چند روز تعطیلی که گذشت همدان روزهای نسبتاً شلوغی از مسافران و هم‌وطنان میهمان را پشت‌سر گذاشت.
روزهای پرمسافر در همدان یک امر عادی است و در روزهای تعطیل سال‌های گذشته به مراتب شلوغی‌های بیشتری را تجربه کرده‌ایم و چنین شلوغی‌ها که نمایانگر آسایش و تفریح و دل‌مشغولی خانواده‌های هم‌وطن در سفر می‌باشد، برای هر فرد همدانی و هم‌استانی ما نیز که به مهربانی و میهمان‌نوازی مباهات می‌کنند، بسی جای خوشحالی و رضایت قلبی دارد ولیکن در این برهه از تاریخ، همدان و جهان شرایط سخت و اضطراری دارد و ویروس کرونا چنان مردم جهان را به تنگ آورده است و خطر گسترش بیشتر این ویروس چنان تهدیدکننده است که هیچ برنامه و از جمله مسافرت و میهمان‌نوازی برای میهمان و میزبان دلچسب و دلنشین نیست، مگر اینکه خیلی بی‌خیال باشی و قبول کنی تاوان بی‌خیالی خود را هم به قیمت گسترش بیماری و آلودگی و زحمت دیگران بپردازی!!!
از قضا همدان در روزهایی مسافرپذیر شده است که منابع پزشکی و بهداشتی کشورمان با تأکید فراوان به وضعیت شدید کرونایی در استان‌های همجوار همدان و پیرامونی ما یعنی کردستان و کرمانشاه و لرستان هشدار می‌دهند، درحالی‌که استان همدان در همجواری با مناطق یادشده به‌شدت میهمان‌پذیر است و تقریباً با این استان‌ها به‌لحاظ رفت و آمد‌های بسیار هیچ حریمی ندارد و این شرایط مردم همدان و استان را باید بیش از هر زمان دیگر هشیار و محتاط نماید.
از سویی دیگر با وجود تمام خطرها و تهدید‌های ویروس کرونا، ما مردم ایران و متعلق به هر استان و گوشه‌ای از میهن عزیزمان باید زندگی کنیم، نه برای همیشه می‌شود خود را در خانه‌ها محبوس کرد و نه اصولاً دولت ما و هر دولتی در جهان آنقدر امکانات و ذخیره دارد که بتواند ماه‌ها و حداقل سالی تمام ملت‌های خود را از لحاظ امکانات ضروری پشتیبانی و تدارک کند. واقعیت این است که این مردم هستند که در هر کشور و برای هر حکومتی سرمایه‌های اصلی محسوب می‌شوند.
دولت‌ها بدون حضور مردم خود برای درازمدت در صحنه‌های کار و تلاش تولید و ساز و کارهای اجتماعی حتی قادر نیستند خود را نگه دارند چه رسد به اینکه با وجود ذخایر استراتژیکی محدود و اگر هم پیش‌بینی شده، کشوری را برای ماه‌های طولانی از طوفان حوادث عبور دهند، این مردم‌اند که رگ‌های حیاتی یک کشور را تشکیل می‌دهند و دولت‌ها را برای مدیریت اصولی و تعریف‌شده روی پا نگه می‌دارند!
به هرحال در این وضعیت بسیار دشوار کرونایی باز هم این مردم هستند که دولت را برای عبور از بحران یاری می‌دهند. تنها کمک و همیاری ممکن در این شرایط فقط حفظ خودمان از خطر کرونا است.
حال که پزشکان و مسئولان ما چاره این درد مزمن را رعایت بهداشت فردی و اجتماعی می‌دانند، چرا ما دریغ کنیم. از خانه نشستن‌ها به تنگ آمده‌ایم!
اما حفظ سلامت فردی در هر شرایطی به عهده خود شخص است و همان‌گونه که مراقب هستیم توی چاله یا جوی کنار خیابان سقوط نکنیم باید مراقب باشیم که از گزند ویروس کرونا نیز در امان بمانیم و در این حالت است که اعتقاد داریم، زنده‌ایم تا زندگی کنیم و زندگی می‌کنیم تا بهتر زنده بمانیم، حتی اگر خطر کرونا بیخ گوشمان باشد!
