یادداشت چهل روزی است که کشور درگیر کرونا و تصمیمات محدود کننده برای پیشگیری از شیوع بیشتر این ویروس است.
برخی سرعت و شدت تصمیمات را کافی و برخی خواستار اعمال قدرت بیشتر و کنترل شدید و سفت و سخت هستند اما در این دوگانگی، آنانکه تصمیم می گیرند مانند همیشه با استناد به اخباری که وضعیت دیگر کشورها را افتضاح و فاجعه نشان می دهد ، می گویند؛ ما خوبیم و کار ما حرف ندارد!
در این شرایط اما آنچه مشخص تر است، بی باوری جمعی قابل توجه از مسئولان و مردم به شیوع ویروس و کشندگی کرونا است و این بی باوری، اجرای تصمیمات محدود کننده برای قطع زنجیره انتقال را سخت و با مانع جدی مواجه کرده است.
همچنان که مشاهده شد درخواست برای درخانه ماندن و سفر نرفتن مورد عنایت جمعی، قرار نگرفت و در اجبار، طرح ممنوعیت سفر اجرا شد و همچنین پیشگیری از ورود مسافر به استان از سوی برخی مسئولان جدی گرفته نشد تا اعتراض به این مسأله از سوی مردم و رسانه ها بالا بگیرد.
کرونا و سرعت انتقال و کشندگی این ویروس، یک حقیقت است و اگر باور نشود و زنجیره انتقال آن قطع نشود، افتضاحی که اخبار در دیگر کشورها نشان می دهد، در کشور ما نیز رخ خواهد داد و این بحران با فاجعه همراه خواهد شد.
پس هم استانی ها و همه مسئولان استان باید کرونا را باور کنند تا با همکاری در اجرای طرح های محدودکننده و اصل اساسی در خانه ماندن و فاصله گذاری اجتماعی از شرایط بحران خارج شویم و به سمت افتضاح و فاجعه پیش نرویم.
