1- درباره دلایل نزاع خیابانی و چرایی افزایش آن در جامعه و آمار قابل تأمل آن در استان، تاکنون بحث و بررسی و گزارش‌های بسیاری منتشر شده است و در این زمینه تمامی متخصصان مرتبط از روانشناس و جامعه شناس تا پلیس و سیاستگذار نظر خود را ارائه داده اند، اما روند کاهشی در این آمار، رخ نداده است.
براساس جدیدترین آمار پزشکی قانونی، همدان همچنان در بین استان‌های با بیش از 50 درصد نزاع خیابانی، نسبت نزاع به جمعیت استان، در ۶ ماهه نخست سال قرار دارد که نگران‌کننده است.
2- تقریبا هر روز پلیس به انتشار اخباری درباره برخورد با اراذل و اوباش اقدام میکند و در مواردی حاشیه این نوع برخوردها از اصل آن فراتر می‌رود.
اقدامات پلیس در برخورد با اراذل و اوباش و افزایش امنیت، عملکرد خوب و عالی پلیس در این زمینه را تأیید میکند.
3- پلیس هر میزان شدیدتر برخورد میکند و بیشتر تسلط خود را بر فعالیت قانون‌شکنان و قلدران نشان می‌دهد، با گروه‌های متفاوتی از اراذل و اوباش مواجه می‌شود که نشان می‌دهد، این گروه‌های به‌ظاهر ضد‌نظم از نظم درون گروهی خاصی، تبعیت میکنند.
در دستگیری‌های جدید پلیس که ۱۳۱ گروه اراذل و اوباش در پایتخت شناسایی و دستگیر شده‌اند، این گروه‌ها در بخش‌‌های مختلف عربده‌کشی، قدرت‌نمایی، ضرب و جرح، استفاده غیرمجاز از سلاح و مزاحمت نوامیس فعالیت می‌کرده‌اند و از این افراد سلاح‌های عجیبی نیز کشف شده است.
4- اراذل و اوباش و طرفداران آنها اهمیت فضای مجازی را نیز درک کرده‌اند و حضوری قوی در این فضا دارند.
کافی است نام شروری شناخته‌شده را در این فضاها جست‌وجو کنید تا با تعداد بی‌شماری مطلب از این افراد که به‌دنبال شرارت در ایران هستند، روبه‌رو شوید.
5- رسانه ملی، موضع منفعلی درباره این گروه‌ها دارد، گروه‌هایی که معمولا سردسته‌ای دارند و با اتکا به او اقدامات خشن و به‌دور از عقلانیت را در جامعه انجام داده و ترویج میکنند.
در مواردی رسانه ملی حتی با دعوت از برخی سردستگان این گروه‌ها به برنامه‌های گفت‌وگومحور سعی در معرفی آنها به‌عنوان افراد خیرخواه، غیرتی و فعال اجتماعی داشته است که شاید این اقدام از دلایل رویکرد جوانان ناآگاه به این گروه‌ها و بازتولید خشونت در جامعه شده باشد.
6- مقابله نیروی انتظامی با اراذل و اوباش هر چند از مأموریت‌های این نیرو در صیانت از آرامش و امنیت جامعه است؛ اما این مهم به‌تنهایی برای خشکاندن ریشه این فرهنگ و رفتار نادرست در جامعه کافی نیست.
تا زمانی که هماهنگی و تعریف مشترکی از این گروه‌ها و ضرورت برخورد و بی‌توجهی به آنها ایجاد نشود، به‌قطع برخوردهای خوب و ارزشمند نیروی انتظامی به‌تنهایی مانع بازتولید این گروه‌ها و خشونت در جامعه نخواهد شد.
نمی‌شود فردی از نگاه نیروی انتظامی در گروه اراذل و اوباش و نظم‌شکنان تعریف شود اما از نگاه نهادی فرهنگی و فرهنگ‌ساز در دسته خیران و لوطی با تعریف مثبت قرار گیرد و به او و افرادی همچون او فرصت بهره‌برداری تبلیغاتی از امکانات این نهاد برای جمع‌کردن نوچه و راه‌اندازی گروه و... داده شود!
7- اگر قرار است رفتار شرارت‌محور توسط اراذل و اوباش تحت هر عنوان در جامعه از بین برود و رفتار قانونی و مبتنی‌بر اخلاق جایگزین آن شده و بیشتر در جامعه تسریع یابد، لازم است تمامی دستگاه‌ها به ویژه نهادهای فرهنگی به کمک نیروی انتظامی بیایند و با کار فرهنگی و کاستن از جاذبه‌های نادرست ایجاد شده برای شرارت در جامعه و معرفی الگوهای درست به جوانان و اقدامات دیگر ضروری از بازتولید این گروه‌ها و خشونت در جامعه بکاهند.
کاهش خشونت در جامعه، شدنی است به شرط آنکه همه دستگاه‌ها به‌ویژه دستگاه‌های فرهنگی خود را به خواب نزنند و با ارزیابی واقعی از شرایط جامعه حرکت کرده و برنامه مفید و لازم، اجرا کنند.
