تغيير نام ميداني در همدان از بيمه به ماليات جاي شگفتي دارد. واقعيت اين است كه طعم ماليات تلخ است و اين تلخي با نامگذاري يك ميدان به نام ماليات تغيير نمي‌كند. به خصوص آن‌كه ماليات نام ميداني را روي خود گذاشته كه قبلا نام ديگري داشته است. در اين مورد خاص بهتر بود سازمان امور مالياتي نه تنها در همدان كه در تمام شهرهاي ايران از محل درامد‌هاي مالياتي و با كمك نهاد شهرداري به جاي ميدان كوچك ماليات، ميدان‌هاي بزرگي با امكانات جالب توجه مي‌ساخت و با نامگذاري آنها به ماليات تلاش مي‌كرد تلخي ماليات را از شهروندان بگيرد.
همدان بيش از آن‌كه نيازمند تغيير نام ميداني از بيمه به ماليات باشد نيازمند تغيير شرايط نحوه دريافت ماليات است. با اين‌كه در سال‌هاي اخير ابزار وصول ماليات بر درامد بهبود پيدا كرده اما ما همچنان با شرايطي آسان در مسير وصول ماليات مواجه نيستيم و خودداري از پرداخت ماليات بيش از تمايل به پرداخت آن در ذهن و عمل مردم موج مي‌زند. دلايل اين موضوع فراوان است. دلايلي كه هم تاريخي‌ست، هم فرهنگي و اقتصادي. مسلم است كه اين دلايل ريشه‌دار را نمي‌توان به سرعت و به نفع وصول ماليات بهبود بخشيد اما ابزارهاي وصول ماليات را مي‌توان با سرعت بهبود داد و به جاي دهن‌كجي به مردم از طريق تغيير نام يك ميدان، فرايند وصول ماليات را متناسب با شرايط كسب و كار تغيير داد.
در شرايط حاضر برخي از ابزارهاي وصول ماليات متناسب با نظام اجتماعي و اقتصادي ما طراحي شده است. شاهد اين ادعا آن‌كه بسياري از مردم ماليات حقوق و يا ماليات بر خريد موسوم به ارزش افزوده را هر روزه و هر ماهه پرداخت مي‌كنند اما با توجه به طراحي مناسب ابزار وصول، تلخي آن را احساس نمي‌كنند. اما ماليات بر درامد كه در اين روزهاي اواخر خردادماه پرداخت آن به اوج خود رسيده به دلايل مختلف و از جمله اشكال در ابزارهاي وصول بدجوري به تلخي مي‌زند.
بنابراين شايسته است به جاي تغيير نام ميدان به تغيير ابزار وصول ماليات بينديشيم. ابزارهايي كه با فرهنگ و ساختار كسب و كار ايراني تناسب داشته باشد تا كام مردم به هنگام پرداخت ماليات تلخ نشود.
