بحران آب در استان جدي است و جاي هيچ شكي وجود ندارد كه با وضعيت بارشهاي تقليل يافته سالجاري، بايد مهياي سال كمآب در استان بود.
امسال برابر آنچه كارشناسان هواشناسي و متوليان امور آب استان ميزان بارندگيها 44 درصد نسبت به سال گذشته كاهش داشته و روند بارشهاي زمستاني نيز تا به حال اميدواركننده نبوده است.
در اين شرايط تدبير مديريتي بر كنترل مصرف و كاهش هدررفت منابع آبي تا حداكثر ممكن بستن چاههايي است كه اگرچه در مواقعي داراي تبعات اجتماعي بوده اما حداقل تاكنون تنها چاره كار براي حفظ اين منبع حياتي و متعلق به آيندگان در استان بوده است.
غالب مسئولان استاني روي كنترل مصرف و بستن چاههاي غيرمجاز متفقالقولند و آنچنان كه در جلسه شوراي حفاظت از منابع آب در استان آورده شده همكاري دستگاهها در اينباره در حد مطلوب قرار داشته است.
اما نكتهاي كه در اين شورا به آن اشاره شده و البته ريشه در گذشته دارد، غفلت و نبود درك مشترك در ميان برخي نمايندگان در خصوص قليل بودن منابع آبي در استان و بحراني بودن اوضاع بوده است.
در سالهاي گذشته برخي نمايندگان مجلس در استان در ايام تبليغات وعدهها و اظهاراتي را داشتهاند كه در مقام انتقاد يا رديه بر حركت جمعي و معقولانه در مهار مصرف غيراصولي منابع قليل آبي استان از سوي جماعت كشاورزي بود كه يا به ناچار يا بر اثر سهلانگاري متوليان هدايتگري در بخش كشت استان راه نادرست گذشته را ادامه دادهاند.
حركت و وعدههاي اين نمايندگان اگر از روي ناآگاهي -كه بعيد به نظر ميرسد- بوده باشد، توانست بخشي از سبد آراي آنها را پر كند اما قيمت و هزينه اين رأيآوري به پاي استان نوشته شد. از اينرو كه زبان به انتقاد گشودن عليه يك سياست كلي و تعريف شده در استان و پشتبند آن ارائه وعدههايي مبني بر متوقف شدن روند انسداد چاههاي استان را وارد چالشي فرصتسوز و فرسايشي كرده است.
به عنوان نمونه در برخي از عملياتهاي انسدادي كه به پشتيباني از تصميم درست كارشناسي بوده در مرحله نهايي دست پنهان يا پيداي برخي نمايندگان در مخالفت با طرح مشاهده ميشود كه براي استان هزينهساز بوده است.
اين در حالي است كه نمايندگان به عنوان بخشي از جامعه نخبگان و گروههاي اصلي تصميمساز در استان به هيچوجه انتظار فدا كردن منافع عمومي استان به پاي بودن چند صباح خود در مجلس نميرود.
گذشته از اين، در صورت وقوف نمايندگان بر بحراني بودن شرايط ادامه اصرار بر مقاومت در مقابل انسداد چاهها خلاف سوگندي است كه براي نمايندگي مردم ياد كردهاند. بسيار تعجبآور است كه در استان همدان كه چراغ هشدارش در حوزه آب سالهاست روشن شده و حتي توجه مسئولان كشوري و كارشناسان را به خود واداشته، عناصر صاحب جايگاهي در استان هنوز به عمق و اهميت اين مسأله آگاهي نيافته و گويي همچنان خود را به راه ديگر ميزنند. اگر در برهه انتخاباتي وعدههاي برخلاف روند كلي استان نيز داده شده ميتواند اكنون صادقانه با مردم در ميان گذاشته شود و تجربه نيز نشان داده كه ادبيات اقناعي و صداقتوارانه را مردم هرچند اگر به ضررشان نيز باشد، ميپذيرند. براي كنترل منابع آبي استان و خروج از بحران راهي جز اين نيست.