گردشگری کشاورزی یا آگری‌توریسم یکی از جدیدترین جاذبه‌های گردشگری در دنیای امروز است که طرفداران بسیاری دارد. بسیاری از مردم برای فرار از زندگی پرمشغله و آسیب‌های موجود در زندگی شهری همچون آلودگی و ازدیاد جمعیت، علاقه‌مند به گذراندن اوقاتی در طبیعت هستند و این امر منجر به اشتیاق گردشگران به کشاورزی و سفر به مزرعه و محیط روستایی می‌شود.
گردشگری کشاورزی در مناطق مختلف جهان تعاریف مختلفی دارد و در برخی از مناطق همچون ایتالیا صرفا به‌معنای اقامت در مزارع است. گردشگری کشاورزی شامل طیف وسیعی از فعالیت‌ها، همچون خرید مستقیم محصولات از مزرعه، پیمایش در مزارع، چیدن میوه‌ها، تغذیه حیوانات و اقامت در یک مزرعه است. فعالیت‌های گردشگری کشاورزی در 5 دسته فروش مستقیم به مصرف‌کننده، آموزش کشاورزی همچون بازدید مدارس از یک مزرعه، میهمان‌نوازی همچون اقامت شبانه در مزارع، تفریح همچون شکار، اسب‌سواری و سرگرمی قرار می‌گیرد.
گردشگری کشاورزی نوعی گردشگری است که در بسیاری از کشورهای جهان همچون استرالیا، کانادا، آمریکا، فیلیپین و ... به‌عنوان یک بازار رشد یافته است. علاقه مردم به روند چگونگی تولید غذا و آموختن به کودکان خود با مشاهده مستقیم آن و حتی تجربه مستقیم فعالیت‌های کشاورزی همچون میوه‌چینی یا شیردوشی گردشگران را به سوی این نوع از گردشگری سوق داده است. کشاورزان و دامداران نیز از این فرصت استفاده کرده و به افزایش کیفیت محصولات خود و فراهم کردن امکانات ورود گردشگران پرداخته‌اند.
به گزارش دنیای اقتصاد؛ اصطلاح گردشگری کشاورزی چهره جدیدی از گردشگری و بخشی از گردشگری روستایی است که به انجام هرگونه فعالیتی در مزارع و مراتع گفته می‌شود که به عموم مردم اجازه می‌دهد تا به سرگرمی، تفریح با اهداف آموزشی برای دیدن و لذت بردن از فعالیت‌های روستایی مانند کشاورزی، دامداری، فعالیت‌های تاریخی، فرهنگی، برداشت محصول دست‌چین، فعالیت‌های طبیعی و جاذبه‌های مزارع بپردازند. در این نوع از گردشگری ساکنان محلی و صاحبان مزارع، گردشگران را به منطقه خود دعوت کرده تا از نزدیک شاهد رونق فعالیت‌های کشاورزی و چشم‌اندازهای مزارع تولیدی باشند. گردشگری کشاورزی این فرصت را به گردشگران شهری می‌دهد که از نزدیک شاهد تبدیل روند انگور به نوشیدنی‌های باکیفیت باشند یا محصولات کشاورزی همچون سیب، گیلاس، انگور، انار و سایر محصولات روستایی را بچینند یا در میان پیچ و خم ردیف‌های ذرت حرکت کنند. همچنین کشاورزان فعالیت‌های سرگرم‌کننده دیگری همچون دوچرخه‌سواری، اسب‌سواری، بازدید از اصطبل‌ها، مرغداری‌ها و تست انواع محصولات محلی از جمله نان، پنیر و کره درنظر گرفته‌اند. گردشگری کشاورزی زیرمجموعه گردشگری روستایی به‌شمار می‌آید که شامل استراحتگاه‌ها، سایت‌های بازار کشاورزان، تورهای گردشگری کشاورزی و سایر فعالیت‌های تفریحی و پذیرایی از میهمانان بوده که گردشگران را به حومه‌ها جذب می‌کند. این نوع از گردشگری یک مفهوم ترکیبی از ادغام 2 صنعت کامل یعنی کشاورزی و گردشگری است که به‌منظور ایجاد و گسترش بازارهای سودآور جدید برای محصولات کشاورزی و خدمات در مزرعه کسب تجربه سفر برای گردشگران در یک بازار بزرگ منطقه‌ای انجام می‌گیرد.
در تمامی کشورها، بهترین راه برای یافتن بهترین مزارع همراه با جاذبه‌های گردشگری کشاورزی مراجعه به راهنمایان محلی است اما با وجود این بسیاری از آژانس‌های مسافرتی در کشورها تورهای گردشگری در مزارع را برگزار می‌کنند. همچنین با توجه به اینکه یافتن یک روستا با مردمان محلی کشاورز کار سختی نیست، با خروج از جاده‌های اصلی و رفتن به سمت جاده‌های فرعی و خاکی می‌توان به روستاها و مزارع سفر کرد. در شرق آسیا که به یکی از مقاصد اصلی سفر در جهان تبدیل شده است گردشگری روستایی و متعاقب آن گردشگری کشاورزی مورد توجه گردشگران بسیاری قرار گرفته و با پیشرفت جاذبه‌های گردشگری کشاورزی در آسیا به‌ویژه در چین، ژاپن، تایلند و کره‌جنوبی بسیاری از نقاط روستایی آمادگی پذیرش توریست به مزارع خود را دارند.
در گردشگری کشاورزی اقامت به چند شکل میهمانخانه‌ها، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، اقامت در مزرعه و حتی هتل‌ها وجود دارد. اقامت در مزارع به شکل‌های مختلفی انجام می‌شود. گاهی تنها یک سفر تفریحی یک‌روزه و اقامت یک‌شبه در مزارع و بازدید از محیط است. گاهی با اجاره یک کلبه در محیط روستایی، به دیدن حیوانات محلی از کنار پنجره می‌گذرد.
در بسیاری از روستاهای کشورهای پیشرو در امر گردشگری کشاورزی، این نوع از گردشگری به ابزاری ضروری برای بقای بسیاری از مزارع کوچک تبدیل شده است که متصدیان مزارع با متنوع‌سازی اقدامات تجاری به درآمد پایدارتری دست یافته‌اند. جذب گردشگران به این مناطق با هدف محصولات کشاورزی به نفع تقویت اقتصادی جوامع اطراف نیز زیرا با افزایش تردد در مناطق روستایی جریان‌های متنوع درآمدزایی شکل می‌گیرد.
