از قدیم گفته اند: از هر چی بدت بیاد؛ سرت می‌یاد. و این بسیار حرف درستی است. پذیرش و عدم مقاومت در برابر پدیده های به ظاهر ناکوک و ناپسندِ زندگی، به ما کمک می کند تا زودتر از بند این شرایط ناگوار رها شویم.
"پذیرش" یکی دیگر از مفاهیم و صفاتی است که به فرد کمک می‌کند تا در فشارهای زندگی عصر حاضر، نه تنها دوام آورد؛ بلکه وضعیت خود را بهبود نیز ببخشد. از قدیم گفته اند: از هر چی بدت بیاد؛ سرت می‌یاد. و این بسیار حرف درستی است. پذیرش و عدم مقاومت در برابر پدیده های به ظاهر ناکوک و ناپسندِ زندگی به ما کمک می کند تا زودتر از بند این شرایط ناگوار رها شویم.
در مورد پذیرش و عدم مقاومت، مثال جالبی می زنند که بسیار هم ملموس است. شما وقتی در برابر باد یا یک هوای در جریان، سدی را ایجاد می کنید، در واقع بدان قدرت می بخشید. در حالی که چنانچه مقاومت نکنید، به راحتی جریان می یابد و از پیشتان می رود.
به نقل از خبر آنلاین، بد آمدن و به تَبَع آن سر آمدن (همان ضرب‌المثل معروف)، در واقع عدم پذیرش است؛ حس تنفر و انزجار از موقعیت یا فرد مقابل است. با احساس بد، مقاومت ایجاد می شود. شما نمی خواهید که بپذیرید. اما چنانچه با عشق برخورد کنید، ناخودآگاه پذیرش هم حکمفرما خواهد شد.
اما چرا باید پذیرفت؟ آیا این منافاتی با تحت ظلم و ستم بودن ندارد؟ آیا اگر کسی به ما بدی کرد باید بپذیریم و حرفی نزنیم؟
اینجا لازم است به نکته مهمی اشاره شود. قرار نیست کسی تحت ظلم وستم بماند. قرار نیست شما بدی ببینید.
اولاً که در وجه و ابعاد الهی، ظلم و ستم با آن دیدگاهی که ما می فهمیم وجود ندارد. اینها مَجاز است و توهمات. هر کس که سر راه ما سبز می شود، هر اتفاق و رویداد، هر شرایط و مقتضیات که پیش آید تصادفی نیست. الکی نیست. خود دارای بار معنایی گسترده ای است. دارای درس بزرگی است. می آید تا به ما چیزی را یادآوری کند تا از طریق آن، بتوانیم خود واقعی و در واقع خود الهی مان را به یاد آوریم و از نو بسازیم و ارائه دهیم. یک بازآفرینی شخصی کامل.
ثانیاً شما می توانید به راحتی موقعیت / فرد را ترک کنید. لازم نیست زیر باز ظلم و ناراحتی بمانید. اگر بتوانید تغییرش دهید که حتماً این‌کار را بکنید. شما حتماً می توانید. اگر نه، رهایش کنید. ترک کنید. ولی یادمان باشد؛ تمام اینها با عشق باید انجام شود. با دعای خیر؛ با عدم انزجار و نفرت؛ و بالاخره با پذیرش کلیت زندگی.
اگر شرایطی را ترک گفتید و چیزی را رها کردید، با تنفر نباشد. نگذارید بار سنگین انزجار و محکومیت یک عمر شانه هایتان را خرد کند. بپذیرید؛ و با عشق رها کنید. تا بشکفید. از رهایی تا شکفتن ...
اینگونه است که پذیرش و عدم مقاومت می تواند ما را در پیچ و خم زندگی امروز یاری کرده، سطح انرژی مان را بالا ببرد.
