گذشت بیش از ۸ ماه از شیوع ویروس کرونا در کشورمان و در شرایطی که پیک جدید این وضعیت، بسیار خطرناکتر از ماههای نخست نشان داده و متأسفانه تعداد زیادی از هموطنان را به کام مرگ برده است، ضرورت برنامهریزی بلندمدت و ابلاغ دستورالعملهای با بازه زمانی طولانی را دوچندان کرده است.
آنچه تاکنون پشتسر گذاشتهایم، تصمیمات مهم اما کوتاهمدت همراه با تلاشهای قابل تحسین کادر درمان و البته همراهی کم و بیش شهروندان بوده که در جای خود حائز اهمیت است و بهقطع نتایجی را هم بهدنبال داشته است.
از طرف دیگر اما تغییرات آب و هوایی و جهش ویروس موجب شده که ما شاهد پیکهای جدید از روند شیوع بیماری در جامعه باشیم.
به این وضعیت باید شرایط خودساختهای چون تجمعات و برنامههایی که بهنوعی خلاف اصل فاصلهگذاری بوده است، اضافه گردد.
این اقدامات در تشدید شرایط سخت و دشوار مؤثر بوده و موجب بالا رفتن هزینههای ناشی از سرایت بیش از پیش بیماری شده است.
در چنین شرایطی ما نیازمند یک برنامه راهبردی و بلندمدت هستیم تا مسیر روشنتر و شفافتری پیش روی جامعه باشد و همه جوانب در آن لحاظ شود.
طراحی و اجرای چنین برنامهای میتواند زمینههای مناسبی را برای تسریع در کنترل بیماری و پس از آن آغاز روند کاهشی و درنهایت توقف آن فراهم کند.
البته رسیدن به واکسن و داروی بیماری که تلاشهای زیادی هم برای آن صورت گرفته است، مطلوب و نقطه اصلی هدف ماست، اما تا رسیدن به این نقطه که چشمانداز روشنی هم مشاهده نمیشود، باید برنامهای منسجم چه در سطح ملی و چه متناسب با شرایط خاص استانی دنبال شود تا امیدواری به کنترل بیماری و کاهش شیوع آن در جامعه افزایش یابد.
بهطور قطع همراهی و همکاری مردم و رعایت دقیق پروتکلها در هر سطحی از اهمیت بالایی برخوردار بوده و زمینههای اجرای مطلوب برنامهها را بیش از هر عامل دیگری فراهم خواهد کرد.