۱- اکنون بیش از ۴۰ روز است که از حادثه پلاسکو و مصیبت شهادت آتشنشانان و خسارت میلیاردی آن حادثه میگذرد.
در نخستین روزهای حادثه پلاسکو به رسم ما ایرانیها همه از ضرورت اقدامات جدی برای پیشگیری از حادثه بعدی گفتند و مسئولان هم وعدههای بسیار برای تجهیز سازمان آتشنشانی و فراهم کردن امکانات و نیازها و آموزش نیروها دادند تا همه با خیال راحت به این فکر که همه چیز برای لحظات احتمالی به خطر افتادن ایمنی است، باشند و زندگی خود را ادامه دهند، اما گویا این فکر، خیالی خام و برای همان لحظات احساسی پس از حادثه بوده است.
۲- آتشسوزی با خود هزینههای بسیاری را بر آسیبدیده تحمیل میکند، علاوه بر اینکه نتیجه تلاشهای فرد میسوزد، امکانات کسب درآمد فرد نیز در مواقعی از بین میرود و مصیبت چند برابر میشود.
از این منظر آتشسوزی در محلهای صنعتی و تجاری، افتادن آتش در اقتصاد کشور است و در همدان که بخش خصوصی فعال اما ضعیفی دارد، آتش میتواند نابودکننده فعالیت بخش خصوصی باشد.
۳- همدان در ماههای اخیر شاهد آتشسوزی در دو کارخانه تولیدی بوده است که هر دو آتشسوزی در انبار این کارخانهها رخ داده است.
به لحاظ اصول ایمنی هر مجموعهای باید نسبت به تأمین ابزار اولیه مقابله با آتش، هشداری و پیشگیری و امدادی اقدام کند. در آتشسوزی کارخانه بافتینه ملایر گفته شد که این اصول رعایت شده و به احتمال بسیار در کارخانه روغن نگین نهاوند هم این اصول رعایت شده است، حال سؤال اینجاست که چرا در هر دو آتشسوزی این امکانات نتوانسته موثر باشد؟ آیا زمان تغییر در استانداردهای ایمنی انبارها فرارسیده است؟
۴- آتشنشانان استان، افرادی شجاع و دلسوز و آماده خدمت به مردم هستند اما امکانات آنها برای مقابله با آتش پاسخگوی جسارت آنها نیست و امکانات در اینجا شرمنده نیروی انسانی کاربلد است.
پس از پلاسکو وعدههایی از سوی وزیر کشور، استاندار و شهرداران برای تقویت امکانات آتشنشانیها داده شد، که بهتر است هر چه زودتر عملیاتی شود.
۵- در حادثه آتشسوزی نهاوند با توجه به حجم آتش از چندین شهر و شهرستان تقاضای ارسال نیرو و تجهیزات برای آتشنشانی شده اما فیلمهای منتشر شده از حادثه نشان میدهد که حضور این نیروها و تجهیزات کم اثر بوده است.
۶- آتشنشانی استان نیازمند ارتقای تجهیزات و همچنین مدیریت است، آتش را باید جدی گرفت و متناسب با پراکندگی کارخانههای تولیدی استان برای حوادث احتمالی برنامه داشت.
شاید اگر از قبل برنامهریزی شده بود که اگر کارخانه روغن نگین نهاوند دچار حادثه شد با توجه به نوع حادثه چگونه با آن مقابله و ایمنسازی انجام شود، مدیریت حادثه آتشسوزی بهتر انجام میشد.
به نظر میرسد با توجه به گستردگی و توزیع فعالیتهای تولیدی در سطح استان، استان نیازمند تجهیزاتی مانند هلیکوپتر آتشنشان است تا در مواقعی اینچنینی امداد و ایمنسازی بهتر انجام شود.
۷- بهتر است با هر دو کارخانه آسیب دیده از آتش در ماههای اخیر، برای جبران زیانها نهایت مساعدت شود تا در شب سال نو کارگران آنها و تولید استان آسیب نبیند.
