به تردد خودرو از روش‌های موفق در انگلستان بوده که یکی از بهترین نمونه‌های آن ادینبورگ از سال 2 هزار مورد استفاده قرار گرفته است.
در ادینبورگ امکانات متعددی از قبیل ایجاد فضای عمومی بدون تردد خودرو، خطوط اتوبوسرانی پر تردد، مدارس و سوپرمارکت‌های در دسترس، فضای بازی کودکان، کلوپ خودرو جهت استفاده ضروری
سیاست‌های جدید دولت انگلستان بر اساس توقف بسیاری از پروژه‌های ساخت جاده‌های جدید و تمرکز بر روش‌های حمل‌ونقل بدون خودرو شخصی و تجدید نظر در بازده استفاده از زمین‌هاست. در این کشور کاهش فضای پارکینگ‌های خودرو، توسعه مناطق مسکونی پرجمعیت (مجتمع ها) نیز در دستور کار است . همچنین سیاست‌های آتی دولت انگلستان بر مبنای توسعه حمل‌ونقل عمومی برنامه‌های وسیع ایجاد شهرک‌های بدون تردد خودرو، توسعه شهرهای کوچک در حومه با سیستم حمل‌ونقل عمومی؛ بهینه‌سازی حمل‌ونقل در بسیاری از مناطق مرکزی شهرها و افزایش آگاهی مردم نسبت به مزایای مناطق بدون تردد خودرو است .
و اما کپنهاگ دانمارک؛ نمونه موفق یک شهر پیاده است. در این کشور خيابان‌ها به راه‌هاي اصلي كاملاً به پياده‌راه تبديل می‌شوند .كاهش تدريجي ترافيك و پاركينگ، تبديل محوطه‌هاي پاركينگ به ميادين عمومي، متراكم و پايين نگه داشتن مقياس،؛ احترام به مقياس انساني، ساكن كردن مردم در هسته مركزي، تشويق زندگي دانشجويي؛ انطباق منظر شهر با تغييرات فصول، ترويج دوچرخه‌سواري و در دسترس قرار دادن دوچرخه‌ها از مهمترین اصول است. کلمبیا در ایجاد پیاده‌راه نیز دارای تجربه خاصی است که قابل توجه است. یکشنبه هر هفته و روزهای تعطیل تردد خودرو در خیابان‌های اصلی شهرهای بوگوتا؛ کالی و مدلین ممنوع شده و از ساعت 7 صبح تا 2 عصر مردم پیاده و یا با دوچرخه و اسکیت تردد می‌کنند و گروه‌های مختلف ورزشی و موسیقی نیز در کنار آنها فعالیت دارند.
در بوگوتا حدود 2 میلیون نفر در بیش از 120 کیلومتر از خیابان‌های شهر روزهای تعطیل خود را می‌گذرانند. این آمار شامل 30 درصد از جمعیت این شهر می‌شود. اجرای این طرح سبب استقبال بیش از پیش مردم از شبکه‌های وسیع مسیرهای دوچرخه‌سواری این شهر شده است.
مردم این منطقه به یک روز بدون خودرو Car free day عادت کرده‌اند
آغاز طرح روز بدون خودرو در سال 1993-1994 و برای نخستین بار با پیشنهاد Eric Britton با هدف بازگشت انسان به طبیعت و دیدن شهر بدون خودرو و لذت بردن از زندگی بدون آلودگی هوا و سروصدا حتی برای یک روز برگزاری این طرح ابتدا فقط در کشورهای فرانسه، انگلستان و ایسلند ولی در سال 1995 برای نخستین بار در همه کشورهای دنیا از سال 2 هزار تاکنون روز 22 دسامبر به عنوان روز بدون خودرو در سراسر جهان و برگزاری آن در هر کشور با روشی خاص.
روز بدون خودرو در کانادا
در کانادا در چنین روزی بعضی خیابان‌ها تمام روز و بعضی از ساعت 9.30 الی 3.30 بسته می‌شوند. در این روز مردم تشویق می‌شوند از جایگزین‌های دیگری برای رفت‌وآمد خود استفاده کرده و با برنامه‌های شاد و سرگرم‌کننده‌ای که در خیاباهای مختلف برگزار می‌شود روز خوشی را بگذرانند. این روز، فرصت مناسبی است تا با روش‌های آموزشی مناسب، آگاهی مردم افزایش یابد.
