توسعه گردشگری در طول زمان با وجود شوک‌های ناگهانی، قدرت‌نمایی و انعطاف‌پذیری بخش‌ها تداوم یافته است که این توسعه براساس 5عامل اصلی شکل گرفته‌است.
علت نخست، با وجود شرایط اقتصادی مطلوب، تولید ناخالص جهانی ۶/ ۳ درصد رشد داشته‌است که رشد درآمدهای گردشگری ۴/۴درصد است که این امر به 2دلیل اصلی حاصل شد، اول متعادل نگه‌داشتن نرخ مبادله و دوم پایین بودن میزان سودی است که کارگزاران و عوامل گردشگری برای خود لحاظ می‌کنند. از مهم‌ترین عوامل توسعه گردشگری بین‌المللی، افزایش ویزاهای الکترونیکی و پیشرفته است که با سهم حدود ۱۰درصد منجر به تسهیل دریافت ویزا برای گردشگران شده‌است. اگرچه هنوز نیمی از جمعیت گردشگری به ویزای سنتی نیاز دارند اما سهم ویزای سنتی در جهان از ۷۵درصد در سال ۱۹۸۰ به ۵۳درصد در ۲۰۱۸ کاهش یافته‌است.
در این میان ۲۱درصد از کشورها سیاست بدون ویزا را درپیش گرفتند و ۱۶درصد از کشورها در همان بدو ورود به گردشگران ویزا می‌دهند. تقاضای گسترده برای سفرهای هوایی از جمله عوامل توسعه گردشگری در سال ۲۰۱۸ است که طبق آمار حمل‌و‌نقل جهانی (IATA)، ترافیک مسافربری جهانی ۶درصد رشد داشته‌است و از جمله دلایل آن، پایدار بودن قیمت‌های سوخت و پایین بودن کرایه‌ها است.
طی 2دهه گذشته، تعداد اتصالات هر جفت شهر در دنیا که به وسیله حمل‌و‌نقل هوایی به یکدیگر متصل شده‌اند بیش از 2برابر شده به این معنی که ۲۰هزار اتصال جدید هوایی بین شهرهای جهان به‌وجود آمده‌است.
براساس اعلام سازمان جهانی گردشگری، سهم سفرهای هوایی از ۴۶ درصد در سال ۲۰۰۰ به ۵۸ درصد در سال ۲۰۱۸ افزایش یافته‌است درحالی‌که حمل‌و‌نقل زمینی از ۴۹ درصد به ۳۹ درصد در مدت مشابه کاهش یافته‌است و سهم حمل‌و‌نقل دریایی از سفرها، ۴درصد است. افزایش فناوری‌های دیجیتالی و هوش مصنوعی، تغییرات گسترده‌ای در گردشگری بین‌المللی ایجاد کرده‌است.
استفاده از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات و گسترش آن در زمینه عرضه و تقاضای گردشگری سبب شد که گردشگران قبل از سفر، به ارزیابی و بررسی وضعیت مقاصد بپردازند و تجربه‌ای مجازی را در چارچوب دورنمایی گردشگر در ذهن خود شکل دهند. با تشکیل سازمان‌های مدیریت مقاصد (DMO) به ارائه خدمات الکترونیکی، مدیریت منابع گردشگری، برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های گردشگری، تبلیغ و بازاریابی الکترونیکی می‌پردازند که به‌عنوان یک لایه میانی در گردشگران الکترونیکی مابین عرضه و تقاضا را شکل می‌دهند. تغییرات اجتماعی را می‌توان پنجمین عامل توسعه گردشگری به‌شمار آورد. با توجه به اینکه توسعه پایدار، بخش مهمی از سیاست‌های گردشگری در ۱۰۱ کشور عضو سازمان توریسم جهانی به حساب می‌آید، توسعه پایدار با رقابتی بودن برای ایجاد کسب‌و‌کارهای جدید و استفاده مؤثر از منابع، ارتقای حفاظت زیست محیطی و اقدامات گسترده با توجه به تغییرات هوایی در جهان گسترش یافته‌است.
