این روزها لالجین گزینه زیر ذره بین رسانه‌ها شده است ، رسانه هایی که نه از روی غرض که صرفا برای ارایه راهکارهای پیشنهادی تلاش می کنند، مسئولان و برنامه ریزان را متوجه شرایط حساس حاکم بر جهانی ماندن یا نماندن لالجین کنند. در این میان برخی انتقادها به بهانه ای می‌ماند که گویا در تکاپو است تا تصمیم گیران به جای آنکه در هموار کردن شرایط قدم بردارند را راهی بیراهه کنند . آنچه به نام چینی در لالجین دست به دست می شود و مهر انتقاد بر آن می خورد سرامیک است نه سفال این یکی از همین موارد است که این روزها رسانه ای می شود اما چون و چرای بسیاری را می طلبد . کارشناسان بر این باورند نقص های این شهر برای جهانی نماندن چیز دیگری است و اینکه برخی رسانه ها و مسولان مشکل لالجین را اقلام چینی می دانند یا از روی نادانسته ها است یا از گل آلود کردن آب هدف این رفتار است .
برخلاف آنچه مطرح می شود نبود بسته بندی و برند مشکل غربت و نقصان سفال لالجین در بازارهای جهانی است که از دیده‌ها به دور مانده است حذف واردات رقابت را کم می‌کند. وجود کالای چینی در بازار سفال لالجین موجب افزایش کیفیت سفال لالجین در ده سال گذشته شده است. این مطلبی است که بزرگترین صادرکننده سفال در منطقه و صادرکننده برتر کشور بیان کرد. این صادر کننده سفال در پاسخ به سوالی در خصوص وجود سفال چینی در لالجین گفت: ما در لالجین هیچ شیئی به نام سفال چینی نداریم ، چرا که سفال تعریف خاص خود را دارد که هیچ یک از اشیاء و اجناس چینی موجود در بازار شامل این تعریف نمی شوند. بشیری ادامه داد: اجناسی که در بازار وجود دارد شامل شیشه ، چوب وظروف چینی است؛ اما سفال نیست.
بشیری با بیان این که سفال لالجین 8 درصد از صادرات کشور و 20 درصد از صادرات استان را به خود اختصاص داده است اظهار داشت: متاسفانه همیشه ایرادات کار ما نمایش داده می شود و همواره از ضعف بسته بندی ها و میزان واردات شکایت می شود اما مزیت های کار ما گفته نمی شود. بشیری با اشاره به سابقه کاری خود گفت: من از سال 86 تاکنون 10 سال به عنوان صادرکننده نمونه معرفی شده ام و در سال گذشته حدود 4 کانتینر واردات و 400 کانتینر صادرات سفال داشتم و تعداد واردات نسبت به صادرت بسیار اندک و ناچیز است
بشیری ادامه داد: ما هم اعتقاد داریم که کالاهای بی کیفیت چینی باعث ایجاد ضربه به اقتصاد کشور می شود ، اما نمی توان به طور کلی این آن را از بازار حذف کرد ؛ چرا که وجود همین کالاها باعث ایجاد رقابت در بازار شده و سفالگران داخلی با طرح های جدید آشنا شده و محصولات متنوعتر با قیمیت کمتر را ارائه می دهند.
این صادر کننده سفال با اشاره به جهانی شدن لالجین ادامه داد: طبق رهنمودهای مسئولین میراث فرهنگی استان، سعی شده که کالاهای چینی در فرشگاههای لالجین به حداقل برسد ؛ اما نباید به حذف کامل بیانجامد، چرا که ما معتقدیم مشتری حق انتخاب دارد و باید بتواند کالای خوب و بد را از هم تفکیک کند و وجود این کالاها باعث می شود که فروشنده به نقص کار خود پی برده و به افزایش کیفیت کار خود بپردازد.
بشیری ادامه داد: اگر بخواهیم این کالاها را از بازار حذف کنیم تولیدکننده را به سمت تولید کالای بی کیفیت سوق داده ایم و فروشنده هر چه که عرضه کند ، خریدار مجبور به خرید همان کالا است. بشیری با اشاره به سفال های تولید شده در لالجین در ده سال گذشته و مقایسه آن با سفال های کنونی گفت: در ده سال گذشته هیچ تنوعی در تولید سفال در لالجین مشاهده نمی کردید و سفال های تولیدی محدود به چند قلم ساده و سنتی بود، اما هم اکنون این محصولات دارای تنوع بسیاری است و عامل آن رقابت ، خلاقیت و مقایسه سفالهای لالجین با دیگر شهرها و کشورهاست.
بشیری اضافه کرد:سفال های تولید شده در داخل به دلیل دارا بودن خاک و سوخت ارزان قیمت تمام شده کمتری دارد ، اما در کشورهای دیگر به این تولیدات به چشم هنر نگاه می کنند و قیمت بالایی برای آن در نظر می گیرند و از این نظر تولیدات داخل کشور از نظر قیمت بسیار مقرون به صرفه تر از تولیدات خارج از کشور است.
لالجين را جهاني بخواهيد و جهاني نگه داريد
عنوان پرطمطراق و پراعتبار «شهر جهاني سفال» براي لالجين در استان همدان را هيچ نهاد و شخصيت حقيقي يا حقوقي و يا حتي بين‌المللي روي دست ما يعني مردم خوب لالجين و هم‌استاني‌ها و مسئولان مربوطه نگذاشته است. اين عنوان در حقيقت درخور تأريخ و هنر سفال 700 ساله اين صنعت در لالجين است و جهانيان كه امروز ديار پررمزوراز تبريز را به عنوان شهر جهاني فرش، يا اصفهان را به عنوان شهر جهاني صنايع دستي و همچنين مشهد را به لحاظ خاستگاه سنگ‌هاي اعجاب‌انگيز و كمياب به عنوان شهر جهاني سنگ‌هاي قيمتي و نيمه‌قيمتي برمي‌گزينند، روي انتخاب نام بين‌المللي شهر لالجين هم اشتباه نمي‌كنند و اين فرايند توسط شوراي راهبردي انتخاب شهرهاي جهاني با مطالعات و رايزني و بررسي تمام جوانب از نظر قدمت و خاستگاه واقعي هنر و صنعت سفال و بسياري ملزومات شهر جهاني شدن، شكل گرفته، به ثبت رسيده و به گوش جهانيان رسيده است.
اما اين تمام ماجرا نيست و گويا جهاني شدن شهرستان لالجين تابع يكسري قواعد بين‌المللي هم هست و بايد از اين پس هنرمندان سفال و سراميك لالجين، مردم زحمتكش و لايق اين ديار و همچنين مسئولان محلي و استان ثابت كنند كه بدون دليل از 700 سال پيش تاكنون هنر و صنعت سفال در لالجين دوام نياورده و پاي نگرفته است؛ چراكه اين رسم و اين قاعده و قانون به خاطر ذات درست و قابليت‌هاي غيرقابل انكار خود بيش از 700 سال از فرازونشيب تاريخ و جنگ و خرابي و تغييرات ويرانگر سلسله‌هاي حكومتي گذشته و سالم و روپا و پويا و شگفت‌انگيز تا امروز و تا اينجاي تاريخ و قرار و مدار تعاملات بين‌المللي رسيده است.
بدون شك يكي از دلايل پايداري سفال در بين تمام دست‌ساخته‌هاي بشري از آهن و مفرغ و مس و آلياژهاي سخت و درخشنده، همين اراده و مقاومت مردم آن و اصالت و نجابت جنسي است كه سفال دارد و از خاك رس پرورده به وجود مي‌آيد.
امروز جهانيان و شوراي راهبردي انتخاب شهرهاي جهاني در تجليگاه‌هاي بين‌المللي خود براي مردم لالجين و مسئولان استان شرط كرده‌اند كه اگر قرار است مردم جهان به شهر جهاني سفال سفر كنند و اگر قرار است سفال برگزيده جهانيان باشد و اگر قرار است خيل جهانگرداني كه از اقصي نقاط دور و نزديك جهان به لالجين سفر مي‌كنند، از سفر و رنج و خرج خويش خسته و دلزده نشوند، بايد امكانات آبرومندانه آن نيز براي خود مردم لالجين فراهم باشد و شهر جلوه و زيرساخت و بهداشت و خدماتي درخور ميهمان‌هاي راه دور داشته باشد واين بر عهده ايرانيان ميهمان‌نواز و دست‌پاك و چشم و دل سير است تا از لالجين شهر و سكونتگاهي با اعتبار جهاني بسازند و از هيچ تلاش و هزينه دريغ نكنند و جهاني بينديشند.
امروز مسئولان و شهرداران لالجين نبايد چند رفت‌وروب و رنگ و تعويض چراغ را به حساب جهاني كردن و جهاني ساختن شهر خود بگذارند و بدانند زيرساخت‌هايي در اين شهر لازم است تا 10 سال و 20 سال و 50 سال آينده به كار آيد و جزو سرمايه‌هاي ملي در اين گوشه زيبا و زلال كشورمان باقي بماند. موضوع از ظاهرسازي و بزرگ‌نمايي و واسطه‌گري براي قانع ساختن اين و آن و پر كردن سطور رسانه‌ها گذشته و كاري بايد كارستان تا بماند و بگويند و به تماشا آيند.
سخني هم با هنرمندان و فروشندگان و سرمايه‌گذاران خوب شهر لالجين كه سخن اول و آخرمان هم نيست و بارها گفته‌ايم و كاش نيازي نباشد تا در آينده بازگو كنيم. اجناس وارداتي و بنجل را از بدنه و دامن توليدات ناب و سفال اصيل لالجين خارج كنيد و پاكسازي نماييد. چند تومان فروش بيشتر در كوتاه‌مدت ارزش اين كارها و چنين كار و كاسبي‌ها را ندارد. شهر لالجين بايد براي هنر اصيل و ماندگار و جهاني لالجين باقي بماند و در سايه ظاهر فريبند و پرزرق‌وبرق و هرچند سودآور اجناس وارداتي گم نشود، اين به نفع شماست!
