1- خبرنگاری را بالاترین جایگاه شغلی در میان مشاغل و مناصب تعریف کرده اند. خبرنگار به صفت خبرنگاری و به نمایندگی از افکار عمومی جامعه حق دارد از هر کس سئوال کند و از جایگاه بالاتر از او توضیح بخواهد.
این خبرنگار است که اصحاب قدرت و ثروت را با سئوالها، نقدها و پیگیری های خود به چالش می کشد و آنها برای رعایت ظاهر هم که شده باید خود را پاسخگو نشان دهند.
2- خبرنگاری از مشاغل سخت جهان است، هر چند در ایران این تعریف بارها دچار شک و تردید شده اما در نهایت سختی شغل خبرنگار برای مراجع ذی صلاح پذیرفته شده است.
مزیت این شغل سخت تنها در بازنشستگی زودتر است و این سختی در حقوق و مزایا جلوه ای ندارد.
3- خبرنگار باید هم فلسفه بداند، هم سیاست و هم از هر دانشی به اندازه لازم بیاموزد. خبرنگار باید برای هر سوژه ای از نو مطالعه و بر داشته های خود بیافزاید.
اما به رغم تمامی این مطالعات، خبرنگار فیلسوف نیست و به نوعی از فیلسوفان نیز بیشتر می داند زیرا فیلسوف فقط فلسفه می داند اما خبرنگار از هر دانشی باید به میزانی که نیاز دارد، برخوردار باشد.
4- خبرنگار باید از چشم عقاب برخوردار باشد و خبرنگاری که چشم عقاب نداشته باشد، نمی تواند سوژه ها و مشکلاتی را ببیند و برای پیگیری انتخاب کند که دیگران نمی بینند.
یکی از وجوه تمایز خبرنگار با مردم عادی در همین برخورداری و استفاده از چشم عقاب در پیگیری مشکلات مردم است
5- خبرنگار باید مطالبه گر باشد و مطالبه گری عملی پرهزینه است و در جامعه ایران هر کسی حاضر به پرداخت آن نیست.
در چنین شرایطی خبرنگار بار نهادهای دیگر که مطالبه گری در کارکرد آنها نیز وجود دارد، بر دوش می کشد تا آسیبی به این نهادهای مدنی وارد نشود.
6- خبرنگار بر فرهنگ و رفتار جامعه تاثیر دارد، قلم خشن، خشونت می پراکند و قلم سالم محبت و دوستی را در جامعه نهادینه می کند.
از طرفی دیگر قلم سالم و خبرنگار متعهد، قدرت نرم نظام را افزایش داده و باعث ارتقا سرمایه اجتماعی با افزایش اعتماد عمومی می شود.
7- می توان برای خبرنگار باز هم نوشت و مسئولیتهای او را یادآوری و لیست کرد اما در شرایط تروریسم اقتصادی دشمن، این تنها عشق به میهن و مردم و آرمانهای انقلاب است که مایه حیات خبرنگاری و ادامه فعالیت خبرنگاران به عنوان بخشی از سربازان خط مقدم جنگ اقتصادی است.
