این روزها انتشار شایعات در شبکه‌‌های اجتماعی مبنی بر زیان‌آور بودن یک نوع ماده‌غذایی به شیوه جدید تشویش اذهان عمومی در جامعه بدل شده و با توجه به اطلاعات ناقص اکثر افراد از مواد غذایی موجب نگرانی‌‌های زیادی در بین مردم شده است.
با رونق گرفتن کار فضاهای مجازی هر خبری بدون توجه به کذب و صدق بودن در کمترین زمان ممکن می‌تواند مثل بمب صدا دهد.
یکی از این موضوعات که در 2 سال اخیر بسیار به گوش می‌خورد آلودگی غذاها و خوراکی‌هایی است که هر روز به گونه‌ای توسط یک فرد به اصطلاح کارشناس در یک آزمایشگاه ساختگی بیان می‌شود و یا به صورت متنی از ضرر و زیان‌‌های یک ماده خوراکی برای مردم می‌گوید.
یک روز ماهی‌‌های پرورش داده شده در فاضلاب، یک روز جوهر قند در نان،روز دیگر وجود کرم در میوه، وجود هورمون در مرغ و گوجه‌فرنگی، پرتقال‌‌های خونی آلوده، خرماهای آغشته به سم، سبزی‌‌های آبیاری شده با فاضلاب، روز دیگر پالم در لبنیات همگی تنها نمونه‌‌های کوچکی از این موارد است که در یک مدت زمان کوتاه در گوشی‌‌های کاربران ایرانی جا خوش می‌کند.
اینها تنها یک اطلاع‌رسانی نیست، بلکه سوهانی است برای روح افرادی که هر روز با این مواد غذایی سر و‌کار دارند و افکار آلوده بودن این غذاها و خوراکی‌‌های مصرفی می‌تواند یکی از مهمترین سرگرمی‌ها و نشاط‌آورترین لذت زندگی را از افراد بگیرد.
زیرا غذا در کنار اینکه یکی از مهمترین نیازهای زندگی بشر برای ادامه حیات است یکی از لذت بخش‌ترین مقوله‌‌های زندگی است که می‌تواند خستگی یک روز کاری و یا تنش‌‌های روزانه را نیز آرام کند.
اما وقتی هر لحظه با دیدن غذایی فکر کنی که این غذا به شیوه‌هایی که در فیلم‌‌های وایبری دیده‌ای آلوده است دیگر نه تنها آن غذا برایتان لذت‌آور نیست، بلکه تأثیرات روانی آن نیز برای همیشه در ذهن جاری خواهد بود.
بیایید در دنیایی که هر‌کس غرق در دغدغه‌‌های گوناگون است به جای اینکه با اهداف مختلفی مانند خراب کردن نام یک شرکت، راکد کردن بازار یک کالا و تشویش اذهان عمومی یک تنش روانی دیگر به آنها بدهیم آرامش را به دنیای اطرافمان هدیه کنیم زیرا بزرگان می‌گویند برای همسایه‌ات نور طلب کن تا دنیای اطرافت روشن شود.
مسئولان نیز نباید در برابر این شایعات ساکت بنشینند و با انتشار هر‌گونه شایعی باید با استفاده از ظرفیت رسانه‌‌های جمعی به شفاف‌سازی بیشتر مسأله بپردازند و نسبت به آگاهی دادن به مردم اقدام کنند.
بیایید این فرهنگ‌سازی را از خودمان شروع کنیم و به جای گوش دادن و ارسال پیام‌‌های این چنینی که هدف آنها تنها ایجاد رعب و وحشت برای مردم است به فکرتغییر سبک زندگی به سمت تغذیه سالم و بهتر باشیم. زیرا همین بدبینی و استرس‌ها در کنار مصرف مواد‌غذایی می‌تواند تأثیر زیادی در حالات روحی داشته باشد حتی به گفته پزشکان لذت بردن از خوردن و آشامیدن از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا افراد در صورت خوردن غذا با اکراه نه تنها بهره‌ای از آن نخواهند برد، بلکه ممکن است دچار بیماری‌‌های جسمی و روانی نیز شوند.
راحله دهقانی*
