چندی پیش در همدان پیام گزارشی مبنی بر لزوم تغییر کاربری خانه پوستی منتشر شد از آن پس مواردی متعدد مطرح شد مبنی بر اینکه خانه پوستی زاده خانه بومگردی میشود .
خانه «پوستی زاده» در حالی قرار است با توافق در شورای تأمین استان از سال 96 از سوی شهرداری همدان برای ایجاد موزه خصوصی در اختیار یک مجموعهدار قرار گیرد که رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر همدان 20 مرداد 98 از تبدیل این خانه به اقامتگاه بومگردی خبرداد. پیش از این خانه پوستی زاده قرار بود به یک مجموعه دار خصوصی واگذار شود . اما این تصمیم گیری ها از سوی شهرداری و میراث فرهنگی موجب انعکاس اظهار نظرات موافق و مخالف متعدد شد .
در برخی گزارش های رسانه ای عنوان شده است علیرضا سهرابی مجموعه دار آثار هنری و تاریخی همدان بیش از 4000 قطعه آثار تاریخی- هنری دارد و سه چهارسالی است به او وعده موزه و ویترین نمایش آثار دادهاند اما گویا این وعده تا امروز محقق نشده است و مکان پیشنهادی به وی امروز حواشی متعدد را به خود اختصاص داده است .
این مجموعه دار که خوشنویس و اهل موسیقی است نخستین گالری خصوصی همدان را روز 31 مرداد ماه همزمان با آغاز هفته فرهنگی همدان با حضور هنرمندان برجسته کشور افتتاح کرده است. وی حدود 1020 ساز را هم در مجموعه خود جمع آوری کرده است از سه تار ابوالحسن صبا و کمالیان،شکری دوره قاجار تا سه تار کسایی و تاج بخش و... سازهای مختلف شخصیتهای موسیقیایی ایران که بالغ بر حدودا هزار قطعه میشود به گفته او مجموعه سازها در مقایسه با موزه اقاخان کانادا و موزه متروپولیتن بینظیر و متنوع است. بنا به گفته شاهدان وی همچنین یکسری مهرهای دیوانی عقیق و سنگهای قیمتی شخصیتهای مذهبی و حکومتی از جمله ابوسعید و لطفعلی خان زند و پسر فتحعلی شاه و امام حسین را طبق ادعای خودش جمع آوری کرده است.براساس تصمیم گیری صورت گرفته گویا قرار شد فرهنگسرای «پوستی زاده» جنب مسجد مرحوم آیت ا... آخوند همدانی به موزه این اثار تبدیل شود توجیه موافقان به این تصمیم گیری هم این است این مکان به لحاظ امنیتی به كلانتری محل نزدیك است ضمن اینكه به تپه تاریخی هگمتانه هم همجوار است.
اما حالا گویا با اعطای سه دانگ از این فرهنگسرا به نگهداری این اثار تعلق میگیرد. یعنی حدود 250 مترمربع که برخی موافقان این تصمیم گیری را منطقی و برخی دیگر اختصاص این فضا را جوابگوی اثار او نمی دانند . چند نکته اینجا مطرح است نخست آنکه این مجموعه هر تعداد آثار دارای ارزش تاریخی داشته باشد می تواند یک مجموعه غنی باشد و نیازمند یک مکان امن است اما حفظ امنیت این مکان را می توان به میراث فرهنگی سپرد نه آنکه برای انتخاب جا و مکان آن تصمیم گیری کرد . نگرانی این مجموعه دار در حال حاضر اختصاص یک موزه برای به نمایش گذاشتن مجموعه اش است
برخی معتقدند که سرانه کاربری فرهنگسرا و محیطهای فرهنگی شهر همدان کم است. از سویی طبق توافقنامه اعلام شده بهرهبردار پس از هماهنگی با شهرداری مجاز است نسبت به ایجاد مراسم، همایش پژوهشی، تودیع و معارفه برای برگزاری کلاسهای هنری چون نقاشی، خط، موسیقی، حکاکی فلزی،چوب، منبت و چاپ کتب مربوط به آثار و ... با رعایت شئونات و قوانین مقررات اقدام کند.
برخی می گویند این مجموعه میرود خانه پوستی زاده تا به طور قانونی، غیر قانونی شاید جابجا شود و کارشناسانی هم می گویند ؛ اگر قرار باشد این موزه شکل بگیرد کلیه این آثار ثبت و ضبط و شناسنامهدار میشوند و خروج آنها از کشور ممنوع است و متعلق به موزه است.
حال باید دید کدام تصمیم جدی تر و تاثیرگذارتر است ؟ آیا تبدیل یک خانه تاریخی ، به موزه یا تبدیل همان مکان به یک اقامتگاه بوم گردی؟
