شباهنگام نيمه دوم فعاليت‌هاي اجتماعي شروع مي‌شود. بسياري از فروشگاه‌ها، بيمارستان‌ها، كارخانجات و كارگاه‌هاي بزرگ و كوچك، فرودگاه‌ها، غذاخوري‌ها و رانندگان برون‌شهري و آژانس‌هاي مسافربري و پليس حساس‌ترين بخش فعاليت و وظايف خود را در شيفت شب انجام مي‌دهند.
حال اينكه چه قرارومداري بين كارفرمايان و نيروهاي شيفت شبي وجود دارد و چه مزاياي خوب يا بد نسبت به شيفت صبح و عصري برقرار مي‌باشد، بحثي جداست اما وجدان كاري و وظيفه حكم مي‌كند در انجام نوع كار هيچ توفيري بين شب و روز نباشد و در هر حالتي رضاي خداوندي و مردم تأمين گردد.
البته سواي بخش‌هاي توليدي و خدمات خاص كه فارغ از حضور مستقيم ارباب‌رجوع در هر ساعت از روز و شب به كار خود مي‌پردازند، برخي بخش‌ها آن هم به دليل نگرش‌هاي عمومي و عادت‌هاي ديرينه، در شيفت شب به نسبت كمتر با ارباب‌رجوع مواجه مي‌شوند و به عبارتي سرشان خلوت‌تر است و ممكن است مأمور شيفت شب در چنين شرايطي فرصت كوتاهي هم براي چرت زدن پيدا كند؛ غافل از اينكه مشكل از همين جا شروع مي‌شود.
داروخانه و برخي فروشگاه‌ها و واحدهاي خدماتي از اين دست شيفت شبي‌ها هستند كه ممكن است تا آغاز فعاليت‌هاي روزانه به تعداد انگشت دست هم مراجعه‌كننده نداشته باشند وليكن بنا بر نوع كار و حساسيت موضوع ناگزير به حضور شبانه در محل كار خود هستند. اينگونه خدمات‌رساني گاهي مواقع هم خود مأمور شيفت شب را به زحمت مي‌اندازد و هم موجب نوعي عذاب وجدان ناخودآگاه مراجعه‌كننده كه جاي بحث فراوان دارد.
واقعيت اين است كه مأمور شيفت شب بنا بر وظيفه و نوع شغلي كه به عهده گرفته ملزم است با طيب خاطر و آمادگي كامل مسئوليت خود را در هر سطح و طبقه تا آخرين ثانيه نوبت كاري انجام دهد. حالا چنانچه به دليل مراجعه‌كننده كم و سنگيني لحظه‌هاي شبانگاهي با اجازه و يا بدون اجازه مافوق خود سر بر بالين مي‌گذارد و به خواب مي‌رود، وظيفه ارباب‌رجوع نيست كه براي ضربات ناگزير بر شيشه و پيشخوان مربوطه از او معذرت‌خواهي و كرنش كند.
متأسفانه در چنين شرايطي اغلب ملاحظه شده مأمور شيفت شب حتي سلام ارباب‌رجوع خويش را هم پاسخ نمي‌دهد و با بداخمي و بي‌حوصلگي به استقبال مي‌آيد. باز هم در چنين حال اين ارباب‌رجوع است كه دچار عذاب وجدان مي‌شود و پشيمان از اينكه چرا آن بنده خدا را از خواب سنگين بيدار كرده است. شنيده شده در اغلب جوامع مترقي و فرهنگ‌مدار، كارمندان شركت و مأموران شيفت در هر ساعت از شبانه‌روز و به هر دليل كه لحظه‌اي در محل انجام وظيفه خود نباشند از ارباب‌رجوع با تواضع كامل عذرخواهي مي‌كنند و حتي حق اعتراض و شكايت را به مشتريان خود مي‌دهند. آيا براي پيشرفت‌هاي همه‌جانبه، درك كامل خودكفايي و اعتماد به نفس، برخورداري از چه فرهنگ عمومي براي جامعه لازم است!؟
