یک شهروند نمونه همدانی در خیابان باباطاهر تقریباً روبهروی ورودی دوم سبزه میدان با خطی درشت روی شیشههای مغازهاش نوشته است «گردشگر عزیز از من بپرس».
برای من که بیشتر از 40 سال است خبرنگار هستم و نسبت به هر موضوع متفاوتی حساسیت به خرج میدهم، چنین حرکت جالبی از جانب یک شهروند مسئولیتشناس همدانی بسیار میتواند جالب توجه باشد، خصوصاً اینکه شهر تاریخی و زیبای ما یکی از قطبهای غیرقابل انکار گردشگری در ایران است و گردشگران و مردمان اهل ذوق و هنر و مدنیت از تمام دنیا به همدان چشم دارند و قطعاً تمام کسانی که این همه نشانههای تمدن بشری را در همدان و پایتخت تاریخ و تمدن ایران مشاهدهکردهاند، تحسین میکنند و آنهایی هم که از هر گوشه از جهان تاکنون موفق به مسافرت به ایران و همدان نشدهاند، آرزوی چنین فرصت گرانبها و تاریخی را در عمر خود دارند.
البته این شهروند خوب همدانی که از کسبه قدیم شهرمان است و قبلاً و سالیان طولانی در محل همین مغازهاش کار و کسب قنادی داشته است، برای بیشتر همدانیها فردی شناخته شده و خوشنام به شمار میآید و چنانچه ما در این یادداشت نام او را درج نمیکنیم به این دلیل است که خود این آقا اهل خودنمایی نیست و میگوید: شهروندان حقشناس همدانی به اندازه کافی مرا میشناسند و اظهار لطف و محبت میکنند و از مسئولان عزیز هم در مواردی از من قدردانی به عمل آمده است که جای تشکر دارد.
او میگوید: خوشخلقی و مدارا کردن با مسافران و گردشگران یک سرمایهگذاری اصلی و بنیادی برای پیشرفت صنعت گردشگری شهر و استان همدان است. از او سوال میکنم معمولاً گردشگرانی که راهشان به مغازه شما میافتد، چه میپرسند و چه سوالی میتوانند داشته باشند؟ و پاسخ میشنوم که گردشگران اغلب آدرس نقاط دیدنی و غذاخوریهای قابل اطمینان و مکانهای احتمالاً ناشناخته را میخواهند که کمکشان میکنم و معمولاً دست خالی و بدون آدرس و نام و نشان دقیق برنمیگردند.
شاید این شهروند پرصبر و حوصله و مسئولیتشناس که از تمام وقت و حسن نظری که برای راهنمایی مسافران و میهمانهای به ظاهر غریبه شهرمان، چیزی دریافت نمیکند و به ظاهر سودی نصیبش نمی شود اما در واقع همین انسانها هستند که با قطرههای انساندوستی و مهر و محبت خالصانه نسبت به هم میهنانی که به این شهر سفر میکنند، دریایی از فرهنگ زلال اجتماعی به وجود میآورند. به عبارتی دیگر همین خرده فرهنگهای صحیح و خودجوش انسانی است که تابلوی بزرگی از فرهنگ و خصوصیات شیرین مردممداری و مردمداری از یک شهر و کشور را به نمایش میگذارد.
آیا امثال این شهروندان عاقل و همدانیهای دانا نباید به عنوان واقعیترین شهروند نمونه در تاریخ این شهر و استان بدرخشند؟